Χρήστος Χατζόπουλος - Without You

Το πρωινό παγωμένο αεράκι του Γενάρη πέρασε μέσα από τους αεραγωγούς του κράνους μου και με ξύπνησε απότομα, μόλις βγήκα στην παραλιακή και ανέπτυξα ταχύτητα .

Στ’ ακουστικά ξεκίνησε να παίζει η πρώτη στροφή από το αγαπημένο μου Without You των Placebo και David Bowie .

Strange infatuation seems to grace the evening tide, ένα παράξενο πάθος μοιάζει να στολίζει τη βραδινή παλίρροια .

Ένα παράξενο συναίσθημα ευφορίας γέμισε την ψυχή μου καθώς τα βλέμμα μου διέγραφε τη γκρίζα τροχιά της ασφάλτου και πλημμύριζε θάλασσα και πρωινή αύρα .

Στον καθρέφτη, απόμακρες αντανακλάσεις από φώτα που σε λίγο θα είναι εδώ που βρίσκομαι τώρα, όμως πάνω από αυτά η νέα χαραυγή, λαμπρός κυανέρυρθος καμβάς, μοιάζει να τα τυλίγει όλα στοργικά .

Such imagination seems to help the feeling slide . Τόση φαντασία, βοηθά το συναίσθημα να κυλίσει .

Με μια στιγμιαία αποκάλυψη, συνειδητοποίησα πως ότι έχουμε, είναι ζωή και της οφείλουμε ευγνωμοσύνη .

Ξύπνησα και είμαι υγιής, μπορώ να αισθανθώ, μπορώ και σκέφτομαι .

Βλέπω την ομορφιά και αφουγκράζομαι τον παλμό της νέας μέρας που ανασηκώνει τα σκεπάσματά της σιγά σιγά, δονώντας το έδαφος, ευωδιάζοντας τον αέρα, υπερτονίζοντας τις εικόνες .

Έχω ανθρώπους τους οποίους νοιάζομαι και αγαπώ .

Έχω ανθρώπους που με αγαπούν και νοιάζονται για μένα .

Έχω τη δύναμη να πώ : «δεν τα κατάφερα, μα θα προσπαθήσω» .

Γιατί η ζωή δε σε αφήνει, εσύ την αφήνεις .

Tic toc, tic toc .

Η εποχή είναι κακοτράχαλη, η έμπνευση ζητά διέξοδο, οι ψυχή του κόσμου επιτέλους εκφράζεται .

Όλη η Δημιουργία είναι ορισμένη πάνω σε τεκτονικές συγκρούσεις .

Δε γίνεται να υπάρχεις αλλιώς, να πας παραπέρα .

Δίχως επαφή με την αρχέγονη φύση σου .

Δίχως επαφή με όσα σε κατακλύζουν .

Δίχως να σε κοιτάς βουρκωμένος, τραγουδώντας :

Without you

I’m nothing at all… without Me