Ο Σταύρος Καρέζης αφηγείται τη δημιουργική εμπειρία της συγγραφής – από την ιδέα μέχρι το τυπογραφείο- του πρώτου του βιβλίου «Μια θέση στο χώρο», εκδόσεις Οσελότος.
Οι πρώτες μου συγγραφικές απόπειρες ήρθαν κάπου στην εφηβεία. Υπήρχαν βράδια που αργούσε ο ύπνος να με πάρει, κάτι με τσιγκλούσε στα σκοτάδια, πείραζε την κοσμοθεωρία που είχα διδαχτεί από κάθε λογής φροντιστές κι αναμφισβήτητες αιτίες. Αντιπαθούσα σφόδρα το γραφείο που είχα στα δεξιά μου, με τις μολυβοθήκες, τα σχολικά εγχειρίδια, κι όλα τα σύνεργα στημένα για μελέτη. Αρνιόμουν παράλληλα πεισματικά να αποστηθίζω, κι όταν το έκανα ένιωθα μόνος και έρημος.
Ύστερα, υιοθέτησα το διάβασμα μετά μουσικής, αργό αλλά ευχάριστο. Καμιά φορά δεν τα κατάφερνα απόλυτα, χάζευα παραπάνω απ’ όσο όριζε το υπερεγώ μου κι άφηνα το στυλό, να σχεδιάσει μόνο του σε σκόρπιες σελίδες τετραδίου, αφηρημένες σκιές κι απροσεξίες. Μέσα σε όλα αυτά, σκεφτόμουν για μέρες ένα ποίημα που παρομοίαζα τη ζωή μ’ ένα βιβλίο όμως έβρισκα αμέτρητες κακοτοπιές μπροστά στην τελειότητα και το άφησα στην τύχη του.
Η Κρυσταλία έχει ένα ταλέντο που αμέσως αναγνωρίζεις πόσο τυχερός είσαι που βρέθηκες στο διάβα της. Τις ικανότητες αυτές των life coaches, την ενθάρρυνση, την εμπιστοσύνη, την αμεσότητα και την αγάπη. Παρακολούθησα δύο κύκλους τελικά σεμιναρίων και τους συμμετέχοντες τους θυμάμαι όλους ακόμη και δε νομίζω πως πρόκειται να τους ξεχάσω.
Προσωπικά, με ελκύουν φοβερά στιγμές που μαθαίνεις κάτι καινούριο, όπως παλιά, που άνοιγαν οι ορίζοντές σου και ό,τι πίστευες δεν ήταν πια το ίδιο, αποκτούσε μια παρέα που το κρατούσε απ’ το χέρι να περπατήσει παρακάτω. Από τους δύο κύκλους αυτούς σεμιναρίων, απέκτησα εφόδια ιδιαίτερα χρήσιμα που χωρίς αυτά αμφιβάλλω αν θα έγραφα ποτέ αυτό το βιβλίο. Μεταξύ άλλων, μια ορθολογική σκοπιά σε γεγονότα που με είχαν σημαδέψει. Είδα πως αρκετοί έχουμε την ίδια αφετηρία, άντρες γυναίκες, τα ίδια απωθημένα, κόμπους αναμνήσεις. Ένιωσα αρεστός, απαλλάχτηκα από συναισθηματικά βάρη που κρατούσα χρόνια μυστικό. Έμαθα να είμαι πιο αυθόρμητος στη γραφή και πως αν μπεις μέσα στην ιστορία, εκείνη θα τα πει καλύτερα από σένα.
Είναι ορισμένα πράγματα που τα καταλαβαίνεις μόνο όταν περάσει ο χρόνος. Χωρίς την εμπειρία μου στο σεμινάριο και συνάμα χωρίς την αμέριστη εμπιστοσύνη της προς το πρόσωπό μου πολύ πιθανόν να μην είχα γράψει ποτέ το πρώτο μου βιβλίο. Αυτό ήρθε το καλοκαίρι του 2018. Είχα ξεμείνει μόνος στο κέντρο της Αθήνας παρέα με τη γάτα μου κι έναν ανεμιστήρα. Ανακάλυψα ένα κανάλι για την αστρονομία και χάθηκα στον κόσμο της, τόσο πολύ που έπλαθα σενάρια φαντασιακά μέρα με τη μέρα.
Σιγά σιγά άρχιζαν να γεννιούνται οι πρώτοι χαρακτήρες και σκηνές να ζωντανεύουν. Το επόμενο βράδυ τις εμπλούτιζα ή τις αναιρούσα, μέχρι που ένα απόγευμα κάθισα να τα γράψω κι όπου πάει. Προς έκπληξή μου, όσο έγραφα, συνέβαινε το αντίθετο συγκριτικά με τις παρελθοντικές μου απόπειρες, δεν τα παρατούσα τόσο εύκολα, ούτε περνούσαν ώρες ολόκληρες για να δομήσω μία πρόταση. Ίσως να είχε ωριμάσει κάτι μέσα μου, ίσως να βοήθησε που άφησα την τελειότητα στην άκρη.
Δώδεκα μήνες μετά το ολοκλήρωσα και το φωτοτύπησα πρώτη φορά να το διαβάσω απ’ την αρχή. Υπογράμμιζα λάθη, ασυνέπειες, έβαζα μια κουκίδα δίπλα σε παραγράφους που ήθελαν εμπλουτισμό. Το τύπωσα ξανά και ξανά, πολλές φορές, μέχρι που η ιστορία άλλαξε, ανασυγκροτήθηκε, κόπηκαν διάλογοι κι ήρθαν αφηγήσεις, πέταξα συνδέσμους και έβαλα λυρισμό. Η επιμέλεια, μου πήρε παραπάνω απ’ όσο έκανα για να το γράψω, ενώ το αποτέλεσμα με ικανοποιεί στο έπακρον. Σωτήρια κίνηση γι’ αυτό θεωρώ πως ήταν η υπομονή και οι παύσεις ολόκληρων εβδομάδων που έκανα σκόπιμα για να βγω από την ιστορία και να μπω ύστερα ως κάποιος άλλος.
Η ιστορία είναι επικεντρωμένη σε έναν βασικό πρωταγωνιστή, τον Γιώργο, ο οποίος ύστερα από την αποφοίτησή του, ψάχνει ακριβώς αυτό που αναφέρει και ο τίτλος, να βρει τη θέση του στο χώρο. Περιγράφονται τρεις μήνες ξεκινώντας από το καλοκαίρι, κάπου το 2013, όπου έρχονται τα πάνω κάτω, αναζητώντας άδοξα μια αλήθεια που αλλάζει χέρια με ταχύτατους ρυθμούς. Όπως λέει και ο ίδιος στο γράμμα του προλόγου του, καθετί το νέο προϋπάρχει, δεν υπάρχει νέο, εμφανίζεται είναι πιο σωστό, εμφανίζεται όταν πια είσαι έτοιμος να το προσέξεις. Συναναστρέφεται με φίλους, γονείς, εργοδότες, αλλά και απρόσμενους περαστικούς που όλοι συμβάλλουν στην απόφαση του τέλους.
Έκανα αργότερα το βήμα παραπάνω και το έστειλα σε διάφορους εκδοτικούς. Το feedback που έλαβα ήταν άκρως ενθαρρυντικό. Συνεργάζομαι πλέον με τις εκδόσεις Οσελότος και το βιβλίο κυκλοφορεί στα γνωστά βιβλιοπωλεία. Μπορείτε να το παραγγείλετε επίσης από τις εκδόσεις Οσελότος, ή κι από εμένα τον ίδιο με ένα μήνυμα στο booksforsend@gmail.com, καθώς διατηρώ παράλληλα και την ιδιότητα του αυτοεκδότη.
Μια θέση στο χώρο, Σταύρος Καρέζης, Εκδόσεις Οσελότος 2020. Σελίδες: 206
Ο Γιώργος, θα μας αφηγηθεί σε μια αμφιλεγόμενη ιστορία, πως σε πείσμα όλων έβαλε σκοπό να ωριμάσει. Μεγάλος του φόβος η ενηλικίωση. Τα λιγοστά εφόδιά του είναι η φυγή, η στέρηση κι η ονειροπόληση. Τίποτα δεν είναι σταθερό και τίποτα δεν είναι αρκετό. Με ένα βήμα, μια αταξία, λίγα νεύρα τη φορά, ελπίζει στο πιο παράξενο γαμώτο, να αλλάξει ρόλους μ’ ένα ζόρικο παιδί!
«Υπάρχει κάπου, στου καθένα μας τον ίσκιο, η πηγή της λογικής. Εκεί παγώνουν βράχοι, τρυπώνουν σε σμήνη ασύμβατες ιδέες, μαλώνουν στα κρυφά τρίμματα από σκόνες, που κάποτε ήσουν εσύ, ο επόμενος εσύ. Πόσους σε βράδια φίλεψες, πόσους καημούς αθέτησες πριν έρθει; Όσο κι αν έκλαψες οικτρά για άλλα μέρη, εκεί είναι τελικά που ξεδιψούν οι περισσότεροι, στ’ αχαρτογράφητα νερά και στα μουντά σου νέφη».
--
Via https://tvxs.gr/news/biblio/mia-thesi-sto-xoro?fbclid=IwAR3wReWHX-UUNQAIZBaJi_3M8MYw7uSHG9XFNHTNahcHNL1tgwihl3HqhVs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου