Τον ιστότοπο διαχειρίζονται οι συμμετέχοντες του σεμιναρίου Αφήγηση Ζωής

12.2.12

Πρέπει να δούμε την αλήθεια

 
 
Δεν ξέρω τι να πω. Ήμουν στο Σύνταγμα στις 5.30 .έβλεπα από μακριά μια ομίχλη.αναρωτήθηκα αν έριχναν δακρυγόνα και ο άντρας μου μου είπε αποκλείεται από τώρα. Ξεκίνησαν από νωρίς οι φασαρίες.Στις 5.30 έριξαν τα πρώτα δακρυγόνα.Ένιωσα το λαιμό μου να καίει ,τα μάτια μου να καίνε. Έβηχα και ήθελα να κάνω εμετό,για λίγο έβλεπα πυγολαμπίδες και μετά τον κόσμο να έρχεται κατά πάνω μας.Θα έριχναν δακρυγόνα εκεί που είμασταν. 
 
 
 
Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε προς τα κάτω ,αλλά είχαν αποφασίσει να αποτρέψουν τον κόσμο να διαδηλώσει ειρηνικά και τον κατάπνιξαν με χημικά. Δηλητηρίασαν κάθε προσπάθεια και ελπίδα για έναν ίσο αγώνα ,αλλά μονίμως χρησιμοποιούν αθέμιτα μέσα και βια για να κατορθώσουν οι εξουσίες τους σκοπούς τους. Όλοι γύρω μου βωμολοχούσαν και έκραζαν τα ματ και τους βουλευτές αλλά αυτοί ψυχροί σαν ψεύτικες ξύλινες μαριονέτες χτυπούσαν τον κόσμο με μανία λες και το πρόβλημα δεν θα χτυπήσει ποτέ τη δική τους την πόρτα.
 
 
 
Τους χρησιμοποιούνε και αυτούς όπως όλους για να κάνουν τη δουλειά τους.Τόσα χρόνια χειρίζονται τους ανθρώπους για να βρίσκονται στην εξουσία και τώρα που ήρθε ο καιρός να δείξουν τι σημαίνει για αυτούς η Ελλάδα και ο λαός της την πουλάνε και την προδίδουν με το χειρότερο τρόπο.Εκδηλώθηκαν επιτέλους όλοι αυτοί οι δημαγωγοί του κώλου και τι έδειξαν?Δεν ενδιαφέρονται για κανέναν και για τίποτα και όχι μόνο αυτό είναι τόσο διαβρωμένοι από το χρήμα ,την ύλη και την εξουσία που δε βλέπουν την ώρα να τελειώνουν και να μας παραδώσουν σε μια μόνιμη σκλαβιά στο δντ για να τους υπηρετούμε με προσήλωση και μετάνοια για τα δήθεν ατοπήματα μας. Φυσικά και ευθυνόμαστε όλοι για αυτή την εξευτελιστική κατάσταση αλλά τώρα πρέπει να δείξουμε ότι δεν είμαστε μόνο  δούλοι είμαστε και αφέντες του εαυτού μας και αυτό δεν αφήνει περιθώρια για εκπτώσεις στην ανθρώπινη ύπαρξη. Έφτασε ο καιρός. Πρέπει να δούμε την αλήθεια και να λειτουργήσει με καθαρή συνείδηση για το κοινό καλό.
καληνύχτα σ όλους αν και η νύχτα είναι μεγάλη και δύσκολη. Δεν μπορώ να ηρεμήσω.
Σοφία
δ.αφήγηση


Βρέθηκα την Κυριακή στο Σύνταγμα. Φρόντισα να βρίσκομαι εκεί από νωρίς, χωρίς κουκούλα, χωρίς μάσκα, ντυμένος απλοϊκά, έτοιμος να διαδηλώσω, να φωνάξω για το βιασμό της ζωής μου, της γυναίκας μου, των παιδιών που δεν ξέρω αν θα αποκτήσω, των γονιών μου, όλων.
Αποτέλεσμα: Ο βιασμός πραγματοποιήθηκε με παραδοχές του στυλ "κανένας δεν μπορεί να ζήσει με 430 ευρώ"..
Εγώ απέκτησα μία δύσπνοια επί δύο ημέρες και αρκετούς μώλωπες στην πλάτη. Τουλάχιστον είδα για άλλη μία φορά ποιοι είναι οι κουκουλοφόροι. Για άλλη μία φορά κατάλαβα ποια συμφέροντα καλύπτουν τα κανάλια, τηλεόρασης και ραδιοφόνου (με όμικρον γιατί αυτή την περίοδο πραγματοποιείται ο φόνος του ράδιο).
Γιατί δεν μίλησαν για τον πραγματικό αριθμό των ανθρώπων που κατέβηκαν σε Σύνταγμα και Ομόνοια;;;
Εγώ θα συνεχίσω να βρίσκομαι εκεί, στο Σύνταγμα, ακόμα και όταν αυτό θα έχει γίνει απαγορευμένη περιοχή, απρόσιτη στους απλούς διαδηλωτές.
Πέτρος Γ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σεμινάριο Αφήγηση Ζωής

H ζωή δεν είναι αυτή πoυ έζησε κανείς αλλά αυτή πoυ θυμάται και όπως τη θυμάται για να την αφηγηθεί. Gabriel García Márquez

Γράφω για να μην ξαναγράψω ποτέ.

Γράφω γιατί είμαι πολλά πρόσωπα.

Γράφω, για να μην ξαναϋπάρξουν αυτά τα πρόσωπα που είμαι,

αλλά ένα και μοναδικό πρόσωπο,

που δεν γράφει

Ελεονώρα Σταθοπούλου, Καλο αίμα κακό αίμα, εκδ. Eστία

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου