Τον ιστότοπο διαχειρίζονται οι συμμετέχοντες του σεμιναρίου Αφήγηση Ζωής

18.12.16

29/12/16 "ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ" Πολιτιστική εκδήλωση στο Εργαστήριο Σκέψης

Το "ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΣΚΕΨΗΣ" σας προσκαλεί στην καλλιτεχνική και πολιτιστική δράση που διοργανώνει με θέμα "ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ", την Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016 και ώρα 19:00 μ.μ. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον χώρο του Εργαστηρίου Σκέψης στην Μιαούλη 23 (1ος όροφος) - Ψυρρή, με ελεύθερη είσοδο.

Συμμετέχουν και εκθέτουν έργα τους οι  δημιουργοί:

Αναγνωσταρά Μαρία: κοσμήματα
Μαρκόπουλος Άκης: σκηνοθεσία
Μεταξοπούλου Κατερίνα: χορός
Οικονομίδης Σωτήρης: εικαστικά - ζωγραφική
Πατούλη Ευσταθία: φωτογραφία 
Πλούμπη Μαρία: φωτογραφία – Video art
Σουλάτζος Γιάννης: φωτογραφία
Σπανορήγας Γιώργος: οινοποιός –βιολογικά προϊόντα
Σταματιάδου Μαρίζα: ποίηση - ζωγραφική
Φάμπιο Σάντρα: κοσμήματα
Χατζηδημητρίου Δέσποινα: ομοιοπαθητικές τεχνικές

Με τη δράση αυτή το ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΣΚΕΨΗΣ επιθυμεί να δώσει τη δυνατότητα σε καλλιτέχνες που επιμένουν συνειδητά να ονειρεύονται το απίθανο και το αναπάντεχο και να δημιουργούν με ευαισθησία και φαντασία για να αναδείξουν το όραμά τους, με έμφαση στην κατανόηση του άλλου, τη φιλία, την αγάπη, τη γενναιοδωρία και την συνύπαρξη.
Η εκδήλωση θα συνοδεύεται από μουσική, εκλεκτό φαγητό και χειροποίητους χυμούς.
Θα χαρούμε να συναντηθούμε!

Αλέξης Καρπούζος
Δημιουργός και Συντονιστής Εργαστηρίου Σκέψης
http://ergastirioskepsis.com/

Info:
"Εργαστήριο Σκέψης"
Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016
19:00 μ.μ
Μιαούλη 23 - Ψυρρή - Αθήνα, (πλησίον ηλεκτρικού σταθμού: Μοναστηράκι), 1ος όροφος

---
Δείτε επίσης:

Εργαστήριο Σκέψης: Διεθνή, Μορφωτική, Ερευνητική και Πολιτιστική Κοινότητα
Το “Εργαστήριο Σκέψης” συνιστά μια Διεθνή, Μορφωτική, Ερευνητική και Πολιτιστική Κοινότητα που βρίσκεται καθ΄οδόν τα τελευταία 18 χρόνια. Το "Εργαστήριο Σκέψης", το οποίο δημιουργήθηκε από τον... [περισσότερα]

Η φυσική φιλοσοφία αρνείται τους διαχωρισμούς
[...] Η φυσική φιλοσοφία του καιρού μας διαμορφώνει μια κοσμοθεωρία που είναι ουσιαστικά ολιστική και αρνείται του διαχωρισμούς. Η Δυτική Επιστήμη  δείχνει να επιστρέφει, σύμφωνα με τη σπείρα... [περισσότερα]

Μεταμορφώσεις της σκέψης: Ηράκλειτος - Παρμενίδης
[...] Ο προφιλοσοφικός στοχασμός των σοφών και ποιητών της Ιωνίας αναδύεται σε ένα αρχαϊκό ανατολικό και ασιατικό πλαίσιο σκέψης και ομιλίας, το οποίο αφομοιώνει και γονιμοποιεί ριζικά με τον Λόγο... [περισσότερα]


Μεταμορφώσεις της σκέψης: Πλάτωνας - Αριστοτέλης
[...] Η σκέψη της κλασικής ελληνικής αρχαιότητας δομείται από δύο ανταγωνιστικές όσο και συμπληρωματικές οντολογικές, μεταφυσικές και γνωσιοθεωρητικές προκείμενες. Από τη μια η ορθολογιστική-... [περισσότερα]

Μεταμορφώσεις της Σκέψης
Η σειρά βιβλίων Μεταμορφώσεις της Σκέψης αποτελείται από κείμενα που συνθέτουν μία ενιαία και πολυδιάστατη στοχαστική έρευνα που ιχνηλατεί τις εποχιακές μεταμορφώσεις του Κόσμου και τις περιπέτειες... [περισσότερα]

29.11.16

Νέοι κύκλοι μαθημάτων στο Εργαστήριο Σκέψης


Το ‘’Εργαστήριο Σκέψης’’ το οποίο συνιστά επί 18 χρόνια, μια Διεθνή, Μορφωτική, Ερευνητική και Πολιτιστική Κοινότητα, επιχειρώντας να χαράξει μια Οδό Σκέψης που να Εμψυχώνεται από το Λόγο της Σχέσης, τη Συνείδηση της Συνύπαρξης και το Πνεύμα του Συναισθαντικού Βιώματος, προγραμματίζει για το επόμενο διάστημα τους παρακάτω κύκλους μαθημάτων:

1. ”Ο Δρόμος για το Αόρατο’’, Φιλοσοφική Κοινότητα Έρευνας για Παιδιά και Εφήβους''. Στο πρόγραμμα γίνεται μια εισαγωγή στις θεμελιώδεις έννοιες της φιλοσοφίας και των φυσικών επιστημών.Το πρόγραμμα λειτουργεί σε δύο τμήματα για παιδιά ηλικίας 8-12 και εφήβους 12-16 ετών και πραγματοποιείται το διάστημα μεταξύ 1 και 7 Δεκεμβρίου στην Αθήνα.

2. Διεθνές Διαδικτυακό Πρόγραμμα Μαθημάτων,‘’Μεταμόρφωση της Σκέψης και Εξέλιξη της Συνειδητότητας’’, το οποίο πραγματοποιείται σε συνεργασία με ερευνητικά κέντρα της Αμερικής και της Ευρώπης. Το πρόγραμμα διαρκεί δύο μήνες και ξεκινά στις 25 Νοεμβρίου.

3. ''Η ψυχή της γνώσης - η γνώση της ψυχής'', προλεγόμενα για μια Ολιστική Γνώση-Σοφία. Πρόγραμμα που απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς, ψυχοθεραπευτές και σε συμβούλους καθοδήγησης.Το πρόγραμμα διαρκεί τρεις μήνες και ξεκινά στις 10 Δεκεμβρίου στην Αθήνα.
Αναλυτικά το πρόγραμμα μαθημάτων για τα οποία υπεύθυνος εισηγητής είναι ο κ. Αλέξης Καρπούζος, παρουσιάζεται στην ιστοσελίδα του "Εργαστηρίου Σκέψης": www.ergastirioskepsis.com. Επικοινωνία και δηλώσεις συμμετοχής στο email:ergastirioskepsis@gmail.com

*Λόγω του αυξημένου ενδιαφέροντος θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

---
Δείτε επίσης:
15:58 | 17 Ιουλ. 2016
Το “Εργαστήριο Σκέψης” συνιστά μια Διεθνή, Μορφωτική, Ερευνητική και Πολιτιστική Κοινότητα που βρίσκεται καθ΄οδόν τα τελευταία 18 χρόνια. Το "Εργαστήριο Σκέψης", το οποίο δημιουργήθηκε από τον... [περισσότερα]
07:49 | 15 Μάιος. 2016
[...] Η φυσική φιλοσοφία του καιρού μας διαμορφώνει μια κοσμοθεωρία που είναι ουσιαστικά ολιστική και αρνείται του διαχωρισμούς. Η Δυτική Επιστήμη  δείχνει να επιστρέφει, σύμφωνα με τη σπείρα... [περισσότερα]
11:00 | 05 Μαρ. 2016
[...] Ο προφιλοσοφικός στοχασμός των σοφών και ποιητών της Ιωνίας αναδύεται σε ένα αρχαϊκό ανατολικό και ασιατικό πλαίσιο σκέψης και ομιλίας, το οποίο αφομοιώνει και γονιμοποιεί ριζικά με τον Λόγο... [περισσότερα]
09:54 | 03 Μαρ. 2016
[...] Η σκέψη της κλασικής ελληνικής αρχαιότητας δομείται από δύο ανταγωνιστικές όσο και συμπληρωματικές οντολογικές, μεταφυσικές και γνωσιοθεωρητικές προκείμενες. Από τη μια η ορθολογιστική-... [περισσότερα]
14:02 | 20 Ιαν. 2016
Η σειρά βιβλίων Μεταμορφώσεις της Σκέψης αποτελείται από κείμενα που συνθέτουν μία ενιαία και πολυδιάστατη στοχαστική έρευνα που ιχνηλατεί τις εποχιακές μεταμορφώσεις του Κόσμου και τις περιπέτειες... [περισσότερα]


7.11.16

Μαρτυρία: Γιατί δεν ήμουν παιδί, ήμουν αλλοδαπή...


[...] Μόνο ένας αλλοδαπός, κάποιος που έχει έρθει από αλλού να εγκατασταθεί σ’ αυτόν τον τόπο, κάποιος που έχει ταπεινωθεί, νιώθει τη λέξη αυτή. Τον κάνουν να τη νιώθει. Αλλοδαπός, με άλλα λόγια περιθωριοποιημένος, κατώτερος, σχεδόν εγκληματίας [...] Δεν απάντησα τίποτα. Δεν είχα πια δυνάμεις. Έφυγα. Συνέχισα τις σπουδές μου στη Γαλλία: μάστερ, διδακτορικό και ύστερα δουλειά. Πήρα τη γαλλική υπηκοότητα μετά από 5 χρόνια διαμονής και δύο πτυχία στη χώρα, χωρίς να χάσω σταγόνα από την αξιοπρεπειά μου [...] Είμαι ο κουβαλητής διαφορετικών γλωσσών, πολιτισμών και αληθειών. Μόνο όταν με σκέφτομαι παιδί βρίσκω άπειρες στιγμές δυστυχίας και ταπείνωσης, γιατί δεν ήμουν παιδί, ήμουν αλλοδαπή. Και θέλω να τις αλλάξω αλλά είναι αργά. Τα χρόνια δεν γυρνάνε πίσω [...] Ganna Milenko

«Ένα χτύπημα στην πόρτα της τάξης. Η καθηγήτρια σταματάει την παράδοση του μαθήματος. Όλα τα βλέμματα στραμμένα στην κατεύθυνση της πόρτας που ανοίγει. Ο υποδιευθυντής στήνεται στην είσοδο μ’ ένα χαρτί Α4 στο ένα του χέρι. Ζητά συγνώμη από την καθηγήτρια και παίρνει επίσημο ύφος.

-Οι αλλοδαποί, παρακαλώ, να σηκωθούν και να με ακολουθήσουν, ανακοινώνει με μια δυνατή φωνή, σαν να ήμασταν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Σταματάει η ανάσα μου. Τι να κάνω; Τι να κάνω; Αναρωτιέμαι πανικόβλητη.

Κοιτάω μπροστά μου. Αλλοδαπή - ντούπ! Αλλοδαπή - ντούπ! Σαν τύμπανο η καρδιά μου. Όχι εδώ, όχι μπροστά σε όλους. Όχι εδώ, παρακαλεί. Η ανάσα μου έχει χαθεί κάπου ανάμεσα στο στήθος και το λαιμό.

Ένα παιδί σηκώνεται. Ακούγεται το σύρσιμο της καρέκλας του στο δάπεδο. Τον κοιτάζω. Μένω ακίνητη. Όλοι τον κοιτάνε. Κατευθύνεται προς την πόρτα. Περνάει την πρώτη σειρά θρανίων, ύστερα τη δεύτερη. Κάποιοι κάτι ψιθυρίζουν.

Ο υποδιευθυντής κάνει ένα νεύμα στην καθηγήτρια και βγαίνει από την αίθουσα. Το παιδί τον ακολουθεί. Η πόρτα κλείνει. Η πόρτα έκλεισε. Τι να κάνω, τι θα κάνω τώρα; Η πόρτα - ένα, η πόρτα - δύο, η πόρτα - τρία΄ περνάνε τα δευτερόλεπτα. Ακούω στο βάθος τη φωνή της καθηγήτριας. Η πόρτα - πενήντα΄συνεχίζω να μετράω. Το μάθημα συνεχίζεται.

Συνέρχομαι. Αντιλαμβάνομαι το φως του ήλιου μέσα στην αίθουσα.

Μαζέψου, μαζέψου με διατάζω. Τελείωσε, δε θα σε ψάξουν άλλο, σε ξέχασαν, με παρηγορώ. Θα πάω στο διάλειμμα στο γραφείο του υποδιευθυντή να τον ρωτήσω τι με ήθελε, δίνω λύση στον εαυτό μου. Κοιτάζω το ρολόι. Σ’ένα τέταρτο θα έχουμε διάλειμμα. Ρυθμίζω την ανάσα μου. Ο κόμπος κατεβαίνει αργά. Όλα καλά, ηρέμησε, σκέφτομαι με κάποια ανακούφιση.

- Ανοίξτε το βιβλίο σας στη σελίδα 84 και διαβάστε την, ανακοινώνει η καθηγήτρια. Ανοίγω το βιβλίο στη σελίδα 84. Διαβάζω.

Ανοίγει πάλι η πόρτα. Σηκώνω αργά το κεφάλι μου. Νεύμα στην καθηγήτρια. Στήσιμο στην πόρτα. Η καρδιά μου επιβραδύνει. Όχι, όχι, παρακαλεί.

- Οι αλλοδαποί να με ακολουθήσουν, Γάννα Μιλένκο, έλα μαζί μου, αντηχεί η φωνή του υποδιευθυντή. Η γη ανοίγει, σπάνε τα πλακάκια, το ρήγμα μεγαλώνει. Χάνομαι, πέφτω μέσα στο σκοτάδι του. Τι υπέροχο τέλος θα ήταν αυτό. Τι τυχερή που θα ήμουνα αν με ρουφούσε το σκοτάδι.

Σπρώχνω αργά τη καρέκλα μου προς τα πίσω. Το μάθημα έχει σταματήσει. Όλα τα βλέμματα είναι πάνω μου. Είναι η σειρά μου. Σηκώνομαι αργά με ό,τι δυνάμεις μού έχουν απομείνει. Ο κόμπος έχει φτάσει στο λαιμό και ανεβαίνει. Αναπνέω από το στόμα. Τα αυτιά μου έχουν βουλώσει. Βήμα πρώτο - ντουπ! Βήμα δεύτερο - ντουπ! Βήμα τρίτο - ντούπ! Το τύμπανο με συνοδεύει.

Κάποιοι γελάνε, κάποιοι ψιθυρίζουν. Η γη δεν κινείται, η γη δεν κινείται. Άσχημα πρόσωπα, άσχημα χαμόγελα. Και εσύ ήθελες να ξεφύγεις, ακούω. Είμαι στη μέση της διαδρομής. Ακόμα λίγο. Κάνε όπως πριν βήμα ένα, βήμα δύο, βήμα τρία...

Βγαίνω από την πόρτα. Κλείνει πίσω μου. Στέκομαι ανέκφραστη, αποδυναμωμένη.

- Γάννα Μιλένκο, είσαι από την Ουκρανία; με ρωτάει. Κάνω ένα νεύμα με το κεφάλι μου.

- Ωραία, μπορείς να γυρίσεις στη τάξη σου, μου ανακοινώνει.

Μένω ακίνητη, αποσβολωμένη. Δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι έγινε. Γυρνάει την πλάτη του και φεύγει. Τον κοιτάζω να απομακρύνεται. Μα αφού το ξέρει ότι είμαι από την Ουκρανία. Είχαμε μιλήσει πολλές φορές στο διάλειμμα για την καταγωγή μου. Και ξέρει και το όνομά μου και γενικώς με ξέρει. Κάνει μάθημα στην τάξη μας εδώ και δύο χρόνια. Δεν μπορούσε απλώς να φωνάξει το όνομά μου χωρίς να με ονομάσει αλλοδαπή μπροστά σ’ όλη την τάξη;

Πιάνω το κρύο χερούλι της πόρτας. Μπαίνω μέσα. Κάποια αγόρια γελάνε κοροϊδευτικά. Κατεβάζω το βλέμμα μου. Κοιτάζω ενοχικά κάτω. Δε θυμάμαι πως φτάνω στη θέση μου. Αίμα στις φλέβες έχει πυκνώσει, έχει στερεοποιηθεί. Αντιλαμβάνομαι τα κρυφά βλέμματα των κοριτσιών στα γύρω θρανία που έτσι κι’ αλλιώς με αποφεύγουν ευγενικά. Νιώθω ένοχη. Είμαι ένοχη που είμαι ουκρανή. Τί κάνω εδώ, κραυγή μέσα μου. Γιατί, γιατί όλα αυτά, συνεχίζει να κραυγάζει. Βουητό στα αυτιά μου. Και αυτή η γη δεν ανοίγει να πέσω, να χαθώ, να κρυφτώ από τα βλέμματά τους.

Το κουδούνι χτύπησε. Συρσίματα καρεκλών, φωνές, γέλιο, βήματα. Λίγα λεπτά ακόμα και σιωπή. Η αίθουσα είναι άδεια. Εχω μείνει μόνη. Ακίνητη. Ιδια στάση, ίδια θέση. Αλλοδαπή - ντούπ! Αλλοδαπή - ντούπ!

Μόνο ένας αλλοδαπός, κάποιος που έχει έρθει από αλλού να εγκατασταθεί σ’ αυτόν τον τόπο, κάποιος που έχει ταπεινωθεί, νιώθει τη λέξη αυτή. Τον κάνουν να τη νιώθει. Αλλοδαπός, με άλλα λόγια περιθωριοποιημένος, κατώτερος, σχεδόν εγκληματίας.

Δεν κατάφερα ποτέ να κάνω φίλους έξι χρόνια στο Γυμνάσιο - Λύκειο Χαλανδρίου, όσο και να το ήθελα.

Δώδεκα χρόνια τώρα, μόνο μία φορά γύρισα στο παλιό μου σχολείο για να πάρω βεβαιώσεις για το φάκελο της ελληνικής υπηκοότητας που αφορούσε τα παιδιά που έχουν φοιτήσει έξι χρόνια σε ελληνικό σχολείο.

Δεν την πήρα ποτέ. Μου την αρνήθηκαν γιατί έκλεισα τα 18 μου χρόνια λίγους μήνες πριν αποφοιτήσω. Και το θέμα έκλεισε με την ξεκάθαρη, δυνατή, ελληνική φωνή της γενικής γραμματέας του υπουργείου εσωτερικών:

«Η ελληνική υπηκοότητα δεν είναι κοστούμι, κυρία μου, για να τη φοράτε και μετά να την πετάτε...». Και συνέχισε: «...αν θέλετε τόσο πολύ σας μένει μόνο η επιλογή της πολιτογράφισης εκεί όμως η λίστα είναι ήδη πλήρης για τα επόμενα 4 με 5 χρόνια. Οπως καταλαβαίνετε η αιτησή σας θα εξεταστεί πολύ πιο μετά. Χρειάζονται όλα τα χαρτιά από την αρχή, χίλια ευρώ παράβολο και μετριούνται μέρα μέρα η διαμονή σας στην χώρα μας ώστε να είμαστε σίγουροι ότι κλείνετε τα δέκα χρόνια διαμονής. Τα καλοκαίρια αφαιρούνται εκτός και αν μπορείτε να αποδείξετε ότι είσασταν εδώ και όχι στη χώρα σας».

Δεν απάντησα τίποτα. Δεν είχα πια δυνάμεις. Έφυγα. Συνέχισα τις σπουδές μου στη Γαλλία: μάστερ, διδακτορικό και ύστερα δουλειά. Πήρα τη γαλλική υπηκοότητα μετά από 5 χρόνια διαμονής και δύο πτυχία στη χώρα, χωρίς να χάσω σταγόνα από την αξιοπρεπειά μου.

Είμαι ο κουβαλητής διαφορετικών γλωσσών, πολιτισμών και αληθειών. Μόνο όταν με σκέφτομαι παιδί βρίσκω άπειρες στιγμές δυστυχίας και ταπείνωσης, γιατί δεν ήμουν παιδί, ήμουν αλλοδαπή. Και θέλω να τις αλλάξω αλλά είναι αργά. Τα χρόνια δεν γυρνάνε πίσω.

Ganna Milenko
7 Νοεμβρίου 2016
--
*Μαρτυρία στο πλαίσιο του Σεμιναρίου Αφήγηση Ζωής 
--
Δημοσιεύτηκε:  http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/martyria-giati-den-imoyn-paidi-imoyn-allodapi

30.7.16

Διαβάζουμε και γράφουμε με τον χαρακτήρα μας


[...] Στα χρόνια όπου άρχιζα πια να δημιουργώ, αντιλήφθηκα σχεδόν με φρίκη τι πραγματικά μάς συμβαίνει, συχνά χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε΄
γράφουμε μ’ αυτό που συνήθως προσπαθούμε να κρύψουμε: με τον χαρακτήρα μας! [...]
"Παιδί, άκουγα τη μητέρα μου να λέει –και δεν πίστευα ποτέ ότι θα ερχόμουν στα λόγια της- πως όλα είναι ζήτημα χαρακτήρα. Έζησα χρόνια με την ψευδαίσθηση ότι μπορεί κανείς να κρυφτεί πίσω από τις λέξεις.
Αφέθηκα στη λογοτεχνία σαν να επρόκειτο για ένα παιχνίδι μεταμφιέσεων, όπου οι φόβοι, οι επιθυμίες και τα όνειρά μας ήταν οι συνήθεις μασκαράδες.
Πίστευα αφελώς πως ο συγγραφέας οχυρώνεται απόλυτα πίσω από τους μύθους, μεταμορφώνεται σαν άλλος Πρωτέας και διασκεδάζει παραπλανώντας τους αναγνώστες του.
Στα χρόνια όπου άρχιζα πια να δημιουργώ, αντιλήφθηκα σχεδόν με φρίκη τι πραγματικά μάς συμβαίνει, συχνά χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε΄ γράφουμε μ’ αυτό που συνήθως προσπαθούμε να κρύψουμε: με τον χαρακτήρα μας!
Κάτι τέτοιο ίσως είχε στο μυαλό του κι ο Χέμινγουεϊ όταν έλεγε: «Δεν αλλάζουμε. Με τα χρόνια γινόμαστε απλώς πιο προσεκτικοί».  Ακόμη όμως και αν δεν σκεφτόταν το ίδιο πράγμα, η ρήση του παραμένει μια πολύτιμη οδηγία για μας τους συγγραφείς που στα βιβλία μα εκθέτουμε θέλοντας και μη τον εαυτό μας.
Οι πιο έμπειροι το ξέρουν κιόλας καλά κι έχουν μάθει πώς να αμβλύνουν τις αδυναμίες τους ή πώς να τις αξιοποιούν επ’ ωφελεία τους. Αλλά κι αυτοί πέφτουν συχνά στην πλάνη πως είναι αόρατοι και απροσπέλαστοι πίσω από λέξεις – οχυρά.
Έχουν την εντύπωση πως οι συνήθειες και οι κυρίαρχες τάσεις στη συμπεριφορά τους είναι καλά προστατευμένες ή δεν αφορούν κανένα. Κι έτσι διαπράττουν το ασυγχώρητο σφάλμα να αφήνουν ανοιχτή την πόρτα της ύπαρξής τους στον πρώτο τυχόντα.
Από την άλλη οι εγγενείς αδυναμίες τους, για τις οποίες συχνά υπερηφανεύονται, ζημιώνουν ανεπανόρθωτα τα γραπτά τους.
Πάρτε παράδειγμα κάποιον που μονίμως απολογείται. Του είναι αδύνατον να γράψει χωρίς να αναλωθεί σε υπερβολικές εξηγήσεις.
Όταν όμως εξηγείς πολλά, είναι σαν να υποτιμάς τη νοημοσύνη του αναγνώστη κι αυτό αργά ή γρήγορα το πληρώνεις.
Ένας καλός συγγραφέας, που συνηθίζει να προσεγγίζει με δυσπιστία τα κείμενά του, στην ουσία δυσπιστεί απέναντι στον χαρακτήρα του που τα διατρέχει.
Από την άλλη, και οι αναγνώστες ξεδιπλώνουν τον χαρακτήρα τους διαβάζοντας. Ένας ανυπόμονος άνθρωπος δυσκολεύεται πολύ να ακολουθήσει τους δαιδάλους της αφήγησης και δεν είναι λίγες οι φορές που συλλαμβάνεται να «πηδάει» σελίδες, μόνο και μόνο για να επιταχύνει πραξικοπηματικά τη δράση.
Ένας αμετανόητος χρησιμοθήρας θα περιφρονήσει την απόλαυση του κειμένου, αναζητώντας μόνο την απτή χρηστική του αξία, κι έτσι θα στερήσει τον εαυτό του από τους γλωσσικούς χυμούς της αφήγησης.
Όσο για τον εγωκεντρικό αναγνώστη –και ποιος από μας δεν είναι εγωκεντρικός;- θα επιθυμούσε να δει τη διήγηση της πεζής και αδιάφορης λογοτεχνικά ζωής του σε μυθιστόρημα, ειδάλλως να μην ανοίξει ποτέ του βιβλίο.
Η ανάγνωση, ωστόσο, είναι πράξη αυταπάρνησης υπό την έννοια ότι, περνώντας την πύλη της μυθοπλασίας, βγάζεις από πάνω σου το χιλιοφορεμένο πουκάμισο της ύπαρξής σου.
Σαν να σου δίνουν άλλα ρούχα και παπούτσια, άλλη ταυτότητα, άλλα χαρακτηριστικά, αλλιώς είναι αδύνατο να περπατήσεις στους ονειρικούς δρόμους του μύθου και να διασταυρωθείς με τους ήρωες για τη ζωή των οποίων διαβάζεις.
Όπως ακριβώς ένας καλός συγγραφέας μιμείται τον ηθοποιό που υποδύεται αμέτρητους ρόλους, έτσι κι ένας καλός αναγνώστης δοκιμάζει τα κοστούμια και τους χαρακτήρες που διαβάζει στο χαρτί.  Πασχίζει να μπει στο πετσί κάθε ήρωα, να συναισθανθεί τη θέση του, να μοιραστεί το πάθος, τα όνειρα ή τους φόβους του. Αφήνει συχνά τη θέση του αμέτοχου παρατηρητή και συμμετέχει στη δράση με τον δικό του νοερό τρόπο.
Πλανώνται όσοι νομίζουν ότι η ανάγνωση είναι εύκολο πράγμα. Κι αν θέλει κανείς να ευεργετηθεί από τη λογοτεχνία θα πρέπει κατά στιγμές να ξεχνά τον εαυτό του, γιατί είναι παρατηρημένο:  αυτό που μας εμποδίζει να αντιληφθούμε σε βάθος τα νοήματα ενός κειμένου είναι το ότι μπαίνουμε στις σελίδες ενός βιβλίου με αδιανόητες απαιτήσεις.
Προσδοκούμε κυρίως από το εκάστοτε ανάγνωσμα να επιβεβαιώσει όσα είμαστε, όσα πιστεύουμε, όσα έχουμε ζήσει.  Αυτός ο δυναστικός αναγνώστης με τη νοσηρή φιλαυτία στέκει αδιάφορος απέναντι στο καλό βιβλίο. Κατά τον ίδιο τρόπο αδιαφορεί και η καλή λογοτεχνία για αυτόν."
*Απόσπασμα από το βιβλίο Πώς η λογοτεχνία σού αλλάζει τη ζωή του Δημήτρη Στεφανάκη, Εκδόσεις Ψυχογιός, 2016, 160 σελ.
TVXS - Επιμέλεια: Κρυσταλία Πατούλη

Η λογοτεχνία είναι μια απόδειξη
ότι η πραγματικότητα δεν αρκεί.
Φερνάντο Πεσσόα
Πώς η λογοτεχνία σου αλλάζει τη ζωή
"Αν επιμένουμε ακόμη να γράφουμε και, κυρίως, να διαβάζουμε λογοτεχνία στην εποχή μας, είναι γιατί πιστεύουμε σε αυτό που μας προσφέρει.
Δε θα καταφέρουμε ποτέ να αλλάξουμε τον κόσμο με την ποίηση και τα μυθιστορήματα, αξίζει όμως τον κόπο να δοκιμάσουμε την ευεργετική επίδρασή τους στη ζωή και στον χαρακτήρα μας.
Αναρωτιέται βέβαια κανείς τι κερδίζουμε από την ανάγνωση ενός βιβλίου, όταν μάλιστα έχουμε εκ προοιμίου απορρίψει κάθε έννοια διδακτισμού στη λογοτεχνία.
Ζητούμε από τους συγγραφείς να μας συναρπάσουν με τις ιστορίες τους, αλλά καλά θα κάνουν να μείνουν στην ικανότητά τους να αφηγούνται και ας αφήσουν σε εμάς το δικαίωμα να εξάγουμε συμπεράσματα.
          Ποια είναι λοιπόν η χρηστική αξία της λογοτεχνία αν αυτή δε μεταφέρει μηνύματα και πρακτικές συμβουλές στου αναγνώστες της;  Η απάντηση βρίσκεται στο βασικό εργαλείο της που δεν είναι άλλο από τη γλώσσα.
Όργανο επικοινωνίας και έκφρασης η γλώσσα αποτελεί πιστοποιητικό της ανθρώπινης νοημοσύνης. Είναι στην ουσία το διαβατήριο για την κοινωνική μας ζωή΄ το ρούχο που φοράμε. Κι όπως συμβαίνει πάντοτε με την ένδυση, το γούστο παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο.
Αυτό που συνήθως υποτιμούμε στη σχέση μας με τη λογοτεχνία είναι το ζήτημα της αισθητικής. Κι είναι παράξενο, αν σκεφτούμε πως στην εποχή μας όλοι απευθύνονται στην αισθητική μας προκειμένου να κερδίσουν την καταναλωτική μας εύνοια.
Καλαίσθητα καταστήματα, καλαίσθητα προϊόντα, καλαίσθητες ρεκλάμες. Έχουμε εξορίσει την κακογουστιά από τη ζωή μας αλλά όχι και από τη λογοτεχνία.
Τα ευπώλητα αναγνώσματα του καιρού μας χαρακτηρίζονται συχνά από χοντροκοπιά και μετριότητα.
Λησμονούμε, φαίνεται πως οι καλοί συγγραφείς είναι σαν τους ευγενικούς επισκέπτες. Διακριτικοί, συνεσταλμένοι, αναποφάσιστοι, υπαινικτικοί, ψιθυρίζουν τις μεγάλες αλήθειες τους.  Εμείς όμως προτιμούμε τα εκκωφαντικά αναγνώσματα με τις ιδεολογικές κορόνες. Αναζητούμε κείμενα που δε μας αντιστέκονται, κείμενα που επιβεβαιώνουν έναν ανούσιο τρόπο ζωής.
Την ίδια στιγμή τα μεγάλα βιβλία μάς περιμένουν να τα ανακαλύψουμε. Στις σελίδες τους θα βρούμε δρόμους που οδηγούν πέρα από τα στενά όρια της καθημερινής συναναστροφής. Από αυτή την περιπλάνηση, επιστρέφουμε συνήθως με περισσότερη διακριτικότητα, ανοχή, κατανόηση αλλά και οξυδέρκεια.
Βλέπουμε πια τον κόσμο με άλλα μάτια και τότε αντιλαμβανόμαστε τι εννοεί ο αρχαίος φιλόσοφος λέγοντας: «Όταν δεις κάποιον να πίνει πολύ κρασί, μην σκεφτείς ότι κάνει άσχημα. Πες απλά πως πίνει πολύ κρασί. Γιατί πού ξέρεις, πριν καταλάβεις τι έχει στο μυαλό του, ότι δεν φέρεται σωστά;»
Στη ζωή τα πράγματα δεν είναι συνήθως όπως φαίνονται κι η λογοτεχνία θα βρίσκεται πάντα εδώ για να μας το θυμίζει."
*Απόσπασμα από το βιβλίο Πώς η λογοτεχνία σού αλλάζει τη ζωή του Δημήτρη Στεφανάκη, Εκδόσεις Ψυχογιός, 2016, 160 σελ.


(Κεντρική εικονογράφιση: Francine Van Hove)
Δημοσιεύτηκε: http://tvxs.gr/news/biblio/diabazoyme-kai-grafoyme-me-ton-xaraktira-mas

17.7.16

Εργαστήριο Σκέψης: Διεθνή, Μορφωτική, Ερευνητική και Πολιτιστική Κοινότητα


Το “Εργαστήριο Σκέψης” συνιστά μια Διεθνή, Μορφωτική, Ερευνητική και Πολιτιστική Κοινότητα που βρίσκεται καθ΄οδόν τα τελευταία 18 χρόνια.
Το "Εργαστήριο Σκέψης", το οποίο δημιουργήθηκε από τον στοχαστή Αλέξη Καρπούζο, επιχειρεί να χαράξει μια Οδό Σκέψης που να Εμψυχώνεται από το Λόγο της Σχέσης, τη Συνείδηση της Συνύπαρξης και το Πνεύμα του Συναισθαντικού Βιώματος.
Με άξονα τη Στοχαστική Παιδεία, ως Αγωγή και Καλλιέργεια του Λόγου και της Ψυχής, Δοκιμάζει την Εμπειρία της Διεπιστημονικής/Ολιστικής έρευνας, της σφαιρικής Γνωσιακής και Αυτογνωσιακής Διδασκαλίας και Μάθησης με επιστέγασμα την Ανοιχτή Σκέψη, τη Σκέψη της Ανοιχτής Ολότητας.
Η Ανοιχτή Σκέψη, η Σκέψη της Ανοιχτής Ολότητας, η Γνώση που μετουσιώνεται σε Σοφία, αποβλέπουν στη ριζική ψυχική και νοητική μεταμόρφωση του Ανθρώπου.
Όλα αυτά τα χρόνια το ‘’Εργαστήριο Σκέψης’’ συνέβαλε στο να διαμορφωθεί μια παραγωγική ατμόσφαιρα η οποία ενέπνευσε όλους όσοι μετείχαν στον κόσμο του να οραματιστούν  δυνατότητες αυτοοργάνωσης της ζωής και της κοινωνικής πράξης.
Περισσότερα από 600 άτομα, από την Ελλάδα και σε 8 χώρες πλέον, διαπαιδαγωγήθηκαν στον κόσμο του Eργαστηρίου Σκέψης,  Μέσω της μορφωτικής και γνωσιακής διαδικασίας αναδείχθηκαν πρωτότυπες στοχαστικές έρευνες, επιστημονικοί πειραματισμοί και ποιητικές δημιουργίες στο χώρο της σκέψης, της επιστήμης και της τέχνης.
Πέραν όμως από την μορφωτική και ερευνητική διάσταση, το “Εργαστήριο Σκέψης” οργανώνει, αναπτύσσει, συμμετέχει και συμπαραστέκεται σε:
  • Καλλιτεχνικές Δράσεις (εικαστικές, μουσικές και θεατρικές ομάδες),
  • Πολιτιστικές Δράσεις (κινηματογραφική λέσχη, λέσχη χορού),
  • Κοινωνικές Δράσεις (Κοινωνικά Ιατρεία, Κοινωνικά Σχολεία, δίχτυα παραγωγών για αδιαμεσολάβητες ανταλλαγές υπηρεσιών και αγαθών).
         Τα μαθήματα στο "Εργαστήριο Σκέψης" διενεργούνται:
  • Α) Στο χώρο του "Εργαστηρίου Σκέψης", Μιαούλη 23, Ψυρρή, αλλά και σε χώρους που αποφασίζονται μετά από συνεννόηση των ενδιαφερόμενων και του διδάσκοντος Αλέξη Καρπούζου.
  • Β) Διαδικτυακά μέσω ατομικής ή ομαδικής τηλεδιάσκεψης.
  • Γ) Με ηλεκτρονική αλληλογραφία που περιλαμβάνει οπτικοακουστικά μέσα, μελέτη της βιβλιογραφίας και υποβολή ερωτήσεων, αποριών και σχολίων.
        Αυτή την περίοδο στο ‘’Εργαστήριο Σκέψης’’ διενεργούνται οι παρακάτω δράσεις:
  1. Το ‘’Εργαστήριο Σκέψης’’  διοργανώνει  φέτος το καλοκαίρι το πρόγραμμα ‘’ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ’’.  Υπαίθριες ατμόσφαιρες Σκέψης και Κοινωνικής Σοφίας, με θέματα από τη Φιλοσοφία της σύγχρονης Φυσικής και των μαθηματικών σε διάφορους τόπους της Ελλάδας με εισηγητή τον Στοχαστή Αλέξη Καρπούζο. Οι πρώτες συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο και την Κυριακή, 13- 14 Μαϊου στις παραλίες της Ιτέας και του Γαλαξιδίου, συνεχίστηκε το Σάββατο 28 Μαίου στον ποταμό Λούσιο στην ορεινή Αρκαδία και στο δάσος με τα έλατα στη Βυτίνα, στην παραλία της  Λευκάδας στις 19 Ιουνίου και στην παραλία ‘’κρυφή’’ στα Ίσθμια Κορινθίας στις 18 Ιουνίου. Τα μαθήματα θα συνεχιστούν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Το video από τα πρώτα υπάιθρια μαθήματα μπορείτε να το παρακολουθήσετε στο vimeo στο κανάλι του ‘’Εργαστηρίου Σκέψης’.
  2. Συνεχίζονται τα διεθνή διαδικτυακά μαθήματα με  θέμα: ‘’Εισαγωγή στη Φιλοσοφία της σύγχρονης κοσμολογίας: Μεταμόρφωση της σκέψης και εξέλιξη της συνειδητότητας’’. Στα μαθήματα συμμετέχουν φοιτητές και καθηγητές από το Λονδίνο, το Βερολίνο, το Δουβλίνο, τη Νέα Υόρκη και την  Αθήνα. Τα πρακτικά του προγράμματος δημοσιεύονται ήδη σε μορφή eBook και κυκλοφορούν από τις εκδόσεις του Εργαστηρίου Σκέψης’’. Όποιος φίλος-η ενδιαφέρονται να τα προμηθευτούν μπορούν να απευθύνονται στο email του ‘’Εργαστηρίου Σκέψης’’ ergastirioskepsis@gmail.com
  3. Το “Εργαστήριο Σκέψης” διοργανώνει το 1ο πρόγραμμα φιλοσοφικής αγωγής και παιδείας για παιδιά ηλικίας 8-12 χρονών, “Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ”, που θα πραγματοποιηθεί στο διάστημα 2-6 Αυγούστου. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει μια εισαγωγή στις θεμελιώδη ερωτήματα της σκέψης και της ύπαρξης, η διιερεύνηση των οποίων θα αξιοποιήσει τις σύγχρονες θεωρίες της φυσικής και των μαθηματικών με διδακτικά μέσα παραστατικά, εικόνα, video, animation, videogames και πολλά παιχνίδια ρόλων. Το πρόγραμμα οργανώνεται σε συνθέσεις 3-5 παιδιών.

*
Ο Αλέξης Καρπούζος γεννήθηκε στην Ελλάδα το 1967. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα φιλοσοφίας, κοινωνικών και πολιτικών επιστημών στο Τμήμα Φιλοσοφίας και στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Παρακολούθησε μαθήματα οντολογίας και γενικής φιλοσοφίας υπό την επίβλεψη των Κορνήλιου Καστοριάδη και Κώστα αξελού.
Τα τελευταία 20 χρόνια, συν-διαμόρφωσε ερευνητικές κοινωνικές ομάδες που δοκίμασαν και στοχάστηκαν την εμπειρία της ενιαίας έρευνας, της διεπιστημονικής γνώσης, και των σφαιρικών διδακτικών μορφών μάθησης που στόχευαν τόσο στη μεταβολή του γνωστικού-νοητικού, αλλά και του ψυχικο-συναισθηματικού παράγοντα, συνδυάζοντας τόσο τις ψυχολογίες της μάθησης, τις κοινωνικο-ψυχολογικές θεωρίες τις ομάδας όσο και τις ψυχαναλυτικές θεωρίες. Έχει ασχοληθεί συστηματικά με την ψυχολογία του ασυνείδητου, τόσο σε θεωρητικό όσο και εμπειρικό επίπεδο.
Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιστρέφονται γύρω από τις προοπτικές μιας ενιαίας έρευνας για τον Κόσμο, και γι΄αυτό εισηγείται τη σχεσιακή ή σχεσιολογική σκέψη, την ανοιχτή σκέψη που στοχεύει τον Κόσμο στην ενότητα - πολλαπλότητά του και τον στοχασμό του χρόνου, ως γνώση του αόρατου Κόσμου και των αέναων μεταμορφώσεών του.
Έχει δημοσιεύσει 3 βιβλία στα Ελληνικά και δύο στα Αγγλικά, επίσης έχουν κυκλοφορήσει σε μορφή ebook η σειρά δέκα τόμων ‘’Μεταμορφώσεις της Σκέψης’’ και η δίτομη σειρά ‘’Ο Κόσμος της Σοφίας’’ που περιλαμβάνουν σημειώσεις από μαθήματα που έχει παραδώσει ο συγγραφέας τα τελευταία 15 χρόνια.
Τα θέματα από τα βιβλία του αφορούν τη σχέση της  φιλοσοφίας και της ιστορίας και την επεξεργασία μιας μετα-οντολογικής σκέψης, συστηματικής και ανοιχτής, ενιαίας και διαφορικής, συλλογιστικής, αλλά και διαισθητικής, όσο και ενορατικής, αφαιρετικής και ονειρικής, η οποία επιχειρεί να υπερβεί τις μεταφυσικές αντιθέσεις και να στοχεύσει Αυτό, το Εν-Παν. Μιας σκέψης ενιαίας και πολυδιάστατης, η οποία πέραν του ανθρωποκεντρισμού, αναδεικνύει τη διόραση της οργανικής διασύνδεσης μεταξύ των ανθρώπων, των άλλων μορφών ζωής, της γήινης βιόσφαιρας και της συμπαντικής ολότητας και έτσι χαράζει τις προοπτικές για τη δημιουργική ενσωμάτωση του ανθρώπου στο φυσικό και συμπαντικό κόσμο.-
ergastirioskepsis.com
ergastirioskepsis@gmail.com
Δείτε επίσης:
Η φυσική φιλοσοφία αρνείται τους διαχωρισμούς
Μεταμορφώσεις της σκέψης: Ηράκλειτος - Παρμενίδης
Μεταμορφώσεις της σκέψης: Πλάτωνας - Αριστοτέλης
Μεταμορφώσεις της Σκέψης
---
Δημοσιεύτηκε: http://tvxs.gr/news/ekdiloseis/ergastirio-skepsis-diethni-morfotiki-ereynitiki-kai-politistiki-koinotita 

18.6.16

H σημασία της αφήγησης




Οι σύγχρονοι συστημικοί θεραπευτές δίνουν έμφαση τόσο στο νοητικό όσο και στο συγκινησιακό μέρος της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας. Με τη συμβολή των ερευνητών έχουν αντιληφθεί ότι η θεραπευτική σχέση είναι ο σημαντικότερος παράγοντας αλλαγής, μετά το προσωπικό κίνητρο.
Δείχνουν μεγάλο σεβασμό στους ανθρώπους, αναγνωρίζουν τις δυνατότητές τους και ενθαρρύνουν τα υγιή τους κομμάτια να αναπτυχθούν, δίνοντας μικρότερη έμφαση στις δυσκολίες και τη «δυσλειτουργία» τους.
Επίσης, χωρίς να παραγνωρίζουν τη σημασία των παροντικών οικογενειακών σχέσεων, στρέφουν το βλέμμα τους και στα πρώιμα παιδικά βιώματα, προσπαθώντας να κατανοήσουν πως αναπτύχθηκε η κάθε ξεχωριστή προσωπικότητα.

Παράλληλα, δίνουν σημασία στις επιρροές του κοινωνικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος ως καθοριστικούς παράγοντες κατασκευής νοημάτων άρα και προβλημάτων.
Υιοθετούν την άποψη ότι οι άνθρωποι κατασκευάζουν τις αλήθειες τους μέσα από τη γλώσσα και ότι προσπαθούν να δώσουν νόημα στις εμπειρίες τους μέσα από τις αφηγήσεις τους. Για το λόγο αυτό ακούν πολύ προσεκτικά τόσο τι λένε οι άνθρωποι όσο και το πώς μιλούν γι’ αυτό που τους απασχολεί […]

Η εικόνα του εαυτού συγκροτείται μέσα από αφήγηση ιστοριών  και διάλογο με τους γονείς ο οποίος εσωτερικεύεται. Ο εαυτός μας αποτελεί μια αυτοβιογραφική αφήγηση η οποία εξελίσσεται παράλληλα με έναν εσωτερικό διάλογο μεταξύ πολλών φωνών μας που συνυπάρχουν.

Το ποια φωνή(αυστηρή, τρυφερή) θα επικρατήσει κάθε φορά εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις πρώιμες εμπειρίες μας στον πραγματικό διάλογο με τους γονείς μας αλλά και κατοπινές εμπειρίες μας με σημαντικούς άλλους.

Η σημασία μιας μετα-φωνής πιο συμπονετικής, η οποία αφήνει χώρο αλλά και συντονίζει τις διάφορες φωνές αποτελεί αντικείμενο πρόσφατων ερευνών […]

Οι ερευνητές δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στη σημασία των πρώιμων συναισθηματικών δεσμών, αλλά και στη σημασία της αφήγησης ως το μέσο επιρροής και αλλαγών στην ανάπτυξη του εγκεφάλου μας» Τσαμπίκα Παφίτη http://www.psychologynow.gr/psychology-news/interviews/2266-sinentefxi-tsabika-mpafiti.html

13.6.16

Συμβάν - ανορθόγραφον - εις τον ηλεκτρικόν σιδηρόδρομον Πειραιώς - Κηφισίας




20:42 | 12 Ιουν. 2016
Τελευταία ανανέωση 12:18 | 13 Ιουν. 2016
"Ένα απόγεβμα, εις ένα βαγόνι του ηλεκτρικού τρένου που κατεφθύνετο προς το προάστιον της Κηφισίας, συνέβη το ακόλουθον περιστατικόν από εκείνα άτινα σπανίως λαμβάνουν χώραν εις τα ελληνικά μέσα μαζικής μεταφοράς.
Ο κόσμος - πράγμα περίεργον - δεν ήτο πατείς με, πατώ σε. Όμως υπήρχον όρθιοι ηλικιωμένοι ενώ εκάθηντο - μετά περισσού θράσους - μερικοί νεαροί και μερικέ νεαραί παίζοντες με smartphones και tablets.
Εις μίαν στάσιν, εισήλθε μία κυρία εις ενδιαφέρουσαν κατάστασιν. Η εγκυμοσύνη της ήτο εμφανώς προχορημένη. Εν τούτοις, ουδείς των νεαρών καθημένων συνεκινήθει ώστε να της προσφέρη την θέσιν του.
Το τρένο συνέχιζε την πορείαν του. Οι επιβάται, βυθισμένοι εις τας σκέψεις των, αδιαφορούσαν δια τους συνταξιδιώτας των.
Εξέφνης ηκούσθη ως καμπάνα η φωνή του αντιπροσώπου του Θεού, ήτις κατετάραξεν πάντας. Εις ιερέας που είχεν εισέλθη εις το βαγόνι, εφρύαξεν ιδών το θέαμα της ορθίας εγκυμονούσης. Οργισμένος απεφθύνθη εις τους νεαρούς και τας νεαράς λάτρεις της τεχνολογίας και τους κατεκεράβνωσε δια τον παχυδερμισμόν των.
- Δεν ντρέπεστε νέοι άνθρωποι να μην προσφέρετε μίαν θέσιν εις την μέλλουσαν μητέρα;
Δύο νεαροί έσπεφσαν να σηκωθούν ντροπιασμένοι ψελλίζοντες ως δικεολογία ότι δεν είδαν την κυρίαν. Αλλά ο ιερέας συνέχισε την επίθεσίν του εις μίαν κοπέλαν ήτις δεν του έδωσε σημασίαν.
- Εσένα κορίτσι μου δεν σε δίδαξαν να δείχνεις αλληλεγγύη;
Η νεαρά αντεπετέθει θυμωμένη.
- Εγώ δουλέβω από τις επτά το πρωί και γυρίζω βράδυ  στο σπίτι μου.Ξέρετε πόσο κουρασμένη είμαι;
Εις τον καβγάν παρενέβη ηλικιωμένη κυρία που παρετήρησε εις τον λητουργόν του Υψίστου ότι δεν φέρεται σωστά.
- Πάτερ, δεν πρέπει να μιλάτε έτσι στα παιδιά.
Άστραψε και βρόντησε ο ιερωμένος.
- Εγώ είμαι κληρικός κι εκπεδεφτικός. Πώς τολμάτε να μου κάνετε υποδείξεις;
- Κι εγώ είμαι κόρη ιερέα, αντέτεινε η κυρία.
- Παιδί παπά, διαόλου εγγόνι απεφάνθη θριαμβευτικά ο εκπρόσωπος του κλήρου.
- Είστε απαράδεκτος, εξερράγη η ηλικιωμένη.
Εν τω μεταξύ οι υπόλοιποι επιβάται έσπεβδον να πάρουν το μέρος είτε του ιερωμένου είτε της κυρίας.
Μέσα εις την γενικήν αναστάτωσιν, η εγκυμονούσα έφθασεν εις τον προορισμόν της κι εξαφανίσθηκε δίχως να βγάλη άχνα.-"

Αναστασία Τσερεντζούλια, φιλόλογος

* Το κείμενο είναι βασισμένο σε πραγματική ιστορία, και γράφτηκε στο βιωματικό σεμινάριο Αφήγηση Ζωής, με αναφορά στον Μποστ.
 
--
Δημοσιεύτηκε: http://tvxs.gr/news/alles-texnes/symban-anorthografon-eis-ton-ilektrikon-sidirodromon-peiraios-kifisias

8.6.16

"Αφήγηση ζωής" στην ΠΥΛΗ82




H ΠΥΛΗ82 υποδέχεται την Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016 τη βιωματική θεατρική παράσταση "Αφήγηση Ζωής"

«Δεν ξέρω, αλλά νομίζω πως όταν ο άνθρωπος ξανακαταχτήσει την ανθρωπιά του, όταν ξαναρχίσει να δημιουργεί ανθρώπινο πολιτισμό, να γράφει πια την ιστορία κάθετα, όχι για λαούς και για μάζες, αλλά για τον Παύλο, για τη Ρηνιώ, για την Ελένη, για το μαστρο-Στέφανο… τότε μονάχα οι άνθρωποι θα ξέρουν τι κοστίζει η ιστορία, τι κοστίζει η συμμετοχή» Χρόνης Μίσσιος
Γράφουμε για να μάθουμε από την ιστορία μας και κάνουμε θέατρο για να δούμε την κάθε ιστορία να παίρνει σάρκα και οστά.

Με την αφήγηση, αυτό που κάποτε συνέβη ανακατασκευάζεται και με κάποιους τρόπους επινοείται συνεχώς στο παρόν, στο παρελθόν και στο μέλλον. Γιατί «η ζωή δεν είναι αυτή που έζησε κανείς αλλά αυτή που θυμάται και όπως τη θυμάται για να την αφηγηθεί» όπως είπε ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.
Στο βιωματικό σεμινάριο «Αφήγηση Ζωής», οι ιστορίες γράφονται κάθετα...

Κάποιες από αυτές τις ιστορίες, η Κρυσταλία Πατούλη που το παραδίδει επί επτά χρόνια, τις εμπιστεύτηκε στο Θεατρικό Εργαστήρι ΒΑΣ.ΑΝ.ΑΚΙΑ του Βασίλη Ανδρέου για να «ζωντανέψουν», σε διδασκαλία - επιμέλεια του ίδιου και της Μαρίας Αιγινίτου, η οποία είχε και την ιδέα να δραματοποιηθούν.

Τα εν λόγω δραματοποιημένα κείμενα είναι των: Φωτεινής Βαρδή, Έλλης Ζαχαρογιάννη, Αγγελικής Κυβέλου, Κρυσταλίας Πατούλη, Beatrice Ponte, Κάτιας Σταματιάδου, κ.ά.









Info
Αφήγηση ζωής στην ΠΥΛΗ82


Δευτέρα 13 Ιουνίου
- Πρώτη παρουσίαση στις 20:30. - Δεύτερη παρουσίαση στις 22:00.
Πολυχώρος Τέχνης ΠΥΛΗ82, Οδός Κεραμεικού 82 - Αθήνα (πλησίον στάσης μετρό Κεραμεικός). Τηλ: 2130417366 και 6985646835. Γενική είσοδος: 7 ευρώ, με ποτήρι κρασί.

***
«Η μεγαλύτερη αγωνία είναι να είσαι ζωντανός αλλά να μην αναγνωρίζεις πια τον εαυτό σου, να μην ξέρεις ποιός είσαι. Πρέπει ν’ αρχίσει κανείς να χάνει τη μνήμη του, έστω και μικρά της κομμάτια, για ν’ αντιληφθεί ότι αυτή η μνήμη είναι που φτιάχνει όλη μας τη ζωή. Μια ζωή δίχως μνήμη δεν θα ήταν ζωή, όπως μια διάνοια χωρίς τη δυνατότητα να εκφράζεται δεν θα ήταν διάνοια. Η μνήμη μας είναι η συνοχή μας, η λογική μας, η δράση μας, το συναίσθημά μας, χωρίς αυτή δεν είμαστε τίποτα”. Λουίς Μπουνιουέλ
--
Δημοσιεύτηκε: http://tvxs.gr/news/theatro/afigisi-zois-stin-pyli-82

14.5.16

‘’Εισαγωγή στη Φιλοσοφία της σύγχρονης κοσμολογίας: Μεταμόρφωση της σκέψης και εξέλιξη της συνειδητότητας’’

Το ‘’Εργαστήριο Σκέψης’’ κυκλοφόρησε σε βιβλίο (μορφή eBook) το πρώτο μέρος των σημειώσεων από  το διεθνές διαδικτυακό πρόγραμμα μαθημάτων με θέμα ‘’Εισαγωγή στη Φιλοσοφία της σύγχρονης κοσμολογίας: Μεταμόρφωση της σκέψης και εξέλιξη της συνειδητότητας’’. Τα μαθήματα πραγματοποιήθηκαν  διαδικτυακά, οι συμμετοχές ήταν από το Λονδίνο, το Βερολίνο, το Δουβλίνο, τη Νέα Υόρκη, το Σικάγο και την  Αθήνα. Την εισήγηση του θέματος και το συντονισμό του προγράμματος είχε ο στοχαστής Αλέξης Καρπούζος. Όποιος φίλος-η επιθυμεί να λάβει το eBook μπορεί να επικοινωνήσει με το email του ''Εργαστηρίου Σκέψης'' ergastirioskepsis@gmail.com και θα του αποσταλλεί άμεσα.

 

4.4.16

Η αφήγηση των παραμυθιών και η επίδρασή της στα οχτώ είδη νοημοσύνης του παιδιού

Πώς όμως μπορεί να συνδέεται η λειτουργία της αφήγησης των παραμυθιών με το ιδιαίτερο προφίλ της νοημοσύνης του παιδιού και την ανάπτυξη της πολλαπλότητάς του;
Τα παραμύθια παρέχουν στα παιδιά πολλαπλά ερεθίσματα, ώστε να αναπτύξουν αποτελεσματικά όλο το φάσμα της νοημοσύνης τους. Γνωρίζουμε ότι αυτά που μαθαίνει το παιδί ως το πέμπτο έτος της ηλικίας του αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό των νοητικών δεδομένων για την υπόλοιπη ζωή του. Έρευνες νευροεπιστημών των τελευταίων χρόνων μας λένε ότι η ποσότητα, αλλά και η ποιότητα ερεθισμάτων που δίνουμε στα παιδιά από την πρώτη κιόλας ηλικία, όχι μόνο τα τροφοδοτούν με γνώσεις, αλλά δημιουργούν και τις συνάψεις στα εγκεφαλικά κύτταρα, συνθέτοντας και δημιουργώντας τη βάση, στην οποία θα αποθηκεύουν πληροφορίες για την υπόλοιπη ζωή τους.
Κατά τη διάρκεια της αφήγησης ενός παραμυθιού απαιτούνται και καλλιεργούνται τα περισσότερα, αν όχι όλα, είδη νοημοσύνης του παιδιού, τα οποία είναι τα ακόλουθα:
1. γλωσσική ή λεκτική νοημοσύνη
2. μουσική / ρυθμική νοημοσύνη
3. σωματική / κιναισθητική νοημοσύνη
4. συναισθηματική ή διαπροσωπική νοημοσύνη
5. ενδοπροσωπική νοημοσύνη
6. χωρική νοημοσύνη
7. φυσιογνωστική νοημοσύνη
8. λογική / μαθηματική νοημοσύνη
paramythia_nohmosynh1

Η γλωσσική ή λεκτική νοημοσύνη

Η γλωσσική ή λεκτική νοημοσύνη αφορά όλες τις λεκτικές ικανότητες του ανθρώπου και εδράζεται στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου. Εκδηλώνεται με την ευαισθησία στον προφορικό και στον γραπτό λόγο, με την ικανότητα εκμάθησης και ομιλίας διαφορετικών γλωσσών και τη χρήση της γλώσσας για την επίτευξη κάποιων στόχων. Τη νοημοσύνη αυτή τη διαθέτει ο ποιητής, ο συγγραφέας, ο ρήτορας, κλπ. Σαφώς και με την αφήγηση των παραμυθιών καλλιεργείται αυτού του είδους η νοημοσύνη, τα παιδιά έρχονται σε επαφή με τον ποιητικό και συμβολικό λόγο των παραμυθιών, με τη φαινομενικά απλή και αλληγορική τους γλώσσα που είναι βαθιά ποιητική, όπως και ο προφορικός λόγος των παραμυθάδων αλλοτινών εποχών.
…. «Το παιδί ψάχνει να βρει σπίρτα για να ανάψει, να δει, αν έχει πραγματικά σκοτωμένο το θηρίο, αλλά δεν βρίσκει. Τότε, βλέπει ένα φως και φεύγει να πάει προς τα εκεί να πάρει σπίρτα, για να γυρίσει ν΄ανάψει. Εκεί που πήγαινε, συναντά μια γριά που τύλιγε ένα μασούρι κλωστή και της λέει:
– Τι κάνεις εδώ;
Αποκρίνεται εκείνη:
– Τυλίγω τη νύχτα για να ξημερώσει.
Το βασιλόπουλο της λέει:
– Μα εγώ δεν θέλω να ξημερώσει, για να προλάβω να πάρω φωτιά!….» [1]
Το παιδί γνωρίζει μέσα από τα παραμύθια τον θησαυρό της ελληνικής μας γλώσσας, την ποίηση που κρύβει μα και τη δυνατότητα να κατανοήσει μέσω αυτής τα μυστήρια της ύπαρξής του, μα και τα μυστήρια του σύμπαντος, τη δυνατότητα να συλλάβει τον κόσμο, ορατό και αόρατο και να τον δημιουργήσει, όπως τον οραματίζεται.

Η μουσική / ρυθμική νοημοσύνη

Η μουσική / ρυθμική νοημοσύνη εδράζεται στο δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου και εμπεριέχει την ικανότητα του ανθρώπου να νοιώθει τον ρυθμό, τη χροιά του ήχου, τη μελωδία, την ικανότητα για συναισθηματική έκφραση μέσω της μουσικής, είτε ως σύνθεση είτε ως εκτέλεση. Ωστόσο, η γλώσσα μπορεί να οριστεί σαν απλοποίηση της μουσικής, όπως μας λέει ο σπουδαίος μουσικός και Σούφι δάσκαλος Ιναγιάτ Χαν. Η μουσική κρύβεται μέσα στη γλώσσα, όπως η ψυχή κρύβεται μέσα στο σώμα. Και η γλώσσα των παραμυθιών έχει μουσική και ρυθμό, όπως ρυθμό έχει η ίδια η σύσταση του ανθρώπου, όπως ρυθμό έχει το Σύμπαν.
…«Ένας χρυσαετός πέταξε δεξιά του, απάνω απ΄τα νερά, και χάθηκε στον ορίζοντα μαζί με κάποιες λωρίδες ομίχλης σαν να εξατμίστηκε. Έκλεισε τα μάτια και αφουγκράστηκε το τραγούδι της θάλασσας:
Πέρα από τις λέξεις
πέρα από τη λογική
η χώρα της μη ύπαρξης υπάρχει
η χώρα της σκιάς και της φωτός
η χώρα της ηχούς και της ψευδαίσθησης
η χώρα των ποταμών, όπου οι άνθρωποι
έχουν χάσει το ποτάμι της ζωής μέσα τους,
το ποτάμι της ζωής
το ποτάμι της ζωής έχει χαθεί.»…. [2]
Η σωματική / κιναισθητική νοημοσύνη

Ο παραμυθάς κατά την αφήγηση μιλά όχι μόνο μέσα από τον λόγο, μα και μέσα από το σώμα του, από τις κινήσεις των χεριών του μα και ολόκληρου του σώματός του. Το σώμα του παραμυθά εκπέμπει το νόημα των ιστοριών του, ακόμα και σε κάποιον για τον οποίον η γλώσσα που εκφέρει, είναι ακατανόητη και έτσι οι ιστορίες και τα παραμύθια μπορούν να ξεπεράσουν τα όρια της γλώσσας. Η κιναισθητική νοημοσύνη έγκειται στην ικανότητα παρατήρησης και μίμησης ή αναπαράστασης του παρατηρούμενου γεγονότος και συνιστά κυρίως το δραματικό ταλέντο που διαθέτουν ηθοποιοί, χορευτές, χορογράφοι, μίμοι, παραμυθάδες, καλλιτέχνες που υπηρετούν την τέχνη της παράστασης, τεχνίτες, κλπ. Ωστόσο, αυτή η ικανότητα παρατήρησης και αναπαράστασης αποτελεί και ένα συστατικό σημαντικό στη διαδικασία μαθητείας του παιδιού. Μέσα από την αφήγηση των παραμυθιών παρέχεται στο παιδί η ευκαιρία να αναπτύξει τις κινητικές του δεξιότητες και να εκφράσει ιδέες, γνώσεις και συναισθήματα συνεργατικά με τον εγκέφαλο, συνδυάζοντας την αντίληψη με την κίνηση. Για τούτο και είναι σημαντικές και οι εφορμήσεις μέσα από το παραμύθι για δράσεις που μπορούν να κινητοποιήσουν, να καλλιεργήσουν και να αναπτύξουν τη σωματική νοημοσύνη του παιδιού, την ικανότητα του σώματός του να λειτουργήσει αρμονικά με τον εγκέφαλο και με τη βοήθειά του να επιλύει προβλήματα.

Η συναισθηματική ή διαπροσωπική νοημοσύνη

Η συναισθηματική ή διαπροσωπική νοημοσύνη βασίζεται στην ικανότητα του ανθρώπου να καταλαβαίνει τους άλλους και εδράζεται στον μετωπιαίο λωβό και στο νέο φλοιό του εγκεφάλου. Πιο συγκεκριμένα, συνίσταται στο να μπορεί να διακρίνει κάθε αλλαγή στις διαθέσεις, τις προθέσεις και τη συμπεριφορά των ανθρώπων που τον περιβάλλουν, ακόμα και αν οι αλλαγές αυτές δεν είναι εμφανείς. Να μπορεί να επισημάνει τους σκοπούς, τα κίνητρα και τα ενδιαφέροντα των ανθρώπων, τις πραγματικές ανάγκες τους και τα ιδιαίτερα χαρίσματά τους.
Διδάσκαλοι, παιδαγωγοί, χαρισματικοί ηγέτες, ηθοποιοί, γονείς, ψυχολόγοι, θεραπευτές, κλπ. βασίζονται στη διαπροσωπική νοημοσύνη. Και ο παραμυθάς διαθέτοντας αυτή τη νοημοσύνη, μπορεί να διαγνώσει σε κάθε στιγμή της παράστασης και του μοιράσματος των ιστοριών, τις διαθέσεις και τις ανάγκες του κοινού και ανάλογα να προσαρμόσει την εξιστόρηση των παραμυθιών του. Ο παραμυθάς μπορεί να καταφέρει μέσα από την τέχνη του να μετασχηματίσει κάποια σημεία των πραγματικοτήτων γύρω του, ακόμα και να οδηγήσει στην ισορροπία ή την αποκατάσταση μιας ψυχικής κατάστασης δύσκολης ή μιας ασθένειας.
Το παιδί μέσα από τα παραμύθια μαθαίνει να παρατηρεί τις συμπεριφορές των ηρώων, τα κρυμμένα κίνητρα, τους σκοπούς, την αλήθεια τους, το δημιουργικό δυναμικό τους. Μελετώντας τη συμπεριφορά των ηρώων του παραμυθιού, κατανοεί καλύτερα τον εαυτό του, αλλά και το περιβάλλον του, λαμβάνει απαντήσεις για ζητήματα που μπορεί να το προβληματίζουν, να το στεναχωρούν ή να του προκαλούν ανησυχία ή φόβο. Ο τρόπος που ο ήρωας καταφέρνει να υπερβεί τα εμπόδια και να πραγματώσει το όνειρό του, ενεργοποιεί την εσωτερική δύναμη και το θάρρος του παιδιού, του μεταδίδεται το μήνυμα ότι μπορεί και αυτό να τα καταφέρει, να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια που ως δοκιμασίες εμφανίζονται στη ζωή, όπως και στα παραμύθια.
Παράλληλα, ενεργοποιείται και η ενσυναίσθηση στο παιδί, η ικανότητα να μπαίνει στη θέση και των άλλων ανθρώπων, να επιχειρεί να κατανοήσει τις ανάγκες τους, τις επιθυμίες τους και να μπορεί να συλλειτουργεί, να συνονειρεύεται, να συνεργάζεται, να συνδημιουργεί. Η ανάπτυξη της διαπροσωπικής νοημοσύνης μέσα από τα παραμύθια βοηθά το παιδί να ελέγξει τα εγωιστικά του ένστικτα και επιθυμίες, να ενσωματωθεί πιο αρμονικά στην ομάδα των συνομηλίκων του, στην κοινότητά του τη σχολική, κλπ.

Η ενδοπροσωπική νοημοσύνη

Η ενδοπροσωπική νοημοσύνη δίνει την ικανότητα στον άνθρωπο να εμβαθύνει και να κατανοήσει τον ίδιο του τον εαυτό, να επιτύχει το γνώθι σαυτόν μέσα από τη διαδικασία του ένδον σκάπτειν, της ενδοσκόπησης και ενδοπαρατήρησης.
Αυτός που έχει προικιστεί με οξυμμένη αυτού του είδους τη νοημοσύνη, μπορεί να μεταφέρει τα συναισθήματά του με συμβολικούς κώδικες, να έχει τις δεξιότητες της αυτοσυγκέντρωσης, της επιμέλειας, της προσοχής, της υψηλής μεθοδικότητας στη σκέψη, της ανάγνωσης και της κατανόησης των εμπειριών του, εξωτερικών και κυρίως εσωτερικών και αυτών που αισθάνεται.
Και ο παραμυθάς στηρίζεται στην ενδοπροσωπική νοημοσύνη του για να κατανοεί τους ήρωες των παραμυθιών που αφηγείται και να συμπάσχει με τα παθήματα, τις δοκιμασίες και τις περιπέτειές τους. Ο παραμυθάς ζει στην πραγματικότητα τον κάθε έναν από αυτούς τους ρόλους, τον ρόλο του βασιλιά, τον ρόλο του φτωχού μα προκομμένου ράφτη, τον ρόλο του θεόρατου γίγαντα που κολλά χρυσά φλουριά απάνω στα ασημοπράσινα φύλλα μιας ελιάς, τον ρόλο του ψαριού που μιλά μ΄ανθρώπινη φωνή και αμέτρητους άλλους. Δεν δανείζει απλώς τη φωνή του στους ήρωες αυτούς, αλλά βιώνει μέσα από αυτούς τα συναισθήματά τους και τις εμπειρίες τους, πονά μαζί τους, αλλά και χαίρεται. Μερικές φορές συγκινείται και ίσως και κλαίει αφηγούμενος ένα παραμύθι, σα να αφηγείται τη δική του ζωή και τον πόνο που μέσα του κουβαλεί.
Ο παραμυθάς διαθέτει οξυμμένη ενδοπροσωπική, αλλά και διαπροσωπική νοημοσύνη και έτσι μπορεί να διατηρεί σε πνευματικό και ψυχικό πεδίο την ισορροπία των συνταξιδευτών του στο παραμυθοταξίδεμα λειτουργώντας με κάποιον τρόπο σαν οδηγός στο ταξίδι ή σαν θεραπευτής.
Έτσι και στο παιδί μέσα από την αφήγηση των παραμυθιών, του παρέχεται η ευκαιρία να αναπτύξει την ενδοπροσωπική του νοημοσύνη, να κατανοήσει τους ανθρώπους γύρω του καλύτερα κατανοώντας τον εαυτό του. Τα παραμύθια μπορούν να λειτουργήσουν σαν ένα θαυμάσιο εργαλείο αυτογνωσίας που μπορεί να οδηγήσει το παιδί στο να αρχίσει να αντιλαμβάνεται κρυμμένα κομμάτια του εαυτού του, κίνητρα, σκοπούς, συναισθήματα, σκέψεις, οράματα και τελικά να επιτύχει το ζητούμενο κάθε ανθρώπινης ύπαρξης, που δεν είναι άλλο από το ταξίδι μύησης της ψυχής και τη γνώση του Ανώτερου Εαυτού, της αληθινής ουσίας της ύπαρξής μας.
Η ακρόαση παραμυθιών από πολύ μικρή ηλικία, βοηθά το παιδί να κατανοήσει την εσωτερική ζωή κάθε ανθρώπου και να αναπτύξει έτσι την ενδοπροσωπική του νοημοσύνη, αλλά και να δομήσει τη ψυχική του ισορροπία. Και εκεί ακριβώς έγκειται και η θεραπευτική χρήση και λειτουργία των παραμυθιών, στο γεγονός ότι μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο να επανασυνδεθεί με τον πυρήνα της ύπαρξής του.

Η χωρική νοημοσύνη

Η χωρική νοημοσύνη σχετίζεται με την ικανότητα του ανθρώπου να αναπαραστήσει το χώρο που βλέπει εντός του και εδράζεται στο δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου. Τον βοηθά να παρατηρεί ένα αντικείμενο ή μια μορφή και να δημιουργεί συνθέσεις, αναπαριστώντας το με έναν ακριβή τρόπο.
Συνίσταται στην ικανότητα:
– της δραστικής φανατασίας
– του καλού προσανατολισμού στον χώρο
– του χειρισμού των εικόνων για σκέψη και δημιουργία
– την αναγνώριση της σχέσης αντικειμένων και διαστημάτων
– την θεώρηση από διαφορετικές οπτικές γωνίες
Παρατηρείται η νοημοσύνη αυτή σε αρχιτέκτονες, ζωγράφους, γλύπτες, καλλιτέχνες, οδηγούς, καπετάνιους, εφευρέτες, κλπ.
Τα παιδιά με χωρική νοημοσύνη μαθησιακά μπορούν να αποδώσουν καλύτερα σκεπτόμενα με εικόνες, έχουν τη λεγόμενη οπτική μνήμη, οργανώνουν τις σκέψεις τους στον χώρο και συγκροτούν τις ιδέες τους πριν τις γράψουν. Τους αρέσει να σκέφτονται με εικόνες και να τις δημιουργούν. Τα παραμύθια μιας και έχουν έντονη εικονοποιϊα, παρέχουν στα παιδιά το πεδίο ανάπτυξης της σκέψης με εικόνες και βέβαια ο άξιος παιδαγωγός ή ο γονιός που είναι αναζητητής στο μονοπάτι της αυτογνωσίας και θέλει να κατανοήσει καλύτερα τον εαυτό του και κατά συνέπεια και το παιδί του, μπορεί να συμβάλλει με κάποιους τρόπους μέσα από την αφήγηση των παραμυθιών στην ανάπτυξη της νοημοσύνης του χώρου του παιδιού.

Η φυσιογνωστική νοημοσύνη

Η φυσιογνωστική νοημοσύνη συνίσταται στην ικανότητα του ανθρώπου να αναγνωρίζει και να κατηγοριοποιεί το φυτικό και ζωικό βασίλειο. Τέτοια ευφυϊα διαθέτουν οι βοτανολόγοι, οι βιολόγοι, οι γεωργοί, οι γεωλόγοι, οι σεφ, κλπ.
Αυτή τη νοημοσύνη μπορούν να την αναπτύξουν τα παιδιά μέσα από την επαφή τους με τη φύση, με εργασίες που σχετίζονται με την παρατήρηση φυσικών φαινομένων, με τη συλλογή βοτάνων, την καλλιέργεια της γης, κλπ. Στα λαϊκά μαγικά παραμύθια τα παιδιά έρχονται σε επαφή με τη φύση. Εκεί τα πουλιά μιλούν, τα δέντρα τραγουδούν, τα ψάρια χορεύουν, τα ζώα συμβουλεύουν, η θάλασσα σε ταξίδια γνώσης καλεί και για το ανείπωτο μιλεί. Τα παραμύθια φτιάχτηκαν από ανθρώπους αλλοτινών εποχών που δεν είχαν ακόμα χάσει τη σύνδεση με τη φύση και τις στοιχειακές της οντότητες, που μπορούσαν να ακούνε τη φωνή των δέντρων, των ζώων και των πουλιών, που συνδεόμενοι με την εσώτερη φωνή τους, μπορούσαν να ακούνε και τη φωνή των κόσμων γύρων τους. Έτσι το παιδί μέσα από τα παραμύθια καλλιεργεί την ευαισθησία του σχετικά με το φυσικό περιβάλλον και αντιλαμβάνεται πως και η πέτρα έχει ψυχή και το δέντρο αγαπά και το πουλί δημιουργεί με τον ήχο του έναν κόσμο και μια πραγματικότητα μεταμορφώνει.

Η αριθμητική / λογική νοημοσύνη

Η αριθμητική / λογική νοημοσύνη σχετίζεται με την ικανότητα της επαγωγικής και παραγωγικής ανάλυσης προβλημάτων, με την εκτέλεση μαθηματικών πράξεων, τον χειρισμό μαθηματικών συμβόλων και αριθμητικών σχέσεων, την υλοποίηση επιστημονικής έρευνας, τη συγκράτηση σειράς από λεπτομέρειες στη μνήμη. Φιλόσοφοι, μαθηματικοί, λογιστές, προγραμματιστές, ντετέκτιβ διαθέτουν τέτοια νοημοσύνη. Τα παιδιά που έχουν αναπτυγμένη την αριθμητική νοημοσύνη μαθαίνουν καλύτερα μέσα από αριθμούς και λογική σκέψη και αναζητούν την σχέση αιτίας αποτελέσματος σε κάθε πρόβλημα.
Τα εκπαιδευτικά συστήματα των περισσοτέρων δυτικών χωρών στηρίζονται στην ανάπτυξη κατά κύριο λόγο της αριθμητικής / λογικής νοημοσύνης και δευτερευόντως καλλιεργούν ένα μικρό τμήμα της γλωσσικής νοημοσύνης και εκεί ακριβώς έγκειται και η αποτυχία τους, στο γεγονός ότι παραμελούν τα υπόλοιπα είδη νοημοσύνης του παιδιού και έτσι δεν συντελούν στο να εκδιπλωθεί το ουράνιο τόξο των χαρισμάτων του παιδιού, να καλλιεργηθεί και να αναπτυχθεί ολόκληρο το δημιουργικό δυναμικό, με το οποίο έχει έρθει στη ζωή.
Τα παραμύθια συντελούν στην εμπλουτισμένη μάθηση και στην ανάπτυξη των περισσοτέρων όψεων της πολλαπλής νοημοσύνης του παιδιού. Και το βέβαιο είναι πως κατά τη διάρκεια μιας αφήγησης παραμυθιών καλλιεργούνται η γλωσσική, η μουσική, η σωματική / κιναισθητική, η σναισθηματική ή διαπροσωπική και η ενδοπροσωπική νοημοσύνη του παιδιού, όψεις που παραμελούνται από τα σύγχρονα σχολεία και έτσι το παιδί συρρικνώνεται, περιορίζεται και συνθλίβεται ως προς την ανάπτυξή του σε ψυχοπνευματικό πεδίο. Ας έχουμε όμως στο νου και στην καρδιά, και ας μην λησμονούμε πως το ζητούμενο είναι μέσω της παιδείας μας η πλήρης ανάπτυξη και καλλιέργεια όλου του ψυχοπνευματικού υλικού, με το οποίο έχουμε εξοπλιστεί και η εξύψωση και εξέλιξη της συνειδητότητάς μας σε ανώτερα επίπεδα από το υλικό.
Για τούτο, και τα παραμύθια, όπως και οι μύθοι από τον πλούσιο θησαυρό της πολιτισμικής και πνευματικής μας κληρονομιάς οφείλουν να κατέχουν σημαντική θέση στην παιδεία και στα σχολεία μας, μιας και εμφέρουν μυστικά κλειδιά για την κατανόηση των μυστηρίων της ύπαρξής μας, μα και των μυστηρίων του κόσμου και των σύμπαντος.
Η ανθρώπινη ψυχή άλλωστε, όπως τόσο εύστοχα ο Rudolf Steiner εξέφρασε, χρειάζεται την ουσία των παραμυθιών να ρέει μέσα της, όπως το σώμα χρειάζεται τις θρεπτικές ουσίες να κυλούν μέσα στις φλέβες του.
Η ανθρώπινη ψυχή χρειάζεται τη χαρά πέρα από τα τείχη του κόσμου…
«Τυφλή ψυχή, οπλίσου με τον πυρσό των μυστηρίων, και μέσα στην επίγεια νύχτα θ΄ανακαλύψεις το φωτεινό πανομοιότυπό σου, τη θεσπέσια ψυχή σου. Ακολούθησε αυτόν τον θείο οδηγό, και θα είναι το πνεύμα σου. Γιατί κρατά το κλειδί των περασμένων και των μελλοντικών ζωών σου» [3]
[1]. Λουδοβίκου Ρουσέλ, «Παραμύθια της Μυκόνου», επιμέλεια: Π. Κουσαθανάς, εκδόσεις Δήμος Μυκόνου και Ίνδικτος[2]. Ζωή Νικητάκη, «Παραμύθια για της καρδιάς μας την αλήθεια», εκδόσεις Κονιδάρη[3]. Αιγυπτιακή Βίβλος των νεκρών, «Μεγάλοι Μύστες» Εδ. Συρέ, εκδ. Κάκτος

---

http://www.ipaideia.gr/

Howard Gardner

Σεμινάριο Αφήγηση Ζωής

H ζωή δεν είναι αυτή πoυ έζησε κανείς αλλά αυτή πoυ θυμάται και όπως τη θυμάται για να την αφηγηθεί. Gabriel García Márquez

Γράφω για να μην ξαναγράψω ποτέ.

Γράφω γιατί είμαι πολλά πρόσωπα.

Γράφω, για να μην ξαναϋπάρξουν αυτά τα πρόσωπα που είμαι,

αλλά ένα και μοναδικό πρόσωπο,

που δεν γράφει

Ελεονώρα Σταθοπούλου, Καλο αίμα κακό αίμα, εκδ. Eστία

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου