Τον ιστότοπο διαχειρίζονται οι συμμετέχοντες του σεμιναρίου Αφήγηση Ζωής

23.9.12

Γιάννης Μακριδάκης: Άλλο είναι η ζωή κι άλλο αυτό που ζούμε

tvxs.gr/node/106679
 

Ο Χιώτης λογοτέχνης, ακτιβιστής, ερευνητής, πολιτικογράφος αλλά και ιστορικός συγγραφέας, Γιάννης Μακριδάκης, με αφορμή την παρουσίαση της νέας του νουβέλας «Το ζουμί του πετεινού», ανταποκρίνεται από το τέλος Σεπτέμβρη σε προσκλήσεις ανά την Ελλάδα, για ομιλίες και συζητήσεις με το κοινό, "επιχειρώντας μια προσέγγιση του θέματος «Άλλο είναι η ζωή κι άλλο αυτό που ζούμε»: Μια αντιπαράθεση της ζωής στη φύση με τη ζωή στην κρίση".
Της Κρυσταλίας Πατούλη
Παράλληλα, σε αυτές τις εκδηλώσεις θα παρουσιάσει το καλοκαιρινό ολοκαύτωμα της Χίου (ένας από τους κύριους λόγους της δημιουργίας του Κινήματος 18 από τον ίδιο), αλλά και τα αίτιά του, καταθέτοντας συγχρόνως μια πρόταση για ανάπτυξη με ταυτόχρονη ευημερία.

Το -μέχρι στιγμής- πρόγραμμα ομιλιών και συζητήσεων, έχει ως εξής:
Αθήνα:
- Βιβλιοπωλείο Βιβλιοθήκη, (26ο χλμ Λεωφ Μαραθώνος, Νέος Βουτζάς), Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου ώρα 8.30μμ.
- Βιβλιοπωλείο της Εστίας Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου ώρα 12μ.μ.
- Μοσχάτο: Κίνηση Πολιτών Μεσοποταμία (Πλάτωνος 13) Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου ώρα 7 μ.μ. Σε αυτή την ομιλία θα συμμετάσχει και ο Xαϊνης Δημήτρης Αποστολάκης.

Κομοτηνή:
- Πανεπιστήμιο, Τετάρτη 3 Οκτωβρίου ώρα 10π.μ. εκδήλωση με θέμα “Ιστορία και Μυθοπλασία”.
- Καφέ-μπαρ Ραδιόφωνο (Κεντρική πλατεία) Τρίτη 2 Οκτωβρίου, ώρα 9μμ. διοργάνωση Λέσχη Ανάγνωσης Κομοτηνής και Σύνδεσμος Φιλολόγων Νομού Ροδόπης.
Θεσσαλονίκη:
- Ιανός, Πέμπτη 4 Οκτωβρίου ώρα 7 μμ.
- Ιερισσός: Παρασκευή 5 Οκτωβρίου εκδήλωση με τους πολίτες που αντιστέκονται στην λειτουργία των μεταλλείων εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές.



19.9.12

Παραγραφος οικογενειακης στιγμης, λοιπον.



Παραγραφος οικογενειακης στιγμης, λοιπον.

Γιαννενα σε παλιο διοροφο σπιτι. Τουρκικο. Αγορασμενο απο τον προπαπο μου δημοσιο υπαλληλο της εποχης! Θεση περιοπης που του εξασφαλισε γαμο με την προγιαγια μου πλουσια τσελιγκοπουλα απ το Ζαγορι με 3000 προβατα και 500 γιδια!!!

Μετακομισε μαζι του στα Γιαννενα και συμπεραινω πως αυτος ... ως δημοσιος υπαλληλος δε θα μπορουσε με ενα μισθο... και ετσι προφανως με κονε, μπορει να καταφερε να χτυπησει καναν πληστηριασμο για τουρκικο σπιτι κεκλεισμενων των θυρων, με αποτελεσμα να παρει εκεινο το σπιτι με το τεραστιο κηπο κοντα στο κεντρο της πολης ο οποιος κηπος αργοτερα επωληθει αντιπαροχη σε εργολαβο της εποχης που εκανε τεραστια περιουσια χτιζοντας σπιτια με αντιπαροχη!

Αλλα ελεγα για την οικογενειακη στιγμη.
Καθισμενοι λοιπον οικογενειακως Εγω η μανα μου κι ο πατερας μου στην τραπεζαρια του σπιτιου. Ο πατερας μου να τρωει γαλα τριφτα στο πιατο με το κουταλι.
Η μανα μου να καθεται σε πολυθρονα χωρις γερουλι μια και εγω ειχα τη συνηθεια να παιζω με τα χερουλια της και ειχα με τα πολλα καταφερει να το ξεκωλωσω! :Ρ
Ομως τα επιπλα για τη μανα μου ειχαν συναισθηματικη αξια. Ακομα τα φυλαει σε καποια αποθηκη! Κι ας εχουνε μαλλον σαπισει εκει μεσα απ την υγρασια. Γι αυτην ειναι κειμηλια ιερα...

Αλλα πισω στο προκειμενο. Ο πατερας μου τρωει σουπα. Βλοσυρος ανθρωπος Δεξια φιλοχουντικη στοφα. Ηταν και στο ΕΔΕΣ! Αντικομουνιστης. Με φασιστικη συμπεριφορα. Ζωδιο Ταυρος γαρ.
Αποτομος τυπος καλοφαγας τσιγκουνης λιγο χοντροκοπια στους τροπους και με μεγαλη ιδεα περι των ποιητικων του ικανοτητων!
Η μανα μου μαλακος ανθρωπος ιχθυς αν και δολοπλοκα στο παρασκηνιο παντα φανταζε ως η αδυναμη φιγουρα μεταξυ των δυο. Αν και σε τελικη αναλυση μαλλον ηξερε να χρησιμοποιει προσωπα και καταστασεις...
Ο πατερας μου τρωει τη σουπα λοιπον εκστομιζοντας απαξιωτικα σχολεια προς την μητερα μου. Παντα το επαιζε ξερολας και σωστος , "ο παλιοφασιστας".
Η δε εξτρα πινελια με την ποιηση συνεθετε μαζι με τα υπολοιπα ενα αξιοπεριεργο και συναμα αταιριαστο μωσαικο συναισθηματικων χαρακτηριστικων που σε μενα παντως παντα προκαλουσε το γελιο.
Αυτα σκεφτομουνα βλεποντας τον να ρουφαει τις γουλιες το γαλα κανοντας εκεινο το χαρακτηριστικο θορυβο.
Οι απαξιωτικοι χαρακτηρισμοι του ερχοταν προς τη μανα μου κυριως οταν αυτοι εκανε νυξεις περι ανεμων και υδατων.
Καυτηριαζε με καπως επιθετικο και προσβλητικο υφος καθε ενεργεια της μητερας μου ακομα και για τα πιο απλα πραγματα.
Ηταν μερικες μερες που απλα οτι και να του ελεγε καποιος προσπαθουσε να τον μειωσει να τον κανει να αισθανθει ηλιθιος.
Δεν συμμετειχα φυσικα στη διενεξη τους. Κατα βαθος ηταν ατομα πλασμενα ο ενας για τον αλλον.

Απλα κοιταζα να σπασω κι εγω την πλακα μου μαζι του. Πεταγα κανα σχολιο που και που αναγνωριστικο.
Ηθελα κατι να του πω να τον κανω να αισθανθει embarassing να τον φερω σε δυσκολη θεση. Ετσι θα ασχολιοταν με τη δικη του "αμυνα" αφηνοντας ησυχη τη μητερα μου....

Τελοσπαντων που μειναμε; Α ναι! ρουφωντας τη σουπα και σχολιαζοντας θεματα της καθημερινοτητας με τη μανα μου με καπως απαξιωτικους χαρακτηρισμους στις δικες τις θεσεις ως προς τα γεγονοτα της καθημερινοτητας.

Γενικα ο πατερας μου ηταν μεγαλος φανφαρας. Και η καλυτερη δουλεια που θα ειχε κανεις να κανει ηταν να πιστευει μονο τα μισα απ οσα ελεγε. Ειδικα ως προς τα θετικα γεγονοτα.
Ισως γι αυτο σιχαινομαι τους φανφαρες και τους δηθεν. Σιχαινομαι αυτους που κρυβονται πισω απο φανταχτερα ονοματα και τιτλους. σιχαινομαι τις αυθεντειες.
Ο πατερας μου το παιζε αυθεντια σχεδον στα παντα. Και δεν ηταν αυθεντεια σε τιποτα. Ολο φανφαρες και αρλουμπες.
Ποτε η επιφανειακοτητα δεν βρηκε ενα τοσο αξιο εκφραστη! Ο "μεγας ποιητης" αφου εφαγε τη σουπα με το γνωστο χονδροειδη τροπο ρουφωντας με το χαρακτηριστικο ηχο φρρρρρ φρρρρρ, μας ανακοινωσε οτι εχει ολοκληρωσει τη νεα του ποιητικη συλλογη! Και προτιθεται να μας διαβασει καποια απ τα ποιηματα του.
Κλεφτη ματια στη μανα μου κοιταζομαστε με ματιες ολο νοημα και εχουμε συννενοηθει αμεσως. Και οι δυο θεωρουμε οτι τα ποιηματα ειναι μαλακια. Αλλωστε ενας τυπος με φινετσα Μιχαλολιακου και Παπαδοπουλου τι ευαισθησια να εχει.
Τα ποιηματα του πατερα μου παντα μου θυμιζαν αυτα τα φασιστικα κιτσατα σπιτια.
Αμα δεν ξερεις τι εννοω υπαρχουν καποια τετοια στην Αθηνα με εξωφρενικους συνδιασμους χρωματων πολυκατοικιες, με χρυσους κοιωνες και αλλα τετοια αξεσουαρ. Εκει που ο αρχαιος ελληνικος πολιτισμος συναντα το ΚΙΤΣ! χαχαχα!

Και τα ποιηματα του πατερα μου ηταν κατι αντιστοιχο.
Η αποθεωση της επιφανειας και της σοβαροφανειας και η επιδεικτικη χρηση εντυπωσιακων λεξεων κενων περιεχομενου οπως "αιθερωβαμωνες" "χρυσοπηκλιτα" καθως και πληθος καθαρευουσιανικων εκφρασεων που εχουν μια περισοτερη ταση να χρησιμοποιουν οι αμορφωτοι δεξιοι που θελουν να παραστησουν τους λογιους.
Το αντιθετο δηλαδη του Καρυωτακη και του Ριτσου η του Βαρναλη.

Επιτηδευγμενα ποιηματα που πιο πολυ προσπαθουσαν να εντυπωσιασουν τους ανοητους κι επιφανειακους ακροατες πολλοι εκ των οποιων ηταν συνηθως κατοχοι πτυχιων περιοπης και σε σημαινουσες θεσεις του κοινωνικου ιστου.

Οπως γινεται αντιληπτο ανα δυο τρεις φρασεις δεν μπορουσα να κρατηθω και να μη βγαλω ενα γελακι. Ειχα αλλωστε αξιο συνενοχο τη μανα μου που κι αυτη κρυφογελαγε αν και ηξερε να κρυβεται καλυτερα απο το εξεταστικο βλεμα του πατερα μου που ενω διαβαζε σηκωνοταν που και που απο το βιβλιο των εκδοσεων "Ιωλκος" (εκδοσεις γνωστες για ενα ιδιαιτερο χαρακτηριστικο τους: Για να εκδωσεις πληρωνεις! :Ρ )

Ετσι που και που με τσακωνε να χασκογελαω κι εκει πια αρχιζε η κυριως πλακα οπου με στολιζε με διαφορες "κορωνες". "Γελας αστοιχειωτε; Γελας με τον πατερα σου; Εμ βεβαια, γιατι ΖΗΛΕΥΕΙΣ. Εσυ εισαι αναξιος να γραψεις ΕΣΤΩ ΜΙΑ γραμμη. ΝΑ ΓΙΑΤΙ!"
Αλλα κι εσυ (στη μανα μου) ετσι τον καταντησες κακομαθημενο... αναγωγο! Εμεις ειχαμε αγωγη στην εποχη μου! Αλλα βεβαια...αφου ειμαι το κοροιδο! Αφου πληρωνω εγω ΟΛΑ τα εξοδα καλα να παθω! Αλλα ΤΕΡΜΑ ΟΛΑ τωρα!!! Φασολαδα και φακες απο δω και μπρος! Και τραχανας! Γιναμε εμεις παιδια ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΑ με τον τραχανα!!! (χαχαχα)

Ποσο μου αρεσαν αυτα τα ξεσπασματα του! Τουλαχιστον δεν ηταν δηθεν, εστω για λιγο, ηταν κι αυτο κατι!

Μετα απο αυτο το μικρο διαλλειμα απειλων και ελαφρων υβρεων η αναγνωση των ποιηματων συνεχιζοταν. Μου ηταν αδυνατον να συγκρατουμαι καποιες φορες. Ηταν τοσο κωμικο να βλεπω αυτο τον αξεστο να διαβαζει αυτα τα ποιηματα τα ολο επιφανειακοτητα και μελο ευαισθησια χαχαχα) Αλλα δεν πτοουνταν με τιποτα!

"ΛΟΙΠΟΝ ΣΥΝΕΧΙΖΩ! Ησυχια !" και συνεχιζε... μεχρι την επομενη διακοπη που θα με τσακωνε να χασκογελαω... καπου εκει θυμηθηκα οτι ηθελα να μου δωσει και λεφτα... Πωπω πως θα ζητουσα λεφτα τωρα που ηταν και μπουρινι!.
Αποφασισα παντως να του το αναφερω... ξερεις μπαμπα χρωσταω κατι λεφτα στο καρατε... "ΤΙΙΙΙ ;
Ζητας και λεφτα απο πανω με τετοια συμπεριφορα;!" Ε, μα αφου τα χρωσταω...
Εκει ερχοτανε το deal. Θα σου δωσω αρκει να κατσεις να ακουσεις τα ποιηματα χωρις να γελασεις καθολου! Αν δω το παραμικρο γελιο δε θα παρεις φραγκο! (τελικα αυτο το εκανε πιο σπαρταριστο ακομα- και φυσικα ακομα πιο αδυνατο να κρατηθω αλλα μου εδινε κι ενα στοχο: αν δε γελουσα θα πληρωνομουν!
Επι χρημασι ακροατης αποτυχημενων ποιηματων. Μπορεις να το πεις και δουλεια :Ρ

Δεν μπορουσα παρα να αναλογιστω την κωμικοτητα της στιγμης ολοι μας μαζεμενοι στην τραπεζαρια ο πατερας μου με σοβαροφανες υφος να διαβαζει αυτα τα βλακωδη ποιηματα κι εγω με τη μανα μου να κρατιομαστε να μη γελασουμε προκειμενου να αποκομισουμε τα οικονομικα οφελη απο εναν πατερα ψωνιο, που ομως ειχε λεφτα κι ετσι τουλαχιστον μπορουσε να ικανοποιει την ψωναρα του ενδοοικογενειακως!

Παντως πρεπει να πω πως παντα σαν οικογενεια ειχαμε πολυ γελιο. Καθε σκηνη που ανακαλω ειχε παντα χιουμορ και πλακα παρα τις φαινομενικα ακραιες προστριβες! Νομιζω πως οικογενειακα ζουσαμε μια κατασταση διαρκους κωμωδιας οπου ακομα και τα πιο δραματικα γεγονοτα καταντουσαν στη χειροτερη κλαυσιγελος! :Ρ

~Demencius

15.9.12

H Άλωση της Κωσταντίας στο Μεταξουργείο. Της Κρυσταλίας Πατούλη

tvxs.gr/node/105924

 

Μετά από την επιτυχημένη παράσταση του "Ήλιος με δόντια", το χειμώνα που μας πέρασε, η οποία ήταν βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη Μακριδάκη, το οποίο ήταν υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, ανεβαίνει στο σανίδι του θεάτρου Μεταξουργείο, σύντομα, και η Κωσταντία του...

«Εμείς οι χριστιανοί, δεν βάζουμε γαμπρούς Οθωμανούς ή νύφες Τούρκισσες στα σπίτια μας, πεντακόσια χρόνια το βαστούσαμε αυτό, από παππούδες μας το βρήκαμε να μην παίρνουμε από αυτούνους»:
Αξέχαστη, η ολονύχτια ανάγνωση της Άλωσης της Κωσταντίας, των εκδόσεων της Εστίας. Γέλιο και συγκίνηση σε ανατρεπτικές, συνεχείς, δόσεις.
Το έξυπνο άδειασμα της ηρωίδας που το ίδιο το βιβλίο τής επιφυλάσσει, μόλις λίγο πριν να έρθει το τέλος του, σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό, δίνοντας συγχρόνως ένα γερό χαστούκι σε βεβαιότητες, πως η πραγματικότητα μετριέται με κλειστά σύνορα, κλειστές πόρτες, κλειστά μάτια και αυτιά, σε ότι μπορεί να είναι ο... Άλλος.
Προτείνω, μην το χάσετε, και οπωσδήποτε διαβάστε αυτό το μυθιστόρημα... χωρίς σύνορα, το ευφυέστερο όλων, από όσα μέχρι στιγμής μάς έχει χαρίσει, ένας εκ των κορυφαίων -αν όχι, ο κορυφαίος- της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.
Μακάρι πάντα τέτοια, και από ανάλογους άξιους καλλιτέχνες, όπως ο σκηνοθέτης Χρήστος Βαλαβανίδης (και οι εξαιρετικές επιλογές των ηθοποιών), που όπως όλα δείχνουν, αφουγκράζονται τη μεταμόρφωση, τη νέα ζωή στην ποιητική λογοτεχνία, που κομίζουν τα έξι μέχρι στιγμής πεζογραφήματα (τρία μυθιστορήματα και τρεις νουβέλες) του Χιώτη ακτιβιστή, ερευνητή και πολιτικογράφου, αλλά και ιστορικού συγγραφέα, ο οποίος από το τέλος Σεπτέμβρη, ξεκινά να ανταποκρίνεται σε προσκλήσεις για ομιλίες και συζήτηση με το κοινό, εξ αφορμής, κυρίως, της τελευταίας του νουβέλας "Το ζουμί του πετεινού", με κυρίαρχο ένα επίκαιρο όσο και φλέγον θέμα, που δείχνει να προσεγγίζει όλο και περισσότερο τον τελευταίο χρόνο, με τίτλο: Άλλο είναι η ζωή κι άλλο αυτό που ζούμε...
Κρυσταλία Πατούλη
Υγ. Το "ανείπωτες καταστάσεις!", που θα διαβάσετε στις παρακάτω ολοκληρωμένες πληροφορίες για την παράσταση, νομίζω, λέει και λίγα...

---
Info

Θέατρο Μεταξουργείο 2012 – 2013

Για τη χειμερινή περίοδο 2012 – 2013 το Θέατρο ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ παρουσιάζει ένα πλούσιο και δυναμικό θεατρικό πρόγραμμα, αντιδρώντας με αυτό τον τρόπο στο κλίμα ηττοπάθειας και μιζέριας, που προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Άλλωστε το θέατρο πρωτοστατούσε πάντα στις δύσκολες συγκυρίες...

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

«Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΑΣ»
Από το ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Μακριδάκη
σε διασκευή Χρήστου Βαλαβανίδη

Προγραμματισμένη πρεμιέρα : Πέμπτη 22 Νοεμβρίου

Μια ανατρεπτική κωμωδία γεμάτη από γεύσεις, αρώματα και καημούς του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης.
Δύο γυναίκες φίλες, σύγχρονες Ελληνίδες της Πόλης, η Άννα Βαγενά και η Ελένη Γερασιμίδου, ζουν και βιώνουν μέσα από τη διήγηση ενός γράμματος ανείπωτες καταστάσεις!
Μια ιστορία που έχει ρίζες στον Ελληνισμό της Πόλης και φτάνει μέχρι την Ελλάδα του σήμερα ξεδιπλώνεται, και η συγκινισιακή φόρτιση εναλλάσσεται με το χιούμορ και την ελπίδα.
«Η Άλωση της Κωσταντίας» βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Μακριδάκη των Εκδόσεων της Εστίας και παρουσιάζεται σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία του Χρήστου Βαλαβανίδη.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Σκηνοθεσία – μουσική επιμέλεια : Χρήστος Βαλαβανίδης
Σκηνικά – κοστούμια : Κώστας Βελινόπουλος
Φωτισμοί : Αλέκος Αναστασίου

ΠΑΙΖΟΥΝ :
Άννα Βαγενά, Ελένη Γερασιμίδου και Βασίλης Παλαιολόγος.


Σεμινάριο Αφήγηση Ζωής

H ζωή δεν είναι αυτή πoυ έζησε κανείς αλλά αυτή πoυ θυμάται και όπως τη θυμάται για να την αφηγηθεί. Gabriel García Márquez

Γράφω για να μην ξαναγράψω ποτέ.

Γράφω γιατί είμαι πολλά πρόσωπα.

Γράφω, για να μην ξαναϋπάρξουν αυτά τα πρόσωπα που είμαι,

αλλά ένα και μοναδικό πρόσωπο,

που δεν γράφει

Ελεονώρα Σταθοπούλου, Καλο αίμα κακό αίμα, εκδ. Eστία

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου