Τον ιστότοπο διαχειρίζονται οι συμμετέχοντες του σεμιναρίου Αφήγηση Ζωής

19.1.13

“Eίναι μια πρώτη μεγάλη νίκη της αλληλεγγύης…” Πέτρος Καπετανόπουλος

Αίτημα απόσυρσης του κακουργήματος που δόθηκε από την εισαγγελέα

"Αγαπημένοι Σύντροφοι και Φίλοι,
μόλις ενημερώθηκα από τον Κώστα Παπαδάκη, πως η Αντιεισαγγελέας Εφετών που είχε χρεωθεί το φάκελο της υπόθεσής μου ζητά την εισαγωγή της στο Συμβούλιο Εφετών Αθηνών και την απαλλαγή μου από την κακουργηματική κατηγορία της συνέργειας σε ληστεία. Επίσης, προτείνει την εισαγωγή της υπόθεσης στο Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών, προκειμένου να δικαστώ για τα πλημελήμματα («αντίσταση κατά της αρχής», «ελευθέρωση κρατουμένου» και «ψευδής ανώμοτη κατάθεση». Εφόσον η πρότασή της γίνει δεκτή από το Συμβούλιο, δρομολογείται η απαλλαγή μου από την κακουργηματική κατηγορία και άρα απομακρύνεται ο κίνδυνος να τεθώ σε αργία.
Είναι μια πολύ σημαντική θετική εξέλιξη χωρίς να είναι τελειωτική.
Είναι μια πρώτη μεγάλη νίκη της αλληλεγγύης στο πρόσωπό μου.
Συνεχίζουμε.
Ευχαριστώ ξανά και καλημέρα
Πέτρος Καπετανόπουλος
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ!"
***

Υπογράψτε τη διαμαρτυρία - Sign the petition

***



*Για το Κίνημα Υπογραφών



Στο Κείμενο Διαμαρτυρίας με αφορμή την υπόθεση του πολίτη Πέτρου Καπετανόπουλου, και στην απόφασή μου (22/12/12) να δημιουργήσω το συγκεκριμένο κίνημα συλλογής υπογραφών, το οποίο συνεχίζεται με τη συμπαράσταση χιλιάδων πολιτών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως και στην δημοσιογραφική – ποιοτική έρευνα για την ελληνική – ευρωπαϊκή – παγκόσμια κρίση που ξεκίνησα από το 2010, με τη συμμετοχή πάνω από 150 προσώπων από το χώρο των γραμμάτων και των τεχνών, αλλά και γενικά στα άρθρα μου, εκφράζονται κρυστάλλινα… η στάση και η θέση μου σχετικά με την σημασία του κοινωνικού – πολιτικού ακτιβισμού και της έμπρακτης παρέμβασης εναντίον των φασιστικών κακοποιήσεων κάθε είδους που έχει υποστεί η χώρα μας που καταστρέφεται κυρίως από πολιτικά εγκλήματα όσο και από την αδιαφορία μεγάλου μέρους των πολιτών της.
Προς την ίδια κατεύθυνση, συνεχίζω με τη δημιουργία ενός ιστότοπου γενικής ενημέρωσης -και όχι μόνο- για όλα τα ενεργά κινήματα υπογραφών (http://kinimaypografon.wordpress.com/), που μπορεί να αποβεί χρήσιμο σε όσους επιθυμούν να ενημερώνουν, να ενημερώνονται και φυσικά να συμμετέχουν, όπως για παράδειγμα στο κινήμα συμπαράστασης για το 18 ΑΝΩ, λόγω των στοχευμένων επιθέσεων που δέχεται, όπως και σε άλλα που δημιουργήθηκαν με γνώμονα την αλληλεγγύη… λέξη που ξεχάστηκε για πολλά χρόνια, και τώρα πλέον βρισκόμαστε υποχρεωμένοι να ξανά-ανακαλύψουμε.
Με λίγα λόγια: “Κανένας μόνος του”.
Κρυσταλία Πατούλη

***
117181-athens_bart

15.1.13

Για το Κίνημα Υπογραφών




 
Στο Κείμενο Διαμαρτυρίας με αφορμή την υπόθεση του πολίτη Πέτρου Καπετανόπουλου, και στην απόφασή μου (22/12/12) να δημιουργήσω το συγκεκριμένο κίνημα συλλογής υπογραφών, το οποίο συνεχίζεται με τη συμπαράσταση χιλιάδων πολιτών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως και στην δημοσιογραφική – ποιοτική έρευνα για την ελληνική – ευρωπαϊκή – παγκόσμια κρίση που ξεκίνησα από το 2010, με τη συμμετοχή πάνω από 150 προσώπων από το χώρο των γραμμάτων και των τεχνών, αλλά και γενικά στα άρθρα μου, εκφράζονται κρυστάλλινα… η στάση και η θέση μου σχετικά με την σημασία του κοινωνικού – πολιτικού ακτιβισμού και της έμπρακτης παρέμβασης εναντίον των φασιστικών κακοποιήσεων κάθε είδους που έχει υποστεί η χώρα μας που καταστρέφεται κυρίως από πολιτικά εγκλήματα όσο και από την αδιαφορία μεγάλου μέρους των πολιτών της.
Προς την ίδια κατεύθυνση, συνεχίζω με τη δημιουργία ενός ιστότοπου γενικής ενημέρωσης -και όχι μόνο- για όλα τα ενεργά κινήματα υπογραφών (http://kinimaypografon.wordpress.com/), που μπορεί να αποβεί χρήσιμο σε όσους επιθυμούν να ενημερώνουν, να ενημερώνονται και φυσικά να συμμετέχουν, όπως για παράδειγμα στο κινήμα συμπαράστασης για το 18 ΑΝΩ, λόγω των στοχευμένων επιθέσεων που δέχεται, όπως και σε άλλα που δημιουργήθηκαν με γνώμονα την αλληλεγγύη… λέξη που ξεχάστηκε για πολλά χρόνια, και τώρα πλέον βρισκόμαστε υποχρεωμένοι να ξανά-ανακαλύψουμε.
Με λίγα λόγια: “Κανένας μόνος του”.
Κρυσταλία Πατούλη

14.1.13

«Δεν μ'αγαπάς. Μ'αγαπάς»

Ένα ημίφως ζεστά απλωμένο στα πρόσωπα..ένα τραπέζι γυμνό ,γράμματα χυμένα παντού,γράμματα φαγωμένα από τον πόθο και την εγκατάλειψη κι αυτό το βασανιστικό αίτημα,η απεγνωσμένη έκκληση για αγάπη και ενδιαφέρον .. Το κυνηγητό ανάμεσα στην παρουσία και την απώλεια,τα χέρια που απλώνονται μα δεν σμίγουν,δεν συναντιούνται γιατί θα καούν απ την ίδια τους τη φλόγα.

΄΄-Εδώ είμαι.

-Έφυγες μαμά, έφυγες, έφυγες..΄΄

΄΄-Μαμά σ αγαπάω, σ αγαπάω πολύ.

-Ωραία.τώρα που σιγουρευτήκαμε για τα αισθήματά μας ας μιλήσουμε για το απολυτήριο.

-άκου μαμά..

-πρέπει να αφοσιωθείς στα μαθήματά σου..

-άκου, μαμά..

Κραυγή θρυμματισμένη...

Και ξαφνικά ανοίγει ο ουρανός στα δυο.Το μικρό θεατράκι σείεται και πάλλεται από τους σπασμούς της Τρικαλιώτη. Αρκεί μόνο ένα ΄ μαμά...

- Φεύγω μαμά. Η βασίλισσα φωνάζει ΄΄κόψτε της το κεφάλι, κόψτε της το κεφάλι΄΄,κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο.Κανείς,ούτε ένας δεν βρέθηκε να μου πει ΄΄εσυ δεν φταις΄΄. 

Το πηγάδι βαθαίνει , βαθαίνει, γύρω σκελετοί, καθοδος, κάθοδος, κάθοδος..άκου μαμά...ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ, ΜΑΜΑ..

Τόσα θαύματα πάνω σε μια σκηνή..Και έξω η πραγματική ζωή που δεν αντέχει τέτοιους κραδασμούς..Περπατώ στο Γκάζι, αδειασμένη και ζαλισμένη μέσα στα χαμηλωμένα φώτα. Δύο Μαργαρίτες μαδήθηκαν σήμερα.-

Info:
ΘΕΑΤΡΟ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ
«Δεν μ'αγαπάς. Μ'αγαπάς»
Από τον θεατρικό οργανισμό ΑΚΡΟΠΟΛ
Όταν ένα έξοχο λογοτεχνικό κείμενο μεταφέρεται στη θεατρική σκηνή το αποτέλεσμα είναι συνήθως εξαιρετικό.
Αυτό συμβαίνει και με το «Δεν μ΄αγαπάς. Μ΄αγαπάς», από το επιτυχημένο βιβλίο της συγγραφέως και καθηγήτριας ψυχολογίας του Παντείου, Φωτεινής Τσαλίκογλου, που ο σκηνοθέτης Πέτρος Ζούλιας είχε την ιδέα να μεταφέρει στη σκηνή του θεάτρου Βασιλάκου διασκευάζοντάς το.
Πρόκειται για μια ελεύθερη θεατρική απόδοση της αλληλογραφίας (αποτελούμενης από 117 γράμματα σταλμένα από το Παρίσι που καλύπτουν το διάστημα 1962-1974) της πεζογράφου Μαργαρίτας Λυμπεράκη προς την κόρη της Μαργαρίτα Καραπάνου έτσι όπως τη διέσωσε και εξέδωσε η πανεπιστημιακή καθηγήτρια και λογοτέχνης Φωτεινή Τσαλίκογλου.
Το έργο αφορά στην σχέση ανάμεσα σε δύο σπουδαίες Ελληνίδες συγγραφείς, μητέρα και κόρη. Tη Μαργαρίτα Λυμπεράκη (που μαζί με τη Γαλάτεια Σαράντη, τη Τατιάνα Γκρίτση-Μιλιέξ και τη Μιμίκα Κρανάκη) συνέβαλε στην αλλαγή των παραδοσιακών μορφών της αφήγησης τοποθετόντας τη δράση μέσα σ’ αυτή. Και την κόρη της Μαργαρίτα Καραπάνου που εκτός άλλων το 1988 βραβεύτηκε με το βραβείο καλύτερου ξένου μυθιστορήματος στη Γαλλία («Υπνοβάτης»). Μεταξύ τους υπήρχε μια σχέση αγάπης και εγκατάλειψης, τρυφερότητας, απόγνωσης και  φόβου, λατρείας και απόρριψης μαζί, η οποία συνοψίζεται στη φράση που η Μαργαρίτα Καραπάνου έγραψε σε μια επιστολή προς τη μητέρα της 7 χρόνια μετά το θάνατό της: «Έφυγε με το θάνατό σου όλο το διφορούμενο που είχαμε στη σχέση μας. Έμεινε μόνο η αγάπη».
Ο σκηνοθέτης Πέτρος Ζούλιας σημειώνει για την παράσταση:
«Σκηνές γεμάτες ευαισθησία, αγωνία, ενοχή, έλξη και άπωση, πάθος και μίσος φτιάχνουν το παζλ μιας συγκλονιστικής ιστορίας αναζητώντας όλα τα φώτα και τα σκοτάδια της μητρικής αγάπης...»
Η παράσταση αποτελεί την πρώτη παραγωγή του θεατρικού Οργανισμού Ακροπόλ στο θέατρο Βασιλάκου.
Πρωταγωνιστούν, η Ρένη Πιττακή στο ρόλο της Ρίτας Λυμπεράκη και η Πέγκυ Τρικαλιώτη στο ρόλο της Μαργαρίτας Καραπάνου. Μαζί τους και η Ηλεάνα Μπάλα.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια φιλοτέχνησε η Αναστασία Αρσένη. Τους φωτισμούς σχεδίασε ο Ανδρέας Μπέλης, ενώ τη μουσική επιμελείται η Ελεάνα Βραχάλη.

Πληροφορίες:
από 5 Δεκεμβρίου,
Τετάρτη 19.00,
Πέμπτη 20.00,
Παρασκευή 21.00,
Σάββατο 18.00 & 21.00,
Κυριακή 20.00,
τιμές 20€, 15€ (νεανικό, φοιτητικό)

Θέατρο Βασιλάκου,
Προφήτου Δανιήλ 3- 5 Κεραμεικός
τηλ. 210.3470707

7.1.13

ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΩΡΑΙΑ..


Ας μην αναλωθούμε στις τυπικές πληροφορίες για το πότε γεννήθηκε κ πέθανε. Ούτε στα χιλιοειπωμένα γνωρίσματα του έργου της. Δεν της πρέπει μια τέτοια επιδερμική προσέγγιση.

Μια ακόμα προσωπογραφία της Ερατούς, της Ισαβέλλας από τα μυθιστορήματα της Λιλής Ζωγράφου! Κανείς δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει την λυσσαλέα κ ευγενική συγχρόνως ελευθερία αυτών των γυναικών. Πόσα σημάδια κίβδηλων καιρών αψήφισαν, πόσες ζωές θυσίασαν για κάποιες θρυλικές σκιές. Να ταν άραγε η ανταμοιβή τους αυτή η ατσαλάκωτη, αυτή η κέρινη ακινησία τους στον χρόνο? '' Ο έρωτας δεν είναι προορισμός για μια ολάκερη ζωή, Μαρία.΄΄

ΕΜΕΝΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΕΙΝΟΝ...

Τί θέλω πιὰ νὰ δέχωμαι τὴν προστασία τῆς Μούσας;
Νὰ σφίγγω τὴν καρδιά μου νὰ δεχτῆ
τὶς νέες ἀγάπες, πίστες καὶ χαρές της,
τάχα πὼς εἶναι μοίρα μου κ᾿ εἶνε καὶ διαλεχτή!

Πάει ὁ καιρὸς ποὺ ἀχτιδωτὸ τὸ ἀστέρι τῆς ματιᾶς μου
ἔφεγγε καὶ τῶν θείων καὶ τῶν γηίνων.
Ὢ τῶν παθῶν δὲν κράτησα ἐγὼ τὴν ἀνόσια Λύρα,ἐμένα τὰ τραγούδια μου ἦταν μόνο γιὰ Κεῖνον.
Καὶ τραγουδοῦσα τὸν καημὸ τῆς ἄσπιλης ψυχῆς μου
μέσ᾿ στῶν δακρύων τὴν εὐχαριστία
κι᾿ ὅλη ἡ χαρὰ τοῦ τραγουδιοῦ μου ἦταν, πὼς τὴ φωνή μου
θὰ τὴν δεχόταν μία βραδιὰ μπρὸς στὴ φτωχή του ἑστία.
Κι᾿ ὡς διάβαζα στὰ μάτια του κάποτε τὴ χαρά του,
ποιὰ δόξα πιὸ ἀκριβῆ νὰ πῶ;((
Λοιπὸν γιατί νὰ δέχωμαι τὸ κάλεσμα τῆς Μούσας;
Σαρκάζει ἡ πίστη μέσα μου τῶν θείων καὶ τῶν γηίνων.
Μία ἀνόσια Λύρα τῶν παθῶν σὲ μένα δὲν ταιριάζει.

Ἐμένα τὰ τραγούδια μου ἦταν μόνο γιὰ Κεῖνον.




Στα αλήθεια, πόσο θράσσος απαιτεί αυτή η ΄΄ευγένεια(!), το δόσιμο στην καταστροφή της ζωής΄΄, πόση αλύγιστη ακεραιότητα, πόση ψυχή .. Τι θα μπορούσε να μολύνει την πίστη της στην ζωή, τι θα μπορούσε να μαράνει τα παθιασμένα ρόδα, τις ανθισμένες ανεμώνες της, εκτός από την ίδια της την λυστρικότητα. Δεν υπήρξε τίποτα άλλο παρά θύμα του εαυτού της.Γενναία, ΄΄αγενής΄΄, ασυμβίβαστη ,με ΄΄ ξέχειλες τις αισθήσεις΄΄, μια ξεχαρβαλωμένη χορδή σε μια ΠΑΝΑΚΡΙΒΗ κιθάρα που με λύσσα και άγνοια κατασπάραξε. Ποιος θα την βγάλει από την ταπείνωση της αθωότητας, της γνησιότητάς της. Αναμφισβήτητα, έψαχνε τον χαμό μα ήταν άνθρωπος που πέθανε από ΖΩΗ, πέθανε ζώντας. Μα, ποιος θα λογοδοτήσει για τον παιδεμό της? Ο Καρυωτάκης? Η ίδια? Η αγάπη?




Ας μη γελιόμαστε. Δεν την αγάπησε ο Καρυωτάκης.Δεν έφτασε η αγάπη του,δεν ταξίδεψε, δεν γεννήθηκε αειθαλής. Πάντα δεύτερη ήταν στην ιεραρχία των θέλω του, των ανεπαίσθητων κ ισχνών αντιστάσεων κ αντιδράσεών του. Πρώτα η υποταγή του στους γονείς του, έπειτα ο έρωτάς του γι αυτήν. Κ έπειτα η άρνηση του στην πράξη του γάμου, έπειτα ο χωρισμός. ΄΄ Μια μοιραία αλυσίδα παρεξηγήσεων κ παρανοήσεων τους χώρισαν ακριβώς όταν χρειάζονταν απεγνωσμένα ο ένας τον άλλον΄΄. Πρώτα οι γυναίκες που επιθυμούσε να συνεβρίσκεται , έπειτα οι ανάγκες, οι πόθοι αυτής. Μα ας μην είμαστε σκληροί, κ εκείνος εξουθενωμένος,στραγγαλισμένος ήταν από την βαριά κ υπόγεια δεσποτική σκιά των γονιών του. Ας πούμε, συμβιβαστικά, πως τα αισθήματά του ήταν υποτονικά, μόνο κ μόνο για να μπορέσουμε να ελαφρύνουμε λίγο την πληρωμή, την δικαίωση που δεν έφτασε ποτέ.

ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Ζωὴ πῶς μὲ παράδωσες μ᾿ ἕνα φιλὶ στοὺς δήμιους.
.............................................................
Οἱ δήμιοί σου, καλόγνωμοι, θάνατο δὲν προστάζουν.
Εἶνε κι᾿ αὐτοὶ ἀπ᾿ τοὺς τιμίους σου καὶ τοὺς εὐγενικούς!
Χαμόγελο τὰ χείλη τους καὶ γλυκὸ λόγο στάζουν
κ᾿ ἔχουν κι᾿ ἀγάπη καὶ σκοποὺς ὡραίους καὶ ἱπποτικούς.
Ὤ, ἐμένα τὸ αἷμα μου ἔλειψεν ἀπ᾿ τὴ φριχτὴ ἀγωνία,
στὸν ξέσαρκό μου τράχηλο νὰ σέρνεται ἡ θηλιὰ
καὶ νὰ μὴ σφίγγη.
Ὤ, εὐγενικὴ τῶν δημίων μου μανία,
ἔχω μέσα στὰ στήθη μου σπασμένη τὴν καρδιά.
Ἔχω σπασμένη τὴν καρδιά. Μ᾿ ἔχει ἡ ζωὴ προδώσει
καὶ μοῦ ζητᾶνε νὰ γελάσω ἀθῶα καὶ τρυφερὰ

καὶ νἆναι μέσ᾿ στὰ μάτια μου χαρὰ καὶ λάμψη τόση,
ποὺ νὰ γενῆ στὰ εὐγενικά σας ὄνειρα φτερά.
Ἐγὼ πρέπει ἀπ᾿ τὴ λίγη μου σταγόνα νὰ σᾶς θρέψω
τοῦ αἵματος, ποὺ φαρμάκωσε κι᾿ αὐτὴ μέσ᾿ στὴν καρδιά.
Τὰ φάσματα τῶν πόθων μου λουλούδια νὰ σᾶς δρέψω
καὶ νὰ δεχτῶ σὰ μίαν αὐγὴ τὴν τελευταία βραδιά.
Κι᾿ ἂν ἡ σπασμένη μου καρδιὰ τρίξη στὸ σαρκασμό μου,
κι᾿ ἂν ἀντὶ δάκρι στάξουνε τὰ μάτια μου φωτιά,
θὰ μοῦ ραβδίστε τὸ χυδαῖο κι᾿ ἄπρεπο στοχασμό μου
εὐγενικὰ στυλώνοντας τὴν βλοσυρὴ ματιά
.
Ὅμως ἡ βαριὰ μοίρα μου δὲν εἶνε ὁ θάνατός μου.
Μέσ᾿ στὴν καρδιά μου βόσκουνε πληγὲς ἀπὸ φωτιά.
Ποιὸς ἀπὸ σᾶς, ἀνύποπτα, τίμιος θὰ γίνη ἐχθρός μου
στὸν ξέσαρκό μου τράχηλο νὰ σφίξη τὴ θηλιά!





Ποιος κλείδωσε αυτόν τον σίφουνα, στο όνομα ποιας αγάπης ματαίωσε, κατήργησε αυτή η προσωποποίηση της ζωής, το πάθος, την πίστη, την αφοσίωση της στην νιότη, στην αγαπημένη της άνοιξη που από μικρό παιδί υμνούσε κ λάτρευε.. Κι όμως, έφυγε για το Παρίσι, που κ εκεί ΄΄αντάμωσε την μοίρα της΄΄, τα πρώτα συμπτώματα της φυματίωσης . Στην τελευταία τους συνάντηση, πριν την αυτοκτονία του Καρυωτάκη, γράφει τον ΄΄ Γυρισμό΄΄. Αλοίμονο, τι χείμαρρος συναισθημάτων , ,πως κυριαρχεί το κλίμα της πρώτης ζωής αυτού του έρωτα στην πρώτη στροφή, ποιο παλιό αγιασμένο πάθος αναστήλωσε την ΠΙΣΤΗ της, τι πότισε τα σκυμμένα κρίνα της, μέχρι που να επέλθει η άρνηση, η ματαίωση στην τέταρτη στροφή .

 Ἦρθες! ἦρθες! πλημμύρισε ἡ χαρά μου
κ᾿ ἡ λαχτάρα μὲ σφίγγει νὰ μὲ πνίξη.
Ἦρθες, ὅσο κι᾿ ἂν μάκρυνεν ὁ χρόνος,
ὁ ἴδιος χρόνος τὴν πόρτα σοὔχει ἀνοίξει.

Ψυχή μου, γιατί μένεις λυπημένος;
Κυττᾶς τὸ μαρασμὸ ποὺ μ᾿ ἔχει ντύσει
σὰν τὴν ὁμίχλη τὴ δειλινὴ ὥρα;
Θὲς νὰ σοῦ πῶ τὸ πῶς μ᾿ ἔχει ἀπαντήσει;

Μὰ τί σημαίνει. Φαίδρυνε τὰ χείλη
στῆς πάναγνης χαρᾶς μου τὸ μεθύσι.
Τί σημαίνει πὼς ὁ χειμώνας ἦρθε
πρὶν τίποτε γιὰ μένανε ν᾿ ἀνθίση.

Τώρα πιά, ὅπως ἄλλοτε, δὲ θέλω
εὔοσμα ἄνθη ἀπ᾿ τὰ νεανικά σου χέρια.
Εἶμαι σεμνή. Μὲ κάθαρεν ἡ ἀγάπη
ἀπ᾿ τὰ στολίδια, δές, μ᾿ ἔγδυσε πλέρια.



Κύττα πὼς ἀγωνίζεται ἡ ψυχή μου
τὰ στέρεα τῆς ζωῆς δεσμὰ νὰ λύση·
ἀνέσπερον ἀστέρι νὰ προφτάση
τὸ ἀργυρὸ μέτωπό σου νὰ φιλήση






Έπειτα οι τελευταίες κραυγές, έπειτα η αυτοκτονία της. ΄΄Μια φάρσα, αυτό ήταν η δικιά μου ζωή. Κανείς δε τη κατάλαβε.
Γεννήθηκα χωρίς να το θέλω, έζησα στο περίπου και σκηνοθέτησα το θάνατό μου. Κι όμως αγαπούσα τη ζωή, αλλά πάντα αυτή μούπαιρνε ό,τι άλλο αγαπούσα. Μου έλειπε πάντα μια καρδιά που να πονή για μένα. Κι ήταν δύσκολο, δύσκολο πολύ να ζω μονάχη μου μες σ' ένα κόσμο τόσο παράλογα προσκολλημένο στα μικρά της ζωής και στο τίποτα. Ήμουνα σαν παράσιτο, σαν μαύρο ξωτικό που έχασε το δρόμο κι αντί να ταξιδέψει στον ονειροκόσμο του, ξέπεσε σε τούτη δω τη γη.΄΄

Μονάχη της. Δεν έχει μήτε την Εριφύλη, μήτε την Πηνελόπη όπως η Ερατώ. ΄΄ Κανείς συνενοχος στην αυτοκαταδίκη μιας ασυμβίβαστης , κανείς που να διαλυσει τον θρύλο της. ΕΜΕΙΝΕ ΜΟΝΗ ΤΗΣ. Μια γροθιά στο αιώνιο κατεστημένο΄΄ λέει η Λιλή Ζωγράφου για αυτήν την παναισθησιακή, χειμαρρώδη γυναίκα που ΄΄δεν υπέστη καμιά επεξεργασία που θα της αλλοίωνε τον αυθορμητισμό , την εμπιστοσύνη στους άλλους ανθρώπους΄΄. Θα θελα να ξερα πως κάποτε είχαν συναντηθεί οι δυο αυτές γυναίκες.

Μακάρι να μην την είχα γνωρίσει στην ακμή της εφηβείας μου. Αν ήταν έτσι όμως, δεν θα ήταν τώρα η ΄΄ Ισαλος γραμμή΄΄ μου, δεν θα την είχα αγαπήσει τόσο. Γι αυτό είναι τόσο πικρό και αστείο να ακούμε φιλόλογους να λένε πως η Μαρία Πολυδούρη δεν είναι ποιήτρια, ή με μεγαλύτερη επιείκεια(!!!!!) πως κάτι έχει προσφέρει στην ποίηση αλλά πολύ κατώτερο έργο σε σχέση με άλλους ποιητές. Απαντώ με τα λόγια της ΄΄ Κάποιοι έλεγαν πως ζούσα μες στο κεφάλι μου. ΚΑΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ..΄΄
Και φτερουγίζει λοιπόν η λευκή ψυχή της ΄΄μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη΄΄.. με ενέσεις μορφίνη που ζητά να της περάσει ένας αφοσιωμένος της θαυμαστής..

Θὰ πεθάνω μίαν αὐγούλα μελαγχολικὴ τοῦ Ἀπρίλη,
ὅταν ἀντικρὺ θἀνοίγη μέσ᾿ στὴ γάστρα μου δειλὰ
ἕνα ρόδο μία ζωούλα. Καὶ θὰ μοῦ κλειστοῦν τὰ χείλη
καὶ θὰ μοῦ κλειστοῦν τὰ μάτια μοναχά τους, σιωπηλά.


Θὰ πεθάνω μίαν αὐγούλα θλιβερὴ σὰν τὴν ζωή μου,
ποὺ ἡ δροσιά της, κόμποι δάκρι θὰ κυλάη πονετικὸ
στὸ ἅγιο χῶμα ποὺ μὲ ρόδα θὰ στολίζῃ τὴ γιορτή μου,
στὸ ἅγιο χῶμα ποὺ θὰ μοῦ εἶνε κρεβατάκι νεκρικό.

Ὅσα ἀγάπησα στὰ χρόνια τῆς ζωῆς μου θὰ σκορπίσουν
καὶ θἀφανιστοῦν μακριά μου, σύννεφα καλοκαιριοῦ.
Ὅσα μ᾿ ἀγαπῆσαν μόνο θἄρθουν νὰ μὲ χαιρετίσουν
καὶ χλωμὰ θὰ μὲ φιλοῦνε σὰν ἀχτίδες φεγγαριοῦ.

Θὰ πεθάνω μίαν αὐγούλα μελαγχολικὴ τοῦ Ἀπρίλη.
Ἡ στερνὴ πνοή μου θἄρθη νὰ στὸ πῆ καὶ τότε πιά,
ὅση σοῦ ἀπομένει ἀγάπη, θἆναι σὰ θαμπὸ καντύλι
φτωχὴ θύμηση στοῦ τάφου μου τὴν ἀπολησμονιά.




....και ίσως να εξέπνευσε παλλόμενη με έναν στίχο που μπορεί να συνοψίσει τον καταξοδεμένο, τον στον άνεμο δοσμένο πλούτο της ψυχής της...



΄΄Και εμπρός σ αυτό το ομοίωμα-Ω ΠΛΑΝΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ-
ΜΑΔΩ ΠΙΚΡΑ ΚΑΙ ΑΧΡΕΙΑΣΤΑ ΤΑ ΡΟΔΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΜΟΥ ...΄΄

ΣΤΗΝ Θ.









5.1.13

Με λένε Πέτρο Καπετανόπουλο

01:01, 05 Ιαν 2013 | tvxsteam tvxs.gr/node/115786
Εδώ και λίγο καιρό, εξ αιτίας της διαμαρτυρίας μου σε αστυνομικούς για κακοποίηση ενός μετανάστη που είχαν ήδη συλλάβει, βρίσκομαι αντιμέτωπος με βαριές κατηγορίες.
Σκοπός αυτού του κειμένου δεν είναι η εξιστόρηση της προσωπικής μου ταλαιπωρίας και οι πολιτικές της προεκτάσεις. Έχει ήδη δημοσιευθεί και αναπαραχθεί σε αρκετά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα καθώς και στο διαδίκτυο.
Στο πλαίσιο αυτής της προσωπικής μου ταλαιπωρίας, είχαμε θέσει από την αρχή σα στόχο, με το δικηγόρο μου, και προφανώς τους συντρόφους και τους φίλους που με στηρίζουν, τη μεγαλύτερη δυνατή δημοσιοποίηση. Τη δημοσιοποίηση του αίσχους σαν πρώτη απάντηση από τη μεριά μας.
Έχω όμως τη χαρά και την υποχρέωση να αναφερθώ και σε κάποιους ανθρώπους που με τη συμβολή τους, η ιστορία αυτή έχει φτάσει πολύ μακριά.
Εντελώς ξαφνικά λοιπόν, παραμονή Χριστουγέννων, διαβάζω σε κάποια εφημερίδα, πως έχει φτιαχτεί ένα σάιτ που μαζεύει υπογραφές «Υπέρ Πέτρου Καπετανόπουλου». Αιφνιδιάζομαι. Μπαίνω στο σάιτ και μάλιστα έχουν μαζευτεί οι πρώτες 150 υπογραφές. Παθαίνω πλάκα! Ποιοι είναι τούτοι εδώ που εν αγνοία μου…
Διαβάζω παρακάτω: Μηνύματα. Συμπαράστασης. Αλληλεγγύης. Βουρκώνω. Αλλά έχω και τις ενστάσεις μου. Βρε ποιοι είναι τούτοι εδώ που το έστησαν; Συνεχίζω να διαβάζω και ξαναβουρκώνω.   
Μέσω του μέιλ κάνω την επαφή. Η πρώτη μου κουβέντα -προς  την άγνωστή μου ως τότε, δημοσιογράφο και σύμβουλο ψυχικής υγείας Κρυσταλία Πατούλη, στο τηλέφωνο, ήταν  ευγενικά επιθετική: «μα καλά δε μπορούσατε να με ρωτήσετε πριν»;
Με βούτηξε απ’ τα μούτρα: «άκουσε να σου πω, αυτό που έγινε μ’ εσένα ξεπερνάει κι εσένα κι εμάς. Είμαστε Έλληνες πολίτες που διαμαρτύρονται για αυτό που έχει συμβεί. Έχεις καμιά διαφωνία με το κείμενο;».
«Όχι βρε παιδί μου, αλλά…»
«Καλά, αφού δεν έχεις συνεχίζουμε»!
Συνεχίζουμε λοιπόν…
Έρχονται καταιγιστικά υπογραφές και συγκλονιστικά μηνύματα απ’ όλη την Ελλάδα, αλλά και από το εξωτερικό.
Από παλιούς συμφοιτητές, που έχω να μάθω νέα τους είκοσι χρόνια. Από κάποιους έχοντες δημόσιο λόγο -όχι πολλούς, αλλά γι’ αυτό σημαντικούς. Από ανθρώπους γνωστούς, αλλά ως επί το πλείστον άγνωστους σε μένα. Που θέλω πια να τους κάνω όλους φίλους. Φίλους κανονικούς, όχι σαν του φέισμπουκ. Να πάω στην Κατερίνη ή στη Λάρισα και να πιω ένα τσίπουρο μαζί τους.
Γνώρισα από κοντά την Κρυσταλία. Τον άνθρωπο που έστησε το σάιτ και πήρε την πρωτοβουλία. Έναν άνθρωπο παθιασμένο, που παράτησε τα πάντα επί μέρες, που έκανε 48ωρα αγρύπνιας με τσιγάρα και καφέ πάνω στον υπολογιστή, για να δουλεύει και να συντονίζει την ομάδα της, ώστε να φτάσει η διαμαρτυρία πολύ μακριά.
Επειδή έχει μια πίστη που τη βροντοφωνάζει: Δεν είσαι αυτό που λες, αλλά αυτό που κάνεις. Και επειδή πίστεψε στο σημαντικό αυτής της ιστορίας -στο να διαμαρτύρεσαι για τη κακοποίηση ενός ανθρώπου...
Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν στην Κρυσταλία. Και στον Μιχάλη Καβουριάρη, στον Γιάννη Προβελέγγιο, στην Laura Weikel, στους μεταφραστές Christine Cooreman, Ρένια Πουρνάρα και Κρίτων Ηλιόπουλο, όπως και την Πόπη, που εργάζονται πυρετωδώς μαζί της - λόγω της ημερομηνίας κατάθεσης της λίστας υπογραφών στην Εισαγγελία.
Κάθε ιστορία βγάζει «ηθικόν δίδαγμα». Εγώ, με την «Επιτροπή Αλληλεγγύης» θα συνεχίσουμε να μαζεύουμε υπογραφές στο δρόμο και στους εργασιακούς χώρους, με τον παραδοσιακό τρόπο: στιλό, χαρτί, τζίφρα. Το κίνημα, μέσω διαδικτύου. Προφανώς κάθε διαδικασία έχει τη σπουδαιότητά της και αλληλοσυμπληρώνονται.
Το ηθικόν δίδαγμα που εγώ εξάγω, δεν έχει να κάνει με τη διαδικασία, αλλά με την ουσία:
μη φοβόμαστε τίποτα, εκεί έξω έχει πολλούς, προφανώς αγνώστους σε μας που είναι  μαζί μας, δίπλα μας. Και όπως λέει η φίλη μου η Μέλπω «είμαστε πολλοί, θα γίνουμε περισσότεροι και στο τέλος θα νικήσουμε».-
Πέτρος Καπετανόπουλος
***
Σημείωση - υπενθύμιση από το κίνημα διαμαρτυρίας:
Οι πρώτες υπογραφές από τις 22/12/12 έως και τις 6/1/13 το πρωί, κατατέθηκαν με υπόμνημα στην Εισαγγελία. Για ότι νεώτερο, θα ενημερώνουμε στο  yperkapetanopoulou.wordpress.com. Εν τω μεταξύ, συνεχίζεται ακατάπαυστα η συλλογή υπογραφών. Διαδίδουμε και ζητάμε συμπαράσταση και από το εξωτερικό...
Το κείμενο διαμαρτυρίας είναι πλέον διαθέσιμο και στα Αγγλικά, Ισπανικά, ΙταλικάΠορτογαλικά Γερμανικά, Γαλλικά, εκτός από ελληνικά, ενώ λάβαμε μηνύματα  συμπαράστασης από το εξωτερικό (π.χ. ΒραζιλίαΙσπανία), όπως επίσης ενημερώσεις αναδημοσιεύσεων της προσπάθειας του κινήματος, από άλλες χώρες.

Παράλληλα, λαμβάνουμε μηνύματα συμπαράστασης - ψηφίσματα από συνδικαλιστικούς φορείς*, όπως και άρθρα από προσωπικότητες που αναφέρονται στην υπόθεση Πέτρου Καπετανόπουλου, και τη σημασία σας σε σχέση και με την πολιτική κατάσταση της χώρας.

Η συλλογή υπογραφών διεξάγεται με ειδική ηλεκτρονική φόρμα στα ελληνικά και στα αγγλικά, αλλά και μέσω avaaz.org στα ελληνικά και αγγλικά με τίτλο: In Greece, being a citizen and a human being is a felony!”
Ευχαριστούμε όλους για την συμπαράσταση, όπως επίσης και όσους συμμετέχετε εθελοντικά σε όλη αυτή την προσπάθεια, αλλά και για τις πρωτοβουλίες, τις ιδέες και τις προτάσεις, με στόχο την καλύτερη επικοινωνία της συγκεκριμένης διαμαρτυρίας που αφορά όλους μας στο πρόσωπο του Πέτρου.
Κίνημα υπέρ του πολίτη Πέτρου Καπετανόπουλου
Δεν θα επιτρεψουμε την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης, και του χρέους μας για μια πιο δίκαιη κοινωνία, στο πρόσωπο του πολίτη Πέτρου Καπετανόπουλου... στο πρόσωπο όλων μας...-
***
***
***
***
“Κανένας μόνος του.”
Σχετικά Άρθρα:
 Villa Amalias: το ζήτημα είναι να μην παραδίνεσαι | Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα
***


Για το Κίνημα Υπογραφών


Στο Κείμενο Διαμαρτυρίας με αφορμή την υπόθεση του πολίτη Πέτρου Καπετανόπουλου, και στην απόφασή μου (22/12/12) να δημιουργήσω το συγκεκριμένο κίνημα συλλογής υπογραφών, το οποίο συνεχίζεται με τη συμπαράσταση χιλιάδων πολιτών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως και στην δημοσιογραφική – ποιοτική έρευνα για την ελληνική – ευρωπαϊκή – παγκόσμια κρίση που ξεκίνησα από το 2010, με τη συμμετοχή πάνω από 150 προσώπων από το χώρο των γραμμάτων και των τεχνών, αλλά και γενικά στα άρθρα μου, εκφράζονται κρυστάλλινα… η στάση και η θέση μου σχετικά με την σημασία του κοινωνικού – πολιτικού ακτιβισμού και της έμπρακτης παρέμβασης εναντίον των φασιστικών κακοποιήσεων κάθε είδους που έχει υποστεί η χώρα μας που καταστρέφεται κυρίως από πολιτικά εγκλήματα όσο και από την αδιαφορία μεγάλου μέρους των πολιτών της.
Προς την ίδια κατεύθυνση, συνεχίζω με τη δημιουργία ενός ιστότοπου γενικής ενημέρωσης -και όχι μόνο- για όλα τα ενεργά κινήματα υπογραφών (http://kinimaypografon.wordpress.com/), που μπορεί να αποβεί χρήσιμο σε όσους επιθυμούν να ενημερώνουν, να ενημερώνονται και φυσικά να συμμετέχουν, όπως για παράδειγμα στο κινήμα συμπαράστασης για το 18 ΑΝΩ, λόγω των στοχευμένων επιθέσεων που δέχεται, όπως και σε άλλα που δημιουργήθηκαν με γνώμονα την αλληλεγγύη… λέξη που ξεχάστηκε για πολλά χρόνια, και τώρα πλέον βρισκόμαστε υποχρεωμένοι να ξανά-ανακαλύψουμε.
Με λίγα λόγια: “Κανένας μόνος του”.
Σεμινάριο Αφήγηση Ζωής

H ζωή δεν είναι αυτή πoυ έζησε κανείς αλλά αυτή πoυ θυμάται και όπως τη θυμάται για να την αφηγηθεί. Gabriel García Márquez

Γράφω για να μην ξαναγράψω ποτέ.

Γράφω γιατί είμαι πολλά πρόσωπα.

Γράφω, για να μην ξαναϋπάρξουν αυτά τα πρόσωπα που είμαι,

αλλά ένα και μοναδικό πρόσωπο,

που δεν γράφει

Ελεονώρα Σταθοπούλου, Καλο αίμα κακό αίμα, εκδ. Eστία

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου