Τον ιστότοπο διαχειρίζονται οι συμμετέχοντες του σεμιναρίου Αφήγηση Ζωής

28.3.21

Ταξίδι στο σεμινάριο Αφήγηση ζωής


"Το Σεμινάριο «ΑΦΗΓΗΣΗ ΖΩΗΣ» ήταν για μένα μια ανασκαφή στο υποσυνείδητο.

Απ’ την πρώτη στιγμή που το παρακολούθησα, ήμουν σαν τον αρχαιολόγο που ψάχνει πολύ βαθιά στο χώμα για να ανακαλύψει ένα πολύτιμο θησαυρό.

Ξεκίνησα μ’ ενα φτυάρι κι έβγαλα έξω τα πρώτα χώματα τα οποία έκρυβαν μέσα μικρούς θησαυρούς, τα πρώτα κείμενά μου.

Συνέχισα να σκάβω με την τσάπα πιο βαθιά και να βρίσκω περισσότερα ευρήματα όμως σκόρπια, εδώ κι εκεί. Ιστορίες δηλαδή που είχαν μεν κάποιο νόημα αλλά δεν είχαν ειρμό.

Μυστήριο απλωνόταν μπροστά μου με τον καιρό, και το Σεμινάριο «ΑΦΗΓΗΣΗ ΖΩΗΣ» με προκαλούσε να το λύσω.

Συνέχισα να σκάβω βαθιά στα χώματα και βρήκα μια ρίζα από δέντρο. Ήταν όλοι οι προγονοί μου. Άρχισα να κάνω το γενεόγραμμα μου που ήταν τελικά το βασικό κλειδί για τη λύση του μυστηρίου. Βρήκα την άκρη του νήματος και λύθηκε η γραφή. Τώρα δεν έσκαβα μόνο αλλά και καθάριζα παράλληλα τα ευρήματα.

Τα εμπόδια που ορθώθηκαν μπροστά μου ήταν πολλά όμως, δε με γύρισαν πίσω στιγμή αλλά με ωθούσαν να κάνω κι άλλα βήματα μπροστά και να σκάβω με λεπτό σκαλιστήρι πια, πιο βαθιά.

Έφτασα λίγο πριν τα έγκατα της ψυχής μου κι ανακάλυψα πολλούς θησαυρούς, τις ιστορίες των ανθρώπων που κουβαλούσα μέσα μου. Τις πήρα στα χέρια και τις φρόντισα με λεπτά εργαλεία.

Έφτασα στον πάτο κι ανακάλυψα όλα τα παιδικά μου τραύματα. Πήρα το σκουπάκι του αρχαιολόγου, τα ξεσκόνισα ένα ένα κι έφερα στο φως με τη γραφή πολλές αλήθειες, αλήθειες που δεν άντεχα να πω.

Τα φύσησα όλα για να φύγει από πάνω τους και η τελευταία σκόνη κι απόκτησαν πνοή. Έγιναν ζωντανά κείμενα.

Πυξίδα και κόσκινο μαζί σ’ αυτή την ανασκαφή ήταν η ψυχή του Σεμιναρίου «ΑΦΗΓΗΣΗ ΖΩΗΣ», η Κρυσταλία Πατούλη. Πυξίδα γιατί απ’ την αρχή, με την οξυδέρκειά της κατηύθυνε σωστά τα βήματά μου και δεν έχασα ποτέ τον προσανατολισμό μου. Κόσκινο γιατί με την επιμονή και την τελειομανία της κοσκίνισε όλα τα χώματα, απ’ την επιφάνεια μέχρι και τον πάτο" Κατερίνα Μητροπούλου 28/3/21

--

“Στο σεμινάριο της 'Αφήγησης Ζωής της Κρυσταλίας, μπόρεσα να ξαναπροσεγγίσω κομμάτια του εαυτού μου που είχα χάσει στην πορεία της ζωής μου, αναβιώνοντας τα μέσα από τη γραφή. Στη συνέχεια, στο περιβάλλον ασφαλείας που ένιωσα μέσα στην ομάδα, κάτω από την καθοδήγηση της, μπόρεσα να αισθανθώ εμπιστοσύνη, έτσι ώστε να μπορέσω να αφεθώ και να μοιραστώ εκεί, τα δύσκολα και σκοτεινά σημεία του παρελθόντος μου και της παιδικής μου ηλικίας, που με κρατούσαν εγκλωβισμένη. Έβαλα πράγματα σε τάξη μέσα μου και νιώθω να έχω κάνει αρκετά βήματα μπροστά. Ένα μεγάλο ευχαριστώ! «'Οποια πόρτα κι αν άνοιγα, βρισκόμουν μες στα παιδικά μου χρόνια.»  Τάσος Λειβαδίτης.”

Εύη Ιωαννίδου, 28/3/21

--

"[...] γράφω δυο λόγια για την εμπειρία μου από το σεμινάριο. Προφανώς οι ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΖΩΗΣ είναι πολύ περισσότερα από ένα σεμινάριο. Είναι ένα σεμινάριο ζωής, ένα σεμινάριο αναγνώρισης, ανακάλυψης, αναστοχασμού. Τις εβδομάδες που κράτησε έγραψα πολύ αλλά δύσκολα τις πιο πολλές φορές. Δεν μου έβγαιναν εύκολα τα κείμενα. Ζορίστηκα. Δεν ξέρω τελικά κατά πόσο άφησα τον συγγραφικό μου εαυτό να μιλήσει ή καλύτερα ποιόν από όλους άφησα και ποιόν όχι. Ένιωσα όμως μετά από κάθε κείμενο κερδισμένη. Ένιωσα ότι πήρα, ότι είδα πράγματα σε μένα που πριν δεν τα έβλεπα. Έκανα συνειρμούς, συνδέσεις και είδα να φωτίζονται πτυχές της προσωπικής και οικογενειακής μου ιστορίας που πριν αγνοούσα. Μέσα από την αναζήτηση να μάθω περισσότερα και να καταλάβω ήρθα πιο κοντά με κομμάτια του εαυτού μου που είχα χάσει αλλά και με ανθρώπους της οικογένειάς μου, ζωντανούς και πεθαμένους. Νιώθω βαριά με όλα αυτά που ξέθαψα, αλλά γεμάτη και ευγνώμων για όλα αυτά που πήρα από την ομάδα και από σένα Κρυσταλία. Μπορώ επίσης να πω με βεβαιότητα πως αυτή ήταν μόνο η αρχή. Έπεται και συνέχεια!" Δ. Α.



Σεμινάριο Αφήγηση Ζωής

H ζωή δεν είναι αυτή πoυ έζησε κανείς αλλά αυτή πoυ θυμάται και όπως τη θυμάται για να την αφηγηθεί. Gabriel García Márquez

Γράφω για να μην ξαναγράψω ποτέ.

Γράφω γιατί είμαι πολλά πρόσωπα.

Γράφω, για να μην ξαναϋπάρξουν αυτά τα πρόσωπα που είμαι,

αλλά ένα και μοναδικό πρόσωπο,

που δεν γράφει

Ελεονώρα Σταθοπούλου, Καλο αίμα κακό αίμα, εκδ. Eστία

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου