Τον ιστότοπο διαχειρίζονται οι συμμετέχοντες του σεμιναρίου Αφήγηση Ζωής

19.1.15

BULLYING - Ένα πολύ σοβαρό θέμα για όλους - Χρήστος Χατζόπουλος

Επειδή τελευταία ο γιός μου αντιμετωπίζει μια αντίστοιχη κατάσταση στο σχολείο του, θεωρώ σημαντικό να ανοίξω μια συζήτηση και να θέσω προς σκέψη ερωτήματα για το θέμα του Bullying και της παιδικής βίας που μαστίζει τα σχολεία και όχι μόνο αυτή την εποχή (ίσως περισσότερο από κάθε άλλη εποχή).
Εδώ αναρτώ το κείμενο που έστειλα στη Διευθύντρια του δημοτικού που φοιτά ο γιός μου και το οποίο σήκωσε σωρεία αντιδράσεων, αμυντικών κυρίως.
Μόνο επιθετικό δεν ήταν το κείμενο, σε αντίθεση με αυτά που αντιμετωπίζουν τα παιδιά μας από άλλα παιδιά.
Ας κρίνετε και μόνοι σας και ελπίζω να μη χρειαστεί σε κανένα γονιό να έρθει σε τούτη τη θέση ποτέ, αλλά ούτε και στη θέση του γονιού του θύτη...

Καλημέρα σας.
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις ανησυχίες που έχουμε για τον γιό μας Δημήτρη.

Ο Δ από την αρχή της 1ης δημοτικού ήταν και είναι ένα παιδί οξυδερκές και έξυπνο, καλός μαθητής, με εξαιρετική αντίληψη.
Έχετε κάποια εικόνα νομίζω.
Η σωματική του ρώμη και οι αθλητικές του επιδόσεις, δεν ακολουθούν όμως αυτές του δίδυμου αδερφού του και κάποιων άλλων.
Προσπαθεί βέβαια να ισορροπήσει – και έχει κάνει αρκετή πρόοδο – με το κολύμπι, το ποδόσφαιρο, το πινκ πονκ και να ενταχθεί στις παρέες.
Το γεγονός πως έχει αδερφό και ξάδερφο στο ίδιο τμήμα, του εξασφαλίζει βέβαια μια δυναμική, αλλά αυτό δεν είναι πανάκεια στον σκληρό κόσμο της σχολικής αυλής!

Χθες μας ανακοίνωσε, μετά το σοβαρό χτύπημα που δέχτηκε από ένα παιδί, πως αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση στο επόμενο τρίμηνο ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΠΑΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ.
Γενικά, νιώθει μεγάλη ανασφάλεια και άγχος κάθε μέρα που ξεκινάει να πάει σχολείο.
ΑΥΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ!

Ο ίδιος, ενώ μπορεί να εκφράζεται κάποιες φορές αθυρόστομα και προκλητικά – καθώς αυτή είναι η άμυνά του και το σημείο που θεωρεί ως ατού του – δεν έχει σηκώσει χέρι ποτέ, σε κανέναν.
Αντιθέτως, προκαλείται συνέχεια εδώ και 5 χρόνια από συγκεκριμένα παιδιά.
Τα παιδιά αυτά, πιθανόν τα γνωρίζετε (και τα περιστατικά), αντιλαμβάνεστε πως κραυγάζουν για προσοχή και ενδιαφέρον, για προστασία και στην ουσία φοβούνται περισσότερο απ’ όλους ώστε προβαίνουν σε τέτοιες επιδείξεις δύναμης και αρχηγίας.
Η ίδια η μαθητική κοινωνία τα έχει απομονώσει κατά κάποιον τρόπο με τα χρόνια και (από συζητήσεις που κάνω μαζί τους) μεταξύ τους τα έχουν απομυθοποιήσει, κοροϊδεύοντάς τους.
Κανείς δεν τους κάνει πλέον παρέα.
Παρομοίως, οι περισσότεροι γονείς των υπολοίπων παιδιών, αποφεύγουν τις οικογένειές τους, αλλά διστάζουν να μιλήσουν ελεύθερα.

Αυτό, δημιουργεί φυσικά έναν φαύλο κύκλο βίας και αντιδράσεων, από τα προβληματικά παιδιά, καθώς οι γονείς τους μένουν ανημέρωτοι ή αδιάφοροι ή διστακτικοί και όπως ξέρετε πολύ καλά, είναι και οι πιο δύσκολοι στον χειρισμό, γιατί αρνούνται πως το δικό τους παιδί, έχει ΣΟΒΑΡΟ ΛΟΓΟ που γίνεται νταής και παραβατικός.
Κι ο λόγος αυτός οφείλεται και ξεκινάει από τους ίδιους.

Η δική σας αρωγή και των συμβούλων στα περιστατικά αυτά λοιπόν, είναι ΚΡΙΣΙΜΟΤΑΤΗ θεωρώ και προλαμβάνει τις δραματικές συνέπειες τέτοιων εκφοβισμών, για να μην έχουμε νέους ΑΛΕΞ (!!!) στην εφηβεία…
Και μην το υποτιμάτε αυτό που λέω.

Θα παρακαλούσα, να προβείτε ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ σε μια ενημέρωση των αρμοδίων σχολικών συμβούλων και ψυχολόγων, καθώς και των εμπλεκομένων γονέων, πριν συμβεί κι άλλο περιστατικό.

Πληροφορίες και σχετικές λεπτομέρειες μπορώ να σας δώσω καθώς και η μητέρα του (σήμερα θα ερχόταν στο σχολείο να συζητήσει μαζί σας και με τη δασκάλα), σε μια συνάντηση που θα μπορούσαμε αρχικά να κανονίσουμε.


10.1.15

Μια Ιστορία ερωτική - Χρήστος Χατζόπουλος



Αγάπη, Βία σε αγάπησα και σε μίσησα με τόση μανία .
Το Β σου με ηδονίζει σε κάθε βουκολική σας στάση, όποτε η βιασύνη πετάει τα ρούχα της πάνω σε αναμμένες καφετιέρες και βάζει φωτιά στην ανυπομονησία της καύλας μας.
Κι’ αν το Α είναι ο άντρας, πες μου εσύ μικρέ μου άφυλε Πινόκιο της αλήθειας, πόσα ψέματα θα έλεγες για να μπορούσες να γίνεις σκληρός και ψηλός σαν εκείνον .
Χωρίς να χάνεσαι μέσα στην βολική σου ειλικρίνεια !
Κοίτα τώρα, πως κρυφά μας κοιτάζει και θέλει να κάνουμε πως δεν τη βλέπουμε, η φθονερή καθωσπρέπει Πλάνη του Λόγου .
Είναι κρυφά ερωτευμένη μαζί σου και κάνει τη δύσκολη.
Δυσκοίλια.

Παραδίνεσαι τώρα μωρή πουτανίτσα, μόλις σε κολακεύσει με μαλαγανιές ο πονηρός!
Και τι όμορφα που μοιάζουν έτσι τα βυζιά σου, στητά και χυμώδη, μέσα από το πρίσμα της ξύλινης ματιάς, πάνω στο κουφάρι ετούτου του προφήτη.
Γλύφει αχόρταγα τις τσιτωμένες ρώγες ενώ οι κρύες χερούκλες πασπατεύουν την πρησμένη σου κλειτορίδα.
Το μουνί και το λαρύγγι είναι βαθιά.
Όχι όμως όσο η ψυχή σου.

Κι ετούτος ο άτιμος, κάθε που λέει την αλήθεια φλύκταινες το σώμα του γεμίζει κι’ όταν τις σπάει το αγκάλιασμα της παχύσαρκης θεάς του, με σπέρμα καυτό πλημμυρίζει το αμπάρι της Αγάπης.

Σ’ αγαπώ ξέρεις, και ότι αγαπάς σε πληγώνει…

Ότι δε σε σκοτώνει, σου δείχνει νέους δρόμους…είπε ο προφήτης .
Μη φοβάσαι, η ακινησία μου είναι συσσώρευση ενέργειας για να εκτοξευθώ .
Άντε ρε γαμήσου, είπε η Πλάνη βαριανασαίνοντας.
Παιδί του μπαμπά σου δεν είσαι κι εσύ;
Αποκύημα της φαντασίας ενός ανίκανου βρωμόγερου που έκανε το χέρι του προέκταση της ψωλής του και «κατ’ εικόνα εποίησεν»…
Όσες φορές κι αν στάξεις μέσα μου τα ροκανίδια του πόθου σου, μ’ όση αλήθεια κι αν βουρκώσει το κορμί σου, είσαι παιδί ενός ψεύτη ξυλουργού!

Μα εγώ καίγομαι για σένα.
Δεν είναι μόνο το καμπυλωτό, το τόσο ερωτικό σου σώμα, είναι όλα τούτα που κρατάς αθάνατα, μέσα στα σωθικά σου.
Είναι τα όμορφά σου λόγια κι οι πύρηνοι κρατήρες των ματιών σου, είναι το ειλικρινές σου βλέμμα που καυλώνουν το όργανό μου.
Είναι η γέννηση που υπόσχεται το βελούδινο δέρμα κι οι τροφαντοί σου γοφοί.
Κάθε φορά που μπαινοβγαίνω σαν άχαρος χορευτής στη μουνοφωλιά σου κι ετοιμάζω μπόλικη λάβα στον κρατήρα του καβλιού μου να ποτίσω τη δίψα σου, να σβήσω την Ερώτηση, οι σκέψεις μου παγώνουν.
Παγώνουν γιατί δεν έχει άλλο.
Μόνο ζωή.
Καινούργια.

Αει στο διάλο λοιπόν, κακομαθημένο νιάνιαρο, του απάντησε η Πλάνη.
Ρίχνετε έναν πούτσο και περνιέστε για θεοί.
Εγώ είμαι η Αλήθεια.

Και τον εκτόξευσε από τον φυσητήρα της στους δέκα ουρανούς!
Ή στις πέντε ηπείρους;
Ή τις επτά θάλασσες;










Σεμινάριο Αφήγηση Ζωής

H ζωή δεν είναι αυτή πoυ έζησε κανείς αλλά αυτή πoυ θυμάται και όπως τη θυμάται για να την αφηγηθεί. Gabriel García Márquez

Γράφω για να μην ξαναγράψω ποτέ.

Γράφω γιατί είμαι πολλά πρόσωπα.

Γράφω, για να μην ξαναϋπάρξουν αυτά τα πρόσωπα που είμαι,

αλλά ένα και μοναδικό πρόσωπο,

που δεν γράφει

Ελεονώρα Σταθοπούλου, Καλο αίμα κακό αίμα, εκδ. Eστία

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου