Τον ιστότοπο διαχειρίζονται οι συμμετέχοντες του σεμιναρίου Αφήγηση Ζωής

1.7.14

Εμείς επιλέγουμε πως θα ζήσουμε. Του Πέτρου Γαλιατσάτου


07:29 | 01 Ιουλ. 2014
[...] Ήταν Οκτώβριος του 2011 όταν πρωτοεμφανίστηκε στο μυαλό μου η ιδέα να γράψω ένα διήγημα. Ήθελα να μιλήσω για τον τρόπο που οι πράξεις του παρελθόντος διαμορφώνουν το παρόν και το μέλλον μας. Αλλά και για το ότι εμείς ήμαστε αυτοί που επιλέγουμε πως θα ζήσουμε, εμείς θέτουμε τους στόχους που θέλουμε να πετύχουμε στη ζωή μας. Επομένως εμείς ήμαστε υπεύθυνοι για τη ζωή μας και κανένας άλλος [...] Ο σύμβουλος τουριστικών επιχειρήσεων Πέτρος Γαλιατσάτος, αφηγείται τη δημιουργική εμπειρία της συγγραφής -από την ιδέα μέχρι το τυπογραφείο- του πρώτου μυθιστορήματός του με τίτλο «Άσπρα Γάντια» των εκδόσεων Παπαδόπουλος.

Στα 37 μου πήρα μία μεγάλη απόφαση.
Αποφάσισα ότι είχε έρθει η ώρα να αλλάξω. Ήταν η κατάλληλη στιγμή για να φτιάξω έναν νέο εαυτό, τελείως διαφορετικό από αυτόν που ήμουν μέχρι τότε.

Μετά από δύο χρόνια άρχισα να παρακολουθώ ένα σεμινάριο γραφής στο Μικρό Πολυτεχνείο με τίτλο «Aφήγηση Zωής» και εισηγήτρια-συντονίστρια την Κρυσταλία Πατούλη. Αυτή ήταν η αφετηρία…

Η συνέχεια ήταν σε δύο επίπεδα. Στο ένα συνέχισα να παρακολουθώ το δεύτερο και τρίτο κύκλο του ίδιου σεμιναρίου, στο άλλο άρχισα να παρακολουθώ και ένα άλλο σεμινάριο με τίτλο «Λογοτεχνικό Project» και εισηγητή-συντονιστή τον Λένο Χρηστίδη.
Ήταν Οκτώβριος του 2011 όταν πρωτοεμφανίστηκε στο μυαλό μου η ιδέα να γράψω ένα διήγημα. Ήθελα να μιλήσω για τον τρόπο που οι πράξεις του παρελθόντος διαμορφώνουν το παρόν και το μέλλον μας. Αλλά και για το ότι εμείς ήμαστε αυτοί που επιλέγουμε πως θα ζήσουμε, εμείς θέτουμε τους στόχους που θέλουμε να πετύχουμε στη ζωή μας. Επομένως εμείς ήμαστε υπεύθυνοι για τη ζωή μας και κανένας άλλος.
Με αυτό το σκεπτικό ξεκίνησα να γράφω τα «Άσπρα Γάντια». Τότε βέβαια δεν ήξερα τον τίτλο. Ήμουν σίγουρος ότι ήθελα να γράψω ένα διήγημα για έναν ανεύθυνο άνδρα, τον Μάικ Ζάκρος, ο οποίος έφυγε από την πόλη που ζούσε, έφυγε και από τη χώρα του, για να μην αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεων του. Με αυτή του την κίνηση προσπάθησε να αποφύγει το παρελθόν του.
Πέρασαν τα χρόνια και ο ήρωας πίστεψε ότι τα είχε καταφέρει.

Μέχρι την ημέρα που τον κάλεσε στο τηλέφωνο ο κυρ Γιώργος. Ένας άνθρωπος από το παρελθόν, ο οποίος του ζήτησε να επιστρέψει όσο πιο γρήγορα γινόταν. Και επειδή του χρώσταγε τη ζωή του, ο Μάικ έκανε ό,τι ακριβώς του είπε ο κυρ Γιώργος.

Στο αεροπλάνο ο Μάικ σκεφτόταν:
Τελικά γυρνάω πάλι στην πόλη που γεννήθηκα έπειτα από σχεδόν εννέα ολόκληρα χρόνια απουσίας. Προσπάθησα να αποφύγω αυτό το ταξίδι. Αν ήταν στο χέρι μου, δεν θα επέστρεφα ποτέ ξανά.
Και να με τώρα. Πλησιάζω και δεν έχω καν προετοιμαστεί. Έφυγα ξαφνικά από την πατρίδα και άφησα πίσω μου ένα σωρό εκκρεμότητες. Τουλάχιστον όμως γλίτωσα από το παρελθόν μου.
Τελικά όμως οι πράξεις του παρελθόντος ήταν πολλές και έντονες. Και δεν άφησαν κανέναν ανεπηρέαστο.

Γιατί μπορεί να συνειδητοποίησα ότι είμαι υπεύθυνος για τις πράξεις μου και να ανέλαβα την ευθύνη των επιλογών μου, αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό. Χρειάστηκε να αλλάξω και τον τρόπο σκέψης μου.
Είχα γεμίσει το κεφάλι μου με στερεότυπα, φοβίες και προκαταλήψεις. Όλα αυτά δεν μου επέτρεπαν να εξελιχθώ όπως ήθελα.

Έτσι και ο Μάικ Ζάκρος, ο ήρωας του βιβλίου, μόλις κατανόησε το παρελθόν, κατάλαβε και το παρόν και πήρε την ευθύνη για τη ζωή του. Έπαψε να κατηγορεί τους άλλους και τις καταστάσεις για όσα συμβαίνουν στη ζωή του. Σταμάτησε να ταυτίζεται με το παρελθόν του και έγινε, για πρώτη φορά στη ζωή του, ο ισχυρός, αυτός που είχε τη δύναμη της επιλογής και της απόφασης.
Την αρχή του πρωτόλειου κειμένου την άκουσε ο Λένος Χρηστίδης και η ομάδα που παρακολουθούσε το σεμινάριο του. Όταν ονομάτιζα τον ήρωα (Μάικ Ζάκρος) δεν γνώριζα ότι υπήρχε χωριό με το όνομα Ζάκρος και ότι έχει καταγωγή από εκεί ο Λένος.
Όταν βάφτιζα Κρούγκερ τον πρέσβη της Νοτίου Αφρικής, πίστευα ό,τι ήταν ένα τυχαίο όνομα που ήρθε απλά στο μυαλό μου. Μετά τα πρώτα δύο κεφάλαια και ενώ ακόμα δεν είχε αναφερθεί το όνομά του, κάτι έκανε κλικ στο μυαλό μου. Αυτό το επίθετο κάτι μου θύμιζε. Έτσι έκανα την έρευνά μου. Και έπεσα στο όνομα του Πάουλ (Στέφανους Γιοχάνες Πάουλους) Κρούγκερ. Και τότε θυμήθηκα ότι ένας συμμαθητής μου από το γυμνάσιο, ο Γιώργος, καταγόταν από τη Νότια Αφρική και μου είχε πρωτομιλήσει για τους Μπόερς και τον Κρούγκερ. Οπότε πήρε άλλη τροπή το κείμενό μου και από διήγημα κατέληξε σε μυθιστόρημα.

Άρχισα να γράφω με γρήγορο ρυθμό.

Από εκεί και πέρα η ιστορία εξελίχθηκε με ένα δικό της τρόπο. Οι ήρωες ζωντάνεψαν και ακολούθησαν το δικό τους δρόμο. Λίγο πολύ, διαφορετικό από αυτό που σκεφτόμουν εγώ αρχικά.
Κάπως έτσι έφτασε η ιστορία να εξελίσσεται σε δύο ηπείρους: Ευρώπη και Αφρική. Και σε τέσσερις χώρες: Βρετανία, Ελλάδα, Ισπανία, Ολλανδία και Νότια Αφρική.

Ολοκλήρωσα τα «Άσπρα Γάντια» τον Οκτώβριο του 2012. Δεν ήξερα τι να το κάνω το κείμενό μου. Έτσι το άφησα στην άκρη και μετά το πέρασα άλλες δύο αναγνώσεις (και κοψίματα).

Ήταν Ιούνιος του 2013 όταν έδωσα τα «Άσπρα Γάντια» στην Μανίνα Ζουμπουλάκη. Της άρεσε, τόσο πολύ που μου έκανε κάποιες παρατηρήσεις και μου έδωσε την ώθηση να το περάσω άλλο ένα «διάβασμα και κόψιμο». Η Μανίνα πίστεψε στο κείμενό μου και το προώθησε στον εκδότη της, ο οποίος είναι πλέον και δικός μου εκδότης.
Στις 17 Ιουνίου 2014 κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία το πρώτο μου βιβλίο. Όταν το είδα στη βιτρίνα του βιβλιοπωλείου των εκδόσεων Παπαδόπουλος, ένιωσα περίεργα. Σίγουρα ένιωσα χαρά.-

Άσπρα γάντια, Πέτρος Γαλιατσάτος, Εκδόσεις Παπαδόπουλος – 2014
Ένα σκοτεινό µυθιστόρηµα, γραµµένο µε κινηµατογραφικό ρυθµό, µε έντονη δράση, γρήγορες εναλλαγές, πολλά πρόσωπα, αναπάντεχες ανατροπές και πολλά κρυµµένα µυστικά. Ένα ξεκαθάρισµα λογαριασµών µε φόντο τη σηµερινή Αθήνα.

Ο Πέτρος Γαλιατσάτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Τέλειωσε τη Σιβιτανίδειο Σχολή, σπούδασε Τουριστικές Επιχειρήσεις στο ΤΕΙ της Αθήνας και  εργάστηκε για πολλά χρόνια σε ξενοδοχεία και τουριστικούς οργανισμούς. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως ανεξάρτητος σύμβουλος τουριστικών επιχειρήσεων και παραδίδει μαθήματα σε σχολές που έχουν άμεση σχέση με την επαγγελματική του εμπειρία. Ζει στο Παγκράτι.


Via: http://tvxs.gr/news/biblio/emeis-epilegoyme-pos-tha-zisoyme-toy-petroy-galiatsatoy

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σεμινάριο Αφήγηση Ζωής

H ζωή δεν είναι αυτή πoυ έζησε κανείς αλλά αυτή πoυ θυμάται και όπως τη θυμάται για να την αφηγηθεί. Gabriel García Márquez

Γράφω για να μην ξαναγράψω ποτέ.

Γράφω γιατί είμαι πολλά πρόσωπα.

Γράφω, για να μην ξαναϋπάρξουν αυτά τα πρόσωπα που είμαι,

αλλά ένα και μοναδικό πρόσωπο,

που δεν γράφει

Ελεονώρα Σταθοπούλου, Καλο αίμα κακό αίμα, εκδ. Eστία

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου