Τον ιστότοπο διαχειρίζονται οι συμμετέχοντες του σεμιναρίου Αφήγηση Ζωής

4.3.20

Για τα "Αδέσποτα", από την Αγγελική Κυβέλου





Αδέσποτα
Αρχίζω από τις ευχαριστίες:
Ευχαριστώ κατ’ αρχάς την Κρυσταλία που με πρόγκιξε για να κάνω το σεμινάριο, που μου πρότεινε σήμερα να κάνω την παρουσίαση του βιβλίου, που με εξανάγκασε να την αγαπήσω τόσο πολύ.
Χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι ανάμεσα σε αδέσποτα, τον Γιάννη και την αγαπημένη μου αδέσποτη συμμαθήτρια Μαρία, που βρισκόμαστε στο φιλόξενο χώρο της αδέσποτης Χρυσούλας.
Ευχαριστώ πολύ όλους και όλες που βρίσκεσθε εδώ σήμερα, και ευχαριστώ βεβαίως και όλα εκείνα πρόσωπα που αυτομόλησαν και βρήκαν καταφύγιο σε αυτό το βιβλίο, και άλλα πρόσωπα που παρευρίσκονται και αυτά σε αυτήν εδώ την αίθουσα που ο καθένας από εμάς φέρει, κουβαλάει μαζί του, συντροφεύεται, αυτούς τους άλλους, ευεργετικούς ή δύσκολους, που συνέβαλαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να βρισκόμαστε τούτη τη στιγμή μαζί σε αυτή την αίθουσα. Τέλος ευχαριστώ πολύ τα αδέσποτα, όλα τα παιδιά και τους εφήβους και όλα εκείνα τα πρόσωπα που ξεπηδούν και χρωματίζουν την σημερινή μας συνάντηση.

Πήρα στα χέρια μου βιβλίο. Κοίταξα το εξώφυλλο, ξεφύλλισα τις σελίδες, μύρισα το χαρτί και χάθηκα στη φωτογραφία της Κρυσταλίας. Το κοριτσίστικο της κεφάλι γέρνει από τη μια μεριά στέκοντας δεκτική, στοχαστική, ευαίσθητη, σταθερή. Ποια μεριά να ακολουθήσω αυτή με τα μαύρα στίγματα σε κίτρινο κύκλο ή με τα σταυρουδάκια στα αριστερά της;

Διάβασα τις αφηγήσεις. Πώς να μιλήσω για το βιβλίο; Αυτό έχει τόσα επίπεδα για μένα. Πώς να μιλήσω για τους κύκλους που έκανε στο νερό η πέτρα πέφτοντας; 45 αφηγήσεις για την παιδική και εφηβική ηλικία. Αφηγούμαι, από και ηγούμαι, τα βάζω σε σειρά.
Πώς στο «εδώ και τώρα» αναθρώσκει το «εκεί και τότε»;
Πώς το παρελθόν δίνει το «παρών», όπως συμπεριλαμβάνεται στο τώρα και όπως αρτιώνει το εδώ;
Το βιβλίο «Αδέσποτα» είναι ένα κομμάτι αυτής της αφήγησης.
Στην παιδική και εφηβική ηλικία τα γεγονότα πέφτουν σφοδρά αφήνοντας πίσω τους καλδέρες και κρατήρες δημιουργώντας το γόνιμο κενό που ο σπόρος του ανθρώπου δύναται να ευδοκιμήσει.
Κάποιες αφηγήσεις μου θυμίζουν ανθρώπους και κάποιοι άνθρωποι μου θυμίζουν αφηγήσεις.
Τα «Αδέσποτα» είναι ένα βιβλίο που με δελεάζει γιατί αποκαλύπτει τη δημιουργικότητα, η οποία έφερε τον αδύναμο, εύθραυστο, τραυματισμένο εαυτό σώο –ή σχεδόν σώο- στο εδώ και τώρα. Τη δημιουργικότητα του κάθε συμμετέχοντα  και της καθεμιάς συμμετέχουσας και πιο πολύ της δημιουργού του Κρυσταλίας Πατούλη. Στέκομαι με δέος στη δική της δημιουργικότητα, να δώσει ζωή στην «Αφήγηση ζωής», που είναι ο λόγος του ενήλικα για το δικό του παιδί και έφηβο, η συμφιλίωση με ό,τι δικό του έχει ψυχραθεί, η σύνδεση με την ευθραυστότητά του και η τιμή, ο σεβασμός και η συμπερίληψη στο Εδώ και Τώρα. 

Τίποτα στη ζωή δεν είναι σταθερό, το μόνο σταθερό είναι η αλλαγή. Η παρατήρηση των αλλαγών, η επίγνωση της προσωρινότητας καταστάσεων και προσώπων, η συνειδητοποίηση της θνητότητας, ανοίγει το δρόμο στη λογική, το πένθος, τη πνευματικότητα και τη δημιουργικότητα.
Μήπως η δημιουργικότητα είναι απλά στάδιο του πένθους; Ή και η λύση του ως υπέρβαση της λύπης της απώλειας;
Η πορεία μας είναι μια συνεχής αλλαγή, δημιουργώ το δρόμο να φτάσω στο προορισμό μου, ο οποίος δεν υπάρχει ακόμα, απλά συνδημιουργείται καθώς τα βήματά μου τον χαράζουν.
Όπου η προσοχή πέφτει ο κόσμος φωτίζεται (Καζαντζάκης).
Η Κρυσταλία έστησε το στημόνι –μας μάζεψε και δημιούργησε το χώρο που δεν υπήρχε πριν- αυτόν της Αφήγησης Ζωής και εκεί ξετυλίχθηκαν τα νήματα και οι διαφορετικές ιστορίες εμπλούτισαν το πρόσωπο και τους ακροατές, τα νήματα γίνανε υφάδι που πλέχτηκε γύρω από το στημόνι και το στέρεο ύφασμα δημιούργησε το Χώρο. Η Κρυσταλία έδωσε Τόπο, γη στα δικά και ξένα αδέσποτα. Η δημιουργικότητά της είναι ηθική. Η μέση φωνή, αυτή είναι η κοινή ανθρώπινη μοίρα. Η μέση φωνή, ενεργώ και παθαίνω: φωτίζω το παιδί, λαμπρύνεται ο ενήλικας, στρέφω την προσοχή μου στην ευθραυστότητα σου, σε ενδυναμώνω και ενδυναμώνομαι.
Αυτό απλά είναι αγάπη με σεβασμό.

Ευχαριστώ από καρδιάς όλους σας
Αγγελική Κυβέλου, Ψυχοθεραπεύτρια - Σύμβουλος Κέντρου Συμβουλευτικής Χαροκόπειου Παν/μίου
 
14-02-2020 
Παρουσίαση στο βιβλιοπωλείο BOOKWORLD:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σεμινάριο Αφήγηση Ζωής

H ζωή δεν είναι αυτή πoυ έζησε κανείς αλλά αυτή πoυ θυμάται και όπως τη θυμάται για να την αφηγηθεί. Gabriel García Márquez

Γράφω για να μην ξαναγράψω ποτέ.

Γράφω γιατί είμαι πολλά πρόσωπα.

Γράφω, για να μην ξαναϋπάρξουν αυτά τα πρόσωπα που είμαι,

αλλά ένα και μοναδικό πρόσωπο,

που δεν γράφει

Ελεονώρα Σταθοπούλου, Καλο αίμα κακό αίμα, εκδ. Eστία

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου