[ Μία ερωτική ιστορία ανάμεσα στο Α και το Β, με τη Γραμματική ηδονοβλεψία και το Συντακτικό έναν ανάπηρο ξύλινο κούκλο με ερμηνευτική αντίληψη ]
Αγάπη,
Βία σε αγάπησα και σε μίσησα με τόση
μανία .
Το
Β σου με ηδονίζει σε κάθε βουκολική σας στάση, όποτε η βιασύνη πετάει τα ρούχα της πάνω σε αναμμένες καφετιέρες και βάζει φωτιά
στην ανυπομονησία .
Κι’
αν το Α είναι ο άντρας, πες μου εσύ μικρέ μου άφυλε
Πινόκιο της αλήθειας, πόσα ψέματα θα
έλεγες για να μπορούσες να γίνεις σκληρός και ψηλός σαν εκείνον .
Χωρίς
να χάνεσαι μέσα στην βολική σου
ειλικρίνεια !
Κοίτα
τώρα, πως κρυφά μας κοιτάζει και θέλει να κάνουμε πως δεν τη βλέπουμε, η
φθονερή καθωσπρέπει Πλάνη του Λόγου .
Τι
όμορφα που μοιάζουν έτσι τα βυζιά
σου, μέσα από το πρίσμα της δικής της ματιάς, πάνω στο ξύλινο κουφάρι ετούτου
του προφήτη .
Σ’
αγαπώ ξέρεις, και ότι αγαπάς σε πληγώνει…
Σε
μια αέναη τροχιά, ομαλά
επιταχυνόμενη, βαθιά τα αισθήματα, στο τέλος, πονάει
περισσότερο η συνειδητότητα τους .
Ότι
δε σε σκοτώνει, σου δείχνει νέους δρόμους…είπε ο προφήτης .
Μη
φοβάστε, η ακινησία μου είναι
συσσώρευση ενέργειας για να εκτοξευθώ .
Θα
σε βάλω στη θέση σου, είπε η Πλάνη
που κρυφάκουγε .
Και
τον εκτόξευσε από τον φυσητήρα της στους δέκα ουρανούς !