Τον ιστότοπο διαχειρίζονται οι συμμετέχοντες του σεμιναρίου Αφήγηση Ζωής

18.2.15

Όχι Αντίο, εις το επανιδείν...



✈️ Vacations and HONEYM❤️❤️N (Finally!!...) hehehehe See you soon!!!

Να συναντιόμαστε, να ζοριζόμαστε, να σχετιζόμαστε, να μοιραζόμαστε, ν’ αγαπιόμαστε, να μας λείπει μετά και η συνάντηση και το μοίρασμα και το ζόρισμα. 

Καλά είναι κι έτσι, Κρυσταλία, Ευδοκία, Άννα, Σταύρο.......... 

Ζόρικα, απλά και τρυφερά, σκληρά και διεισδυτικά, ακτίνες χ εις την νιοστή. 

Ν’ ανακαλύπτουμε καινούριους τρόπους να σχετιζόμαστε, να μετατοπιζόμαστε, να μιλάμε μ’ άλλων φωνές, ν’ ακούμε, να γράφουμε, να υπάρχουμε, να γιατρευόμαστε…….

Καλά είναι κι έτσι και σας ευχαριστώ όλους… πολύ. Δε χανόμαστε.


Until I See You Again.  Wonderful song by Carrie Underwood. I so hope it is true.  I hope mom is taking care of Bailey for me and I will see them when it is my time.  Chloe will join us all.  Our little family.  Oh how I wish.

Θα βρισκόμαστε στο μισοσκότεινο υπόγειο της γιαγιάς της Άννας, με την πνιχτή μυρωδιά ταγκισμένου λαδιού, με τα κιούπια γεμάτα ελιές, κρατώντας το βαθύ πιατάκι, μισοπερίεργοι, μισοφοβισμένοι αλλά εκστατικοί μπροστά σε ό,τι  μας φυλάει η ζωή.

Θα βρισκόμαστε, δυστυχώς ή ευτυχώς ανήσυχοι στην παιδική φωτογραφία, στον καναπέ της Ευδοκίας με την τσατσάρα στο χέρι να χαλάει τη γυαλιστερή οικογενειακή παράταξη.

Θα βρισκόμαστε στον πράσινο παιδικό σταθμό του Σταύρου με τα κάγκελα, το παιχνίδι και τους φίλους που δεν μπορούμε να πάρουμε μαζί μας στο σπίτι.... αλλά στο σπίτι θα μας περιμένουν οι μοναχικές σημαίες στους πύργους και τα καραβάκια.... εκείνα που όσο ταξιδεύουν στα όρια είναι ασφαλή.

Θα βρισκόμαστε στη μαχητική και μαχόμενη πένα της Κρυσταλίας, να δίνουμε «άνισες μάχες, ίσως εκ προοιμίου χαμένες, που όμως κάπου θα δοθούν» και να μας εμπνέει να μένουμε «ηλιαχτίδα επουλώνοντας πληγές στο σκότος των ανθρώπων.»


Θα βρισκόμαστε. Όσοι συναντήθηκαν αληθινά βρίσκονται.
Χωρίς  αντίο, χωρίς τελεία. 
Μ’ ερωτηματικό και θαυμαστικό «κλείνει» η ιστορία! 
  
Στο επανιδείν, λοιπόν!

Γεωργία

6 Φλεβάρη των φλεβών, σελήνη 17 ημερών, με το βλέμμα σταθερά στραμμένο στον ήλιο, να φέγγει και να λιώνει της Υπαπαντής το χιόνι......




Σεμινάριο Αφήγηση Ζωής

H ζωή δεν είναι αυτή πoυ έζησε κανείς αλλά αυτή πoυ θυμάται και όπως τη θυμάται για να την αφηγηθεί. Gabriel García Márquez

Γράφω για να μην ξαναγράψω ποτέ.

Γράφω γιατί είμαι πολλά πρόσωπα.

Γράφω, για να μην ξαναϋπάρξουν αυτά τα πρόσωπα που είμαι,

αλλά ένα και μοναδικό πρόσωπο,

που δεν γράφει

Ελεονώρα Σταθοπούλου, Καλο αίμα κακό αίμα, εκδ. Eστία

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου