Τον ιστότοπο διαχειρίζονται οι συμμετέχοντες του σεμιναρίου Αφήγηση Ζωής

2.1.17

Για την Κρυσταλία.



Για την Κρυσταλία.

Αυστηρά τρυφερή, έχει τη σιγουριά και τη βεβαιότητα της γνώμης της όπως οι γυναίκες που έχω γνωρίσει που δεν σκύβουν το κεφάλι και βγαίνουν στα φανερά, στο σοκάκι για να πολεμήσουν με τα χέρια τους και πατούν τη γη με τα πόδια τα δικά τους.
-Εσύ πρέπει να το κάνεις οπωσδήποτε το σεμινάριο. Σου χρειάζεται.
Φυσικά όσο και αν προσπαθώ να θυμηθώ τα λόγια της δεν έχω τη σιγουριά. Αυτό που σίγουρα θυμάμαι είναι πως καθώς τα άκουγα ένιωσα μια αίσθηση ντροπής και συστολής.
-Είμαι σίγουρη ότι πρέπει να το κάνεις.
Το τελευταίο λέγοντάς το, τα χέρια της άνοιξαν το τετράδιο της με τα κομμένα φύλλα (τα άλλα που είχαν πάει;) και τις σημειώσεις της, έβαλε σε τάξη τα 2-3 ζευγάρια γυαλιά της και ως αν ήταν σε κοκπιτ, ετοίμασε το αεροσκάφος για απογείωση.
Η ντροπή, ζεστός ατμός περιέλουσε την πλάτη και την κοιλίτσα μου. Είμαι πολύ άρρωστη, αγιάτρευτα και αυτό το σεμινάριο και πόσα άλλα μέχρι να μάθω να στέκομαι ως ενήλικας; Δρόσισα τη φούντωση με μια σκέψη: Ρε κοπελιά αφού έψαχνες μια απάντηση στο δίλημμα να το κάνεις ή να μην το κάνεις, να μπλέξεις με νέα ή να ολοκληρώσεις τα παλιά (αυτό το κυνήγι του ενθουσιασμού και την παγίδα των ατελείωτων εκκρεμοτήτων), ε, σου δόθηκε η απάντηση.  Τα σπλάχνα μου ακόμα αναμοχλευόταν.
Αφού ταχτοποίησε τα πράγματα μπροστά της, μου έριξε το χαμόγελο που λέει «καλό μου», τίναξε τα μαλλιά της πίσω, στερέωσε τα πόδια της στα πόδια της καρέκλας:
-Θα σε βοηθήσει.
Αποφάσισα να είμαι τρυφερή με τον κατατρεγμένο μου εαυτό που όλο μου φορτώνεται, μωρό που δεν μεγαλώνει. Με την οικεία αίσθηση αμφιβολίας, την αειθαλή ανεπάρκειά μου, παρακολούθησα το σεμινάριο.
Και σιγά, σιγά πιάστηκα από το κουράγιο και άρχισα να περιπλέκομαι σαν υφάδι που γλιστράω στο δυνατό στημόνι. Αν το στημόνι είναι στιβαρό, το υφάδι έχει την πολυτέλεια να αμφιβάλλει. 
Οι γυναίκες που ετοιμάζουν τα στημόνια για τον αργαλειό στα χαλιτζίδικα πρέπει να έχουν γερά πόδια και καλή φυσική κατάσταση, γιατί αυτή η προετοιμασία απαιτεί περπάτημα πολλών χιλιομέτρων: για 1,5 μέτρο χαλί, περίπου 8 χιλιόμετρα.
Αυτή είναι η Κρυσταλία, έχει γερά πόδια και καλή φυσική κατάσταση, είναι το στημόνι που οι κλωστές αν δεν υπήρχε, δεν θα ήταν παρά ξέφτια.
Είναι ο κάματος του γεωργού, η προετοιμασία του εδάφους, που παραδόθηκε ιεροτελεστικά από τη θεά Δήμητρα για να δημιουργηθεί το πεδίο που ο κάθε σπόρος θα βρει το θάρρος να βλαστήσει το δυναμικό του.
Αυτή είναι η Κρυσταλία, έχει γερά πόδια, ξεδιπλώνεται στα φανερά και φτιάχνει το δίχτυ που παγιδεύει το σπόρο ώστε να καταστρέψει τη παλιά μορφή του, να μεταμορφωθεί.
Κρυσταλία με παγίδευσες, ο σπόρος καταστράφηκε και το ενδεχόμενο αναδύεται σαν εύθραυστο τσαλακωμένο λαχανί φύλλο, σαν φρέσκο νεογέννητο κοιτώ με έξαψη τον κόσμο που μόλις γεννήθηκα.

Και σε ευχαριστώ!
Α. Κ.

Σεμινάριο Αφήγηση Ζωής

H ζωή δεν είναι αυτή πoυ έζησε κανείς αλλά αυτή πoυ θυμάται και όπως τη θυμάται για να την αφηγηθεί. Gabriel García Márquez

Γράφω για να μην ξαναγράψω ποτέ.

Γράφω γιατί είμαι πολλά πρόσωπα.

Γράφω, για να μην ξαναϋπάρξουν αυτά τα πρόσωπα που είμαι,

αλλά ένα και μοναδικό πρόσωπο,

που δεν γράφει

Ελεονώρα Σταθοπούλου, Καλο αίμα κακό αίμα, εκδ. Eστία

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου