Ξέρω πως
Εκεί θα’ σαι
Κι’ αν σε άλλη αγκαλιά
Κουρνιάσει η ανάγκη
Δεν είναι εκείνη
Που ζητάς
Αυτό που πνίγεται
Στο στήθος σου
Είναι το χάδι
Το δικό της
Αποκλειστική
Κι’ αιώνια κατάρα
Για τη στιγμή που κλώτσησες
Απερίσκεπτα
Το όμορφο μακριά
Ο κόμπος που εμποδίζει
Τη φωνή
Να πεί καθυστερημένα
Την αλήθεια
Είναι απ’ το πικρό φαρμάκι
Σε τάϊσε η ζωή υστερόβουλα
Και τώρα
Δε θέλει να της φύγεις
Μα ποιό φαρμάκι αλήθεια
Γιατρεύει
Τις πληγές
Και το χρειάζεσαι εσύ ;
Το μόνο βάλσαμο
Για ετούτη τη φρίκη
Είναι το γλυκό
Το σάλιο
Της Αγάπης
Όλα τα’ άλλα
Γιατροσόφια…
18.2.14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου