Τον ιστότοπο διαχειρίζονται οι συμμετέχοντες του σεμιναρίου Αφήγηση Ζωής

9.5.14

Το Αμάρτημα της... Χρήστος Χατζόπουλος

- Πλησίασε, θέλω να σου μιλήσω .
Δε θα σε πειράξω . Δεν θέλω να κάνω κακό σε κανέναν .
- Δε σε φοβάμαι καλή μου, τους λευκούς πελαργούς με τα στηθοσκόπια σκιάζομαι, μη μας πάρουν χαμπάρι και χάσω τη δουλειά μου . Ξέρω πως η ψυχούλα σου πονάει, έλα πες μου τώρα που δε βλέπουν .
- Άκου σε παρακαλώ, κοίταξέ με στα μάτια, έχουν μπλαβιάσει από το κλάμα που δε βγαίνει πια, με τα καλώδια που με γεμίσανε, ξεσκίσανε τα μάτια μου και δεν δακρύζουν πια…
- Αν νιώθεις πως θέλεις να κλάψεις, περίμενε να σου ανοίξω το δωμάτιό σου, θα πούμε ότι σε έπιασε κρίση κατατονίας και σε πάω για ύπνο, να σου δώσω και τα φάρμακά σου .
- Όχι, περίμενε θέλω να σου δώσω μοναχά κάτι…γι’ αυτόνε
- Τι είναι αυτό ;
- Η βέρα μου, όταν ξανάρθει δε θέλω να τον ξαναδώ, πες του πως δε θέλω…να τον ξαναδώ .
- Αγάπη μου, νέα κοπέλα είσαι ακόμη, δε χάθηκε τίποτα, θα τη ξαναφτιάξεις τη ζωή σου, μόλις βγεις από εδώ .
- Δεν με νοιάζει πια, μόνο τα παιδιά μου σκέφτομαι που με θεωρούν αμαρτωλή, μίασμα ! Αυτό με πονάει πιο πολύ, τι να κάνω σε τούτο τον κόσμο ;
- Δώσε μου το δαχτυλίδι κορίτσι μου, άσε να δώ τι μπορώ να κάνω…

Μαύρος ήλιος πάνω από τα δυτικά προάστια .
Ανατέλλει .
Τσουχτερή η νύχτα που πέρασε, ανακατεύει τις μυρωδιές των διυλιστηρίων με τα αναθήματα στα αρχαία λατρευτικά σκαλίσματα, εκεί κάτω από το όρος Αιγάλεω .
Κάποιοι ακόμη, μυστικιστικά λατρεύουν τη θεά Δήμητρα και ανάβουν μικρές φωτιές μέσα στα βράχια της Ελευσίνας .
Πλησιάζουν τα Ανθεστήρια .

- Κοιτάξτε, ευτυχώς που ήρθατε γιατί δεν μου έκανε καρδιά να μιλήσω με τον γαμπρό σας .
- Συμβαίνει κάτι που δεν γνωρίζω, είναι καλά η αδερφή μου ;
- Τώρα καλά είναι, αλλά ξέρετε, πριν δύο εβδομάδες την υπέβαλαν σε…
- Ποιος έδωσε την εντολή, μα … πως το άφησε εκείνος να γίνει αυτό ;
- Οι γιατροί εδώ μέσα ουσιαστικά εκτελούν τις εντολές αυτού που πληρώνει, δεν πολυνοιάζονται ποιος είναι γνωστικός, ποιος έχει κατάθλιψη και ποιος έχει πραγματική βλάβη . Φάρμακα και ρεύμα, η συνταγή .
- Θεέ μου η καημένη, κι’ εγώ ήμουν μακριά της, κανείς δεν έρχεται να τη δεί .
- Ακούστε, μη χάνετε την ψυχραιμία σας, έχω κάτι για εσάς από εκείνη .
Μου έδωσε τη βέρα της, σας τη δίνω να την επιστρέψετε όπου της αξίζει .
- Ευχαριστώ, θα το τακτοποιήσω εγώ .
- Και…κάτι άλλο κυρία Ε . Η αδερφή σας δεν έχει τίποτα, άδικα ταλαιπωρείται εδώ μέσα . Εάν δεν κάνετε κάτι τώρα από την πλευρά σας, δεν πρόκειται να βγει ποτέ, δεν πρόκειται να συνέλθει, είναι κρίμα και για τα παιδιά της, τόσο νέα κοπέλα ….

Το καλοκαίρι έφτασε κι’ οι χιτώνες μας γλίστρησαν πάνω στην ιδρωμένη σάρκα .
Λουλούδια τρίβονται πάνω στις σωματικές εκκρίσεις να εξαγνίσουν το μόχθο που κράτησε το μυαλό μας παγωμένο .
Μα για την ψυχή, βάλσαμο δεν υπάρχει .
Έχει κουρνιάσει λαβωμένη μέσα σε κείνες τις εσοχές λατρείας μιας αρχαίας θεάς .






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σεμινάριο Αφήγηση Ζωής

H ζωή δεν είναι αυτή πoυ έζησε κανείς αλλά αυτή πoυ θυμάται και όπως τη θυμάται για να την αφηγηθεί. Gabriel García Márquez

Γράφω για να μην ξαναγράψω ποτέ.

Γράφω γιατί είμαι πολλά πρόσωπα.

Γράφω, για να μην ξαναϋπάρξουν αυτά τα πρόσωπα που είμαι,

αλλά ένα και μοναδικό πρόσωπο,

που δεν γράφει

Ελεονώρα Σταθοπούλου, Καλο αίμα κακό αίμα, εκδ. Eστία

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου