22.1.12

Αποφάσισα να κηρύξω κι εγώ τον πόλεμο. Γιάννης Μακριδάκης

14:01, 22 Ιαν 2012 | Κρυσταλία Πατούλη tvxs.gr/node/82568

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, δίνει συνέντευξη στην Κρυσταλία Πατούλη για το tvxs.gr, με αφορμή το μυθιστόρημά του «Ήλιος με δόντια», εκδ. Εστία -το οποίο είναι υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας- όπως και για την κόκκινη σημαία που ανεμίζει στη Βολισσό της Χίου, συμβολίζοντας χωρίς λόγια, όσα με λέξεις και πράξεις καταγράφονται στα ιστορικά βιβλία του, στα άρθρα, στις πολύχρονες ανθρωπολογικές και άλλες έρευνες, στον ακτιβισμό, στις πολιτικές θέσεις του, στα λογοτεχνικά μυθιστορήματα και νουβέλες και κυρίως, στον καθημερινό τρόπο της ίδιας του της ζωής.

Πότε ο "ήλιος με δόντια" σε σχέση με τις ιστορικές αναφορές του βιβλίου ξεκίνησε να δημιουργείται ως ιδέα στο μυαλό σου;
Όταν ολοκλήρωσα την ερευνητική μου εργασία και τη μελέτη των 11.250 φύλλων των καθημερινών εφημερίδων της Χίου, περιόδου 1912-40 και έγραψα το 10.516 μέρες ιστορία της νεοελληνικής Χίου, τότε συνειδητοποίησα ότι είχα χωνεμένα μέσα μου όλα τα κοινωνικοπολιτικά τεκταινόμενα της εποχής και θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να τα εξιστορήσω ως ένας άνθρωπος "λοξός", που τα «έζησε» και τα είδε με τη δική του ματιά. Το ιστορικό γεγονός του βομβαρδισμού του Βίριλ μού έδωσε την σπίθα και, βασικά, το σημείο στο οποίο θα τελείωνε η ιστορία που είχα να πω.

θα μπορούσες να κάνεις ένα είδος φλας μπακ και να περιγράψεις όλη τη δημιουργική πορεία αυτού του βιβλίου, από τη στιγμή που είχες την ιδέα να το γράψεις μέχρι που το τελείωσες;
Ήταν πολύ ψυχοβγαλτικό, αυτό θυμάμαι. Ο Κωσταντής έβγαινε πολύ επώδυνα από μέσα μου. Στην αρχή δεν ήξερα ποιος είναι. Στην πορεία κατάλαβα. Μετά τις πρώτες σελίδες της αφήγησής του ένιωσα τι σόι άνθρωπος είναι αυτός που ξεπετάχτηκε έτσι αναπάντεχα. Στην αρχή ένιωθα σαν να μου τα έλεγε κάποιος που δεν τον είχα ξαναδεί κι εγώ να τα έγραφα μη ξέροντας αν κάνω καλά να τον εμπιστεύομαι και να τον ακούω.
Έγραψα τον μονόλογό του και ύστερα δεν ήξερα τι να τον κάνω.
Ένιωθα ότι έχω γράψει κάτι που ρέει πολύ όμορφα, που μου αρέσει πολύ σαν κείμενο αλλά που από μόνο του δεν στέκει.
Και τότε έκανα παύση και σκέφτηκα με το μυαλό μου για πρώτη φορά. Από αυτή τη σκέψη βγήκαν οι επόμενοι αφηγητές και το υπόλοιπο βιβλίο. Δηλαδή το βιβλίο είναι προϊόν παρόρμησης κατά το πρώτο μέρος και προϊόν σκέψης κατά το υπόλοιπο.
Και ο ίδιος ο Κωσταντής, από που νομίζεις ότι… ξεπήδησε και τι ήταν αυτό που κυρίως ήθελε να γίνει γνωστό από τη «ζωή» του;
Από την αγάπη μου για τους ανθρώπους που ζούνε ως λοξοί μέσα στην κοινωνία ξεπήδησε. Που δίνουνε τις προσωπικές τους μάχες κάθε μέρα για την κατάκτηση της ελευθερίας και της έκφρασης της ψυχής τους. Για όσους πορεύονται νιώθοντας και όχι μόνο σκεπτόμενοι. Για αυτούς που στην αιώνια μάχη νου - ψυχής δεν έχει καμιά τύχη η λογική μπρος στο συναίσθημα.
Την αλήθεια του ήθελε να δείξει ο Κωσταντής, τι άλλο; Την αλήθεια του που ως δική του αλήθεια ήτανε η μόνη αλήθεια.

"Για να καταπιαστεί ένας συγγραφέας λογοτεχνίας με ένα θέμα από την Ιστορία πρέπει να έχει ενεργή πολιτική συνείδηση" έχει πει η Ρέα Γαλανάκη. Σε όλα τα βιβλία όπως και στα άρθρα σου που κατά καιρούς δημοσιεύονται, διαφαίνονται έμμεσα ή άμεσα και κάποιες πολιτικές θέσεις. Ποιό είναι το κυριότερο πολιτικό μήνυμα του "ήλιου με δόντια";
Συμφωνώ απόλυτα με την φράση της Ρέας Γαλανάκη και μάλιστα θα έλεγα, ότι όποιος γράφει δημόσια θα πρέπει να έχει ενεργή πολιτική συνείδηση. Προσωπικά είμαι ον πάνω απ' όλα πολιτικό και γι' αυτό μόνο πολιτικά βιβλία γράφω. Το ήλιος με δόντια είναι μάλλον το λιγότερο ενδεικτικό. Εννοώ ότι στη Δεξιά τσέπη, στο Λαγού μαλλί και στην Άλωση της Κωσταντίας είναι πιο φανερά τα πολιτικά μηνύματα. Εδώ έχουμε ένα μήνυμα για την διαφορετική οπτική της ζωής και της αλήθειας του καθενός, για τον σεβασμό στην κάθε προσωπικότητα, για την εικόνα που έχει ο καθένας από μας για τον εαυτό του και για τους γύρω του αλλά και για την εικόνα που σχηματίζουν οι οργανωμένες κοινωνίες για τους ανθρώπους που διαφέρουν.
Μέσα από τα άρθρα σου κυρίως, εκφράζεις μία διαφορετική πολιτική θέση-πρόταση, από τις υπάρχουσες, υπογράφοντας, μάλιστα, κατά καιρούς, και ως "Κότσυφας"! Θα ήθελες να πεις κάτι γι αυτόν... και τον τρόπο ζωής του απέναντι στην κρίση;
Αυτό σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Επιγραμματικά θα πω ότι πραγματεύομαι εδώ και πολύν καιρό μέσα μου το ζήτημα της ανθρώπινης πορείας επί της γης. Σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι όσο πετυχαίνουν την πολυπόθητη "ανάπτυξη" και όσο κατακτούν γνώσεις και τεχνολογίες που διευκολύνουν τον βίο τους, τόσο χάνουν ταυτόχρονα πρωτογενείς γνώσεις και υλικά τα οποία όμως είναι τα βασικότερα για την επιβίωσή τους ως όντα. Δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος, όσα επιτεύγματα κι αν έχει κατακτήσει, αν αφήσει να χαθούν ή να μεταλλαχθούν οι σπόροι κι αν δεν υπάρχουν οι μέλισσες. Όλος μας ο σύγχρονος πολιτισμός δηλαδή έχει ξύλινα ποδάρια και μπορεί να καταρρεύσει από τη μια στιγμή στην άλλη. Και τότε κανένα τεχνολογικό επίτευγμα και καμιά εξεζητημένη γνώση δεν θα μπορεί να μας σώσει. Προσωπικά έχω επιστρέψει στα βασικά. Βιώνω την καθημερινότητά μου ψάχνοντας παλιά υλικά και μεθόδους για να μην τις αφήσω να χαθούν. Σπόρους, καλλιέργειες, μεθόδους συντήρησης τροφών. Είμαι οπαδός της Αποανάπτυξης και της στροφής προς τις μικρές οικιακές αυτόνομες μονάδες και όχι προς τον γιγαντισμό προς τον οποίον οδεύει εδώ και χρόνια η σύγχρονη ζωή μας. Μάχομαι κάθε μέρα για την επίτευξή της Αποανάπτυξης και της σμίκρινσης διότι πιστεύω ότι μόνο μέσω αυτού του τρόπου ζωής έχει μέλλον το ανθρώπινο είδος στον πλανήτη.

Η κόκκινη σημαία που ανεμίζει πάνω σε ένα ξύλινο κοντάρι, εκεί στο σπίτι σου, στη Βολισσό της Χίου, τι συμβολίζει;
Άκουσα τόσες φορές τους πολιτικούς μας ταγούς και σωτήρες της πατρίδας τα τελευταία δύο χρόνια να μας λένε ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο. Είδα και τα έργα τους και πείστηκα. Αποφάσισα, λοιπόν, να κηρύξω κι εγώ τον πόλεμο. Στον σύγχρονο τρόπο ζωής, στην ανάπτυξη και στον καπιταλισμό. Η κόκκινη σημαία είναι το λάβαρο που εκφράζει μάχη της ψυχής ενάντια στον λογισμό, τη μάχη του ανθρώπου ενάντια στο άτομο, στον καταναλωτή. Είμαστε σε πόλεμο και έχουμε χρέος να πολεμήσουμε. Γι' αυτό κι εγώ έχω αφήσει στην άκρη τη συγγραφή και πολεμώ καθημερινά. Με πολιτικά κείμενα και με αγώνα για τη διάσωση πρωτογενών μεθόδων και υλικών, τα οποία θέλει το καπιταλιστικό σύστημα να μας κάνει να χάσουμε ή να ξεχάσουμε, για να χειραγωγήσει το μέλλον μας. Δεν υποκύπτουμε όμως. Θα μαχόμαστε μέχρι τελευταίας πνοής και, αν μη τι άλλο, κάτι θα έχουμε περισώσει για να βρουν οι επόμενοι και να συνεχίσουν τον πόλεμο.
Στο νέο βιβλίο σου "Το ζουμί του πετεινού" που θα κυκλοφορήσει σε μερικούς μήνες από τις εκδόσεις της Εστίας, τι θέμα πραγματεύεται;
Είναι μια νουβέλα. Δίδυμη του Λαγού μαλλί. Το Λαγού μαλλί ήταν για έναν ψαρά, θαλασσινό, παλιό σκαρί, και πως βιώνει την κρίση. Το ζουμί του πετεινού που θα κυκλοφορήσει και αυτό από τις εκδόσεις Εστία, περιγράφει έναν αυτάρκη αγρότη και πως αυτός δε μπορεί να καταλάβει τι είναι οικονομική κρίση. Όταν κάπως το κατανοεί, από τις κουβέντες τρίτων, παθαίνει ο ίδιος κρίση. Νευρική. Αλλά δεν κρατάει πολύ. Τρεις μέρες ίσα ίσα.
Στις 10 Μαρτίου στην Αθήνα στο Pocket Theater in Athens του Μικρού Πολυτεχνείου, έχει πρεμιέρα η θεατρική παράσταση του "Ήλιου με δόντια" από τον σκηνοθέτη Βασίλη Βασιλάκη. Ποια σκηνή της ιστορίας του βιβλίου θα επιθυμούσες να έχει αναδειχτεί στην συγκεκριμένη πρώτη θεατρική διασκευή του;
θα ήθελα να έχει αναδειχτεί η σκηνή που ο Κωσταντής πέφτει θύμα της αλλαγής του ημερολογίου. Διότι είναι ένα γεγονός που δείχνει πόσο μπορεί ένα ιστορικό γεγονός να επηρεάσει τον προσωπικό βίο του καθενός μας. Δείχνει ότι όλες οι ιστορικές αλλαγές γίνονται επί ανθρώπινων ψυχών και αυτό δείχνουμε να το έχουμε ξεχάσει πλήρως. Κυρίως τελευταία που η έννοια άνθρωπος έχει αντικατασταθεί από την έννοια καταναλωτής.

------------
Άρθρα του συγγραφέα Γιάννη Μακριδάκη στο tvxs.gr:

------------
Άρθα του συγγραφέα Γιάννη Μακριδάκη στο tvxs.gr:

Σχετικά Άρθρα:

Tagesspiegel: Ο κανιβαλισμός δεν είναι μακριά. Του Γιάννη Μακριδάκη

Γιάννης Μακριδάκης, o μεταμορφωτής λογοτέχνης

Τι πρέπει να κάνουμε: Απαντά ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης

Μαζί τα τρώνε ακόμη. Γιάννης Μακριδάκης

21.1.12

Χωρίς συναίσθημα δεν υπάρχει τέχνη. Ρέα Γαλανάκη

00:01, 21 Ιαν 2012 | Κρυσταλία Πατούλη tvxs.gr/node/82466

Χωρίς συναίσθημα δεν υπάρχει τέχνη. Η συγκίνηση του δημιουργού, αυτό που εγώ τουλάχιστον αποκαλώ συναίσθημα, είναι προϋπόθεση της τέχνης.

Η λειτουργία, ωστόσο, του συναισθήματος είναι διπλή. Από τη μια μεριά το συναίσθημα είναι προϋπόθεση δημιουργίας, από την άλλη το συναίσθημα είναι κι ένας από τους βασικούς σκοπούς της τέχνης: να «αγγίξει», δηλαδή, το θυμικό του αποδέκτη της, ώστε να εκμαιεύσει κι απ’ αυτόν συναισθήματα αντίστοιχα προς εκείνα που κινητοποίησαν τον καλλιτέχνη. [...]

Δεν έχει σημασία τι είναι αυτό που συγκινεί τον δημιουργό. Όπως δεν μπορεί να τεθεί ένα πλαίσιο απαγόρευσης στο θυμικό του καθενός μας, τι δηλαδή θα πρέπει να νιώθει, έτσι δεν υπάρχει πλαίσιο για το ποια συγκίνηση θα εμπνεύσει έναν δημιουργό, ούτε ποια αντίστοιχη συγκίνηση θα επιδιώξει να προκαλέσει με το έργο του.

Αυτή η «ελευθερία συγκίνησης» του δημιουργού, από την αδιόρατη ευχαρίστηση μέχρι την σκληρή οργή του, είναι μια ελευθερία που συνεπάγεται κι αυτή πολλούς και διαφορετικούς ανά εποχές κινδύνους.

Κατά βάθος, ίσως μπορούμε να ανιχνεύσουμε κάποιες «σταθερές», λόγου χάριν τον ανθρώπινο πόνο, το καταπατημένο δίκαιο, τη συγκινησιακή ερωτική φόρτιση ή τον φόβο του θανάτου ανάμεσα σε άλλα.

Τα υπόλοιπα μάλλον είναι θέματα ιδεών μιας εποχής, ανοιχτών ή ανελαστικών θεωριών περί την τέχνη, αλλά και προσωπικών επιλογών του καθενός δημιουργού.

Δεν έχει σημασία, επίσης, αν το συναίσθημα που κινητοποιεί τον δημιουργό εκπορεύεται από την γύρω του επικαιρότητα ή από άλλες εποχές, από βιώματα ή από ιστορικά ντοκουμέντα, από τη δική του την ζωή ή από τις ζωές άλλων ανθρώπων, υπαρκτών αλλά και πλασμένων ήδη «εν φαντασία και λόγων». (Μπορεί κάποιος να συγκινηθεί από την τραγική Μήδεια, για παράδειγμα.)
Έτσι κι αλλιώς για να δονήσει κάτι τον δημιουργό, αυτό θα πρέπει να χτυπήσει μια βαθιά χορδή μέσα του.

Με άλλα λόγια, θα πρέπει να τον αφορά προσωπικά πέραν του χρόνου, του εγώ ή του εσύ, του βιωμένου γεγονότος ή των ήδη γνωστών καταγραφών του σε λέξεις, εικόνες, ήχους, σχήματα και όγκους.
Σημειώνεται έτσι μια έξοδος του δημιουργού από τον (πάντοτε;) περιχαρακωμένο εαυτό του.

Η εγερτήρια δηλαδή συγκίνηση, αν είναι βαθιά και ειλικρινής, οδηγεί τον δημιουργό ακόμη και όταν αυτοβιογραφείται στην υπέρβαση του εαυτού του, στην συνάντησή του με τους άλλους’ τον οδηγεί από τον ενικό στον πληθυντικό, από το ιδιωτικό στο δημόσιο.

Γι’ αυτό και η συγκίνηση, αν είναι βαθιά και ειλικρινής –αλλά και με επάρκεια, και με γνώση, δουλεμένη- μπορεί να δώσει στο έργο του μια «πανανθρώπινη» διάσταση. [...]

Οι μεγαλύτερες ανατροπές στην τέχνη, οι πιο ρηξικέλευθοι καινοτόμοι στην ιστορία της, μάλλον υπήρξαν αυτοί που βίωσαν με πάθος την παράδοσή της, που την μελέτησαν βαθύτερα, που –με τον τρόπο τους, θα έλεγα- την είχαν σεβαστεί ακόμη και όταν αποπειράθηκαν να την σκοτώσουν. Τουλάχιστον αυτούς θυμόμαστε.

Με το συναίσθημα ως κινητήρια δύναμη της τέχνης, συνήθως εννοούμε μια λίγο πολύ ανεπεξέργαστη συγκίνηση, από την μελαγχολική και ήπια έως την οργίλη κι άναρχη.

Ήδη το ανέφερα, ότι από μόνο του το συναίσθημα δεν συγκροτεί τέχνη.
Για μένα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον έχει και το εξής ερώτημα: με ποιο τρόπο μεταμορφώνεται η κινητήρια συγκίνηση σε τέχνη;

Με τι άλλο συνομιλεί το συναίσθημα, αλλά και ποιοι είναι οι όροι αυτού του διαλόγου – γιατί σαφώς υπάρχει ένας διάλογος του συναισθήματος με πολλά και διάφορα κατά την διαδικασία γέννησης ενός έργου΄ και πάνω απ’ όλα με την λογική.
Τι σημαίνει αυτό; Προσωπικά δεν εννοώ την κατάργηση του (θερμού) συναισθήματος από μια (ψυχρή) λογική, μα εκείνη την πολύ δύσκολη πορεία της συγκίνησης ώσπου να κατασταλάξει σε έργο τέχνης ισορροπημένο, ολοκληρωμένο και ανακοινώσιμο.

«Θυμός» και «λόγος» πάνε παρέα σ’ αυτή τη δύσβατη οδό, κουβεντιάζοντας, δίνοντας και παίρνοντας, σταματώντας και συνεχίζοντας, καβγαδίζοντας συχνά.

Όσο κι αν η παραπάνω πορεία από τη γύρη στον καρπό μένει τελικά ανεξερεύνητη, μπορεί να πει κανείς ότι κατά την διάρκειά της λαμβάνεται η πιο σημαντική απόφαση του δημιουργού: με ποιο τρόπο, δηλαδή, θα μετουσιώσει την συγκίνησή του σε έργο τέχνης.

Αποφασίζει τι θα επινοήσει, τι θα κρατήσει και τι θα παραμερίσει, ποιες τεχνικές θα χρησιμοποιήσει, με ποιο τρόπο θα διανείμει ένα υλικό που από λίγο γίνεται σιγά σιγά πολύ, ποιο κίνδυνο αναλαμβάνει ενδεχομένως να διατρέξει, ώστε αυτό που θα προκύψει να κρατάει το άρωμα της βασικής συγκίνησης, τιθασευμένης όμως σε έντεχνη και απαιτητική μορφή. [...]

Ο δαιδαλώδης διάλογος ανάμεσα στο συναίσθημα και τη λογική μοιάζει σαν να τερματίζεται για τον δημιουργό με την ολοκλήρωση του έργου του.
Ωστόσο, από το σημείο τούτο και μετά ξεκινάει ένας άλλος διάλογος συναισθήματος και λογικής, ή μάλλον λογικής και συναισθήματος.

Την σκυτάλη αναλαμβάνουν πλέον οι όποια κριτική, οι όποιοι αποδέκτες του έργου, η κυρίαρχη αισθητική της εποχής και οι γύρω της, ή οι εναντίον της δορυφορικές τάσεις, ακόμη και αυτός ο καθόλου αναμάρτητος κριτής – Χρόνος.

Στις μέρες μας έχει εμφανιστεί και η διαφορετική, η λιγότερο φερέγγυα, νομίζω, ανυπόγραφη ηλεκτρονική κριτική. Έτσι ο διάλογος καλά κρατεί για κάποιο διάστημα, πριν από την τόσο γρήγορη λησμονιά των έργων τέχνης.

(Απόσπασμα από το κεφάλαιο "Θυμός και λόγος" (Για το συναίσθημα στην τέχνη), του βιβλίου της συγγραφέως Ρέας Γαλανάκης, Από τη ζωή στη λογοτεχνία, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2011)

----------------

Αποσπάσματα ζωής, εξομολογητικές αναδρομές στο χρόνο, στα πρόσωπα και στους τόπους, σκέψεις για τη λογοτεχνία, την Ιστορία και τον σύγχρονο "γυναικείο λόγο" απαρτίζουν το βιβλίο "Από τη ζωή στη λογοτεχνία" της Ρέας Γαλανάκη.
Οι πλόες από το βιωμένο γεγονός στην ποιητική της συγγραφέως καλούν τον αναγνώστη σ' ένα ταξίδι που θα μπορούσε να είναι και δικό του.
Σ' αυτό το βιβλίο, το απολύτως ιδιωτικό είναι εν μέρει και δημόσιο, αφού οι σκέψεις της συγγραφέως έχουν γεννηθεί από ιδέες του καιρού μας, από κοινές ανησυχίες, διαπιστώσεις κι ερωτήματα. Στον αντίποδα μιας συστηματικής αυτοβιογραφίας -που ίσως κάποτε γραφτεί- το βιβλίο προτείνει μιαν αποσπασματική, πλην όμως στέρεη αλληλουχία ζωής και γραφής.

Σχετικά Άρθρα:

Ό, τι να πεις, είναι επικίνδυνο. Γιάννης Τσαρούχης

Το τρένο των νεφών. Της Ευγενίας Φακίνου

Αφιέρωμα «Ο δικός μου Χέμινγουεϊ»: Ισμήνη Καπάνταη και Αμάντα Μιχαλοπούλου

Αφιέρωμα «Ο δικός μου Χέμινγουεϊ»: Μιχάλης Μοδινός

Aφιέρωμα «Ο δικός μου Χέμινγουεϊ»: Ηλίας Μαγκλίνης

17.1.12

Εαυτούληδες. Γιάννης Σκαρίμπας

Εαυτούληδες

(Γιάννης Σκαρίμπας, από τη συλλογή Εαυτούληδες 1950)

Ως ωραία ήταν μου απόψε η λύπη,
ήρθαν όλα σιωπηλά χωρίς πάθη
και με ήβραν -χωρίς κανέν' να μου λείπει-
τα λάθη.

Κι ως τα γνώρισα όλα μου γύρω -μπραμ πάφες
όλα κράταγαν, τρουμπέτες και βιόλες-
ΕΑΥΤΟΥΛΗΔΕΣ που με βλέπαν, oι γκάφες
μου όλες.

A!... τι θίασος λίγον τι από αλήτες
μουζικάντες μεθυσμένους και φάλτσους,
έτσι ως έμοιαζαν -με πρησμένες τις μύτες-
με παλιάτσους.

Και τι έμπνευση να μου δώσουν τη βέργα
μπρος σε τρίποδα με κάντα μυστήρια,
όπου γράφονταν τ' αποτυχημένα μου έργα
-εμβατήρια!

Α... τι έμπνευση!... Μαιτρ του φάλτσου 'γω πάντα,
με τη βέργα μου τώρα ψηλά -λέω- με τρόμους
να, με δαύτη μου να παρελάσω τη μπάντα
στους δρόμους.

Kι ως πισώκωλα θα παγαίνω πατώντας,
μες σε κόρνα θα τα βροντούν και σαντούρια
οι παλιάτσοί μου -στον αέρα πηδώντας-
τα θούρια...

16.1.12

Η απαγορευμένη γνώση. Άλις Μίλερ

Διαβάστε αποσπάσματα εδώ
(Η απαγορευμένη γνώση, Alice Miller, εκδ. Ροες)

14.1.12

Στο ποτάμι

Κατέβηκε το ποτάμι ήρεμος κι ανακουφισμένος, βέβαια ήτανε βρεγμένος μέχρι το κόκκαλο, κι αυτός και ο Κάσπερ, ο πιστός τριχωτός του φίλος. Η Μάνια πιο μπροστά είχε ήδη κατέβει από τη βάρκα και γδυνότανε. Αυτή η γυναίκα είχε κάτι το απόκοσμο κί ετσι όπως την έλουζε το φώς του ήλιου στραφταλίζοντας τις σταγόνες στο κορμί της, τόσο πιο εξωτική του φαινότανε. Την γνώριζε μόλις τρεις μέρες κι όμως μαζί της ένιωθε μια οικειότητα που προσδίδουν χρόνια ολόκληρα φιλίας. “Ίσως και να ΄ναι κακό αυτό” σκέφτηκε "υποτίθεται πώς είμαστε ζευγάρι".

Τράβηξε τη βάρκα στην όχθη, έβγαλε το φλασκί από τη μέσα τσέπη του πανωφοριού του και τράβηξε δυο γερές γουλιές. Κονιάκ...

"όλη μέρα πίνεις" του φώναξε η γυναίκα. Γύρισε και την κοίταξε, στεκόταν εκεί εμπρός του ολόγυμνη και το σώμα της άχνιζε ...Αγκαλιαστήκανε με θέρμη.

Πέρασε το απόγευμα, η φωτιά είχε πέσει κι αυτός μ'ένα ξυλαράκι σκάλιζε τα πυρωμένα βότσαλα, έριξε πάνω δυο πέστροφες κι αυτές τσιτσίρισαν έντονα στη καυτή επιφάνεια.

-"μην τις κάψεις πάλι ..." γέλασε η γυναίκα και μπήκε στη σκηνή να φέρει μια κουβέρτα ...Την έριξε στη πλάτη του. "Εγώ θα πάω να κολυμπήσω" του είπε και κατευθύνθηκε προς το ποτάμι. Η φιγούρα της καθώς ξεμάκραινε πάλι έπαιρνε υπόσταση εξώκοσμη. Έβγαλε τις πέστροφες, τις ακούμπησε στο καλαμένιο δίσκο, έριξε από πάνω και μια πετσέτα να μην κάνει επιδρομή ο Κάσπερ κι έγειρε στο πρόχειρο στρώμα του.

Νοσταλγούσε τα χρόνια που ήτανε ελεύθερος και αφελής, που η μόνη του έννοια ήτανε με ποιά θα ξαπλώσει, πότε θα βγεί, τί θα πιεί ...αλλά περνώντας τα χρόνια ο νους του βάρυνε, ήτανε πλέον πιο δύσθυμος, πιο βαρύς, πιο σκοτεινός. Περιπλανιώταν στο παγιδευμένο ιδεώδες του μυαλού του ψάχνωντας κάτι, δίχως να γνωρίζει όμως τί είναι αυτό που τον ταλάνιζε.

Αποκοιμήθηκε με το νου του βαρύ από τις σκέψεις, τα όνειρά του το ίδιο σκοτεινά κι ατίθασα. Ξύπνησε αλαφιασμένος, ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί του. Γύρισε δεξιά κι αριστερά το κεφάλι του. Κανείς. Μόνο το καλάθι αναποδογυρισμένο κι ο Κάσπερ γλειφόταν με ηδονή. "Αλητάκο" μονολόγησε "Μόνο οι γάτες τρώνε ψάρια" σκέφτηκε γελώντας.

Η Μάνια δεν είχε γυρίσει ακόμα. Ανησύχησε λίγο. Πήρε τον φακό και κατευθύνθηκε προς τη λιμνούλα που σχημάτιζε το πέτρινο φράγμα που είχανε φτιάξει για να κολυμπάνε. Δεν ήτανε εκεί. Κατηφόρισε, είδε σωρό τα ρούχα της λίγα μέτρα πιο κάτω. "Αυτή η γυναίκα είναι όντως θεότρελη" σκέφτηκε.

Ευτυχώς είχε φεγγάρι, έσβησε το φακό, τον τύλιξε η ηρεμία της φύσης, το νερό που κελάρυζε, τα πλατανόφυλλα που έπαιζαν χορεύοντας από τα κλαριά, τα τριζόνια που βούιζαν ασταμάτητα, οι ξεπλυμένες πέτρες που φωσφόριζαν και του φώτιζαν το διάβα.

Η γυναίκα όμως πουθενά.

Ένα νυχτοπούλι πέρασε και βούτηξε στο νερό για να ξεδιψάσει, πλατάγισε τις φτερούγες του και μικρά μικρά κυκλάκια άρχισαν να ανοίγονται στα γαληνεμένα νερά. Μέχρι που κυμάτισαν ανάλαφρα επάνω σε ξέπλεκα μαλλιά.

"Δεν είναι η ζωή που με οδηγεί στην επιλογή αυτή, είναι ο εαυτός μου, όπου και να πάω τον κουβαλώ μαζί μου. Προσπάθησα να ξεράνω το κάκτο που ρουφά τη λιγοστή υγρασία της καρδιάς μου, έριξα σκοινί να τραβήξω την απελπισία μου, πέρασα από μονοπάτια δυσπρόσιτα, φώτισα τα πιο υγρά, σκοτεινά καλντερίμια της ψυχής μου. Αλλά παντού και πάντα είμαι εγώ. Εάν πάψω να υπάρχω, θα ελευθερωθώ ..." Αυτά ήτανε τα τελευταία της λόγια, γραμμένα σε ένα μακό, άτσαλα και μουτζουρωμένα απο το νερό.

Δεν έκλαψε γι'αυτήν, ένιωσε τη λύτρωσή της γιατί φορές ίσως η διακοπή και η απαρχή του Θανάτου είναι η μόνη αληθινή παρηγοριά. Είναι μια κάποια λύση...

4-11-2011

12.1.12

Λιλή Ζωγράφου: Αν ξαναγινόμουν είκοσι χρόνων

00:01, 12 Ιαν 2012 | Κρυσταλία Πατούλη tvxs.gr/node/81712

Δεν πουλώ ύφος, στυλ, λογοτεχνία. Δεν γράφω διηγήματα. Καταθέτω γεγονότα και συμπτώματα της εποχής που ζω. Όλα όσα γράφω συνέβησαν. Σε μένα ή σε άλλους. Χρόνια τώρα σπαταλιέμαι, παρακολουθώντας όλα κι όλους.

Η ζωή περνά από μέσα μου, με διαποτίζει με την ασκήμια της, με γεμίζει λύσσα με την αδικία της την οργανωμένη, με ταπεινώνει με την ανημποριά μου ν’ αντιδράσω, να επαναστατήσω αποτελεσματικά, να υπερασπιστώ το μαζικό μας εξευτελισμό.

Αν ξαναγινόμουν είκοσι χρόνων θα ξεκινούσα από τις κορφές των βουνών, αντάρτης, ληστής, πειρατής, ν’ ανοίξω τα μάτια εκείνων που δέχονται αδιαμαρτύρητα τη μοίρα τους, όσο και κείνων που εθελοτυφλούν. Όχι, η επανάστασή μου δε θα στρεφόταν κατά του καταστημένου και του συστήματός του, αλλά εναντίον εκείνων που το ανέχονται. Θα σκότωνα, θα τσάκιζα την κακομοιριά, την υποταγή, την ταπεινοφροσύνη.

Η γη έτσι κι αλλιώς δε χωρά άλλους ταπεινούς και καταφρονεμένους. Όπως δε χωρά άλλα φερέφωνα προκάτ επανάστασης.

Η ζωή γίνηκε πια πάρα πολύ απάνθρωπη για να την καλουπώνουμε σε σχήματα, δε μας ανήκει καν, όπως δε μας ανήκει τίποτα, από τη γη που κατοικούμε ως τα πρόσωπά μας.

Όταν ο κάθε τυχάρπαστος, ο κάθε τιποτένιος, μπορεί να μάς δέσει πάνω σε μια καρέκλα, σ’ έναν πάγκο ή σ’ ένα κρεβάτι, να μάς φτύσει, να μάς μαστιγώσει, να μάς βιάσει.

Το Σύστημα αποχαλινωμένο καλλιεργεί σκόπιμα την ασυνειδησία, την αγριότητα, το χάος, καταλύοντας το σεβασμό για τον ανθρώπινο παράγοντα. Δεν άφησε τίποτα ανεκμετάλλευτο, από το “χάσμα των γενιών” που αποκόβει τους ανθρώπους μεταξύ τους και ετοιμάζει τους αυριανούς παιδιά-καταδότες του Χίτλερ, ως την κατάργηση της οικογένειας.

Ο άνθρωπος βγαίνει στο σφυρί.

Για να μη βρίσκει το Σύστημα καμιά αντίδραση και να μπορέσει αύριο να βγάλει ελεύθερα στο σφυρί και τις πατρίδες.

Ο Παπαδόπουλος ήταν μια δοκιμή και στον ευρωπαϊκό χώρο, κατά το σύστημα των χιλιάδων πειραμάτων που πραγματοποιούνται σ’ όλες τις περιοχές του πλανήτη. Η συνταγή είναι πια κοινή: Όταν ένας λαός σηκώσει κεφάλι κατά του κυβερνήτη του, εκπρόσωπου του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, βρείτε έναν αλήτη και αναθέστε του να περάσει χειροπέδες σ’ αυτό το λαό. Κι αφήστε τον να εξουθενωθεί.

Το πιθανότερο είναι να συνηθίσει και να ζήσει εξουδετερωμένος από τριάντα μέχρι σαράντα χρόνια, όπως συνέβη στην Ισπανία και την Πορτογαλία. Επειδή όμως οι καιροί αλλάζουν, τα πράματα πάνε γρηγορότερα, η συνταγή τροποποιήθηκε.

Πάρτε τα κλειδιά από τον αλήτη, δώστε τα στον παλιό κυβερνήτη και στείλτε τον να ξεκλειδώσει τις χειροπέδες. Ο λαός θα του γλείφει τα χέρια, βλέποντάς τον σαν ελευθερωτή του.

Γι’ αυτό και μεις, τα σύγχρονα πειραματόζωα, οφείλουμε να χρησιμοποιούμε πάντα τον όρο π.Χ., που θα σημαίνει τώρα πια “προ Χούντας”, και μ.Χ., “μετά τη Χούντα”. Γιατί το πείραμα πέτυχε και δεν πρέπει να το λησμονούμε ούτε στιγμή. Η Ελλάδα εκδίδεται, συνειδητά και ασύνειδα. Κι ούτε ένας αθώος. Ανεύθυνος κανένας.

Λιλή Ζωγράφου, Οκτώβρης 1978 μ.Χ.

(Απόσπασμα από το βιβλίο Επάγγελμα πόρνη, Αλεξάνδρεια, 1998)
---------------------
Η Λιλή Ζωγράφου (1922-1998) γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Ο πατέρας της ήταν εκδότης εφημερίδας με ιδιαίτερα φιλελεύθερες ιδέες για την εποχή του και πάθος για τη δημοσιογραφία. Η Ζωγράφου φοίτησε στο Λύκειο Κοραής και στο καθολικό γυμνάσιο των Ουρσουλίνων στη Νάξο. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής φυλακίστηκε για αντιστασιακή δράση ενώ ήταν έγκυος και γέννησε στη φυλακή. Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Τη διετία 1953-1954 έζησε στο Παρίσι. Από τη θέση του δημοσιογράφου αντιτάχθηκε στη δικτατορία του Παπαδόπουλου. Σήμερα ζει στην Αθήνα. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1950 με τη συλλογή από νουβέλλες Αγάπη, γνωστή έγινε όμως εννιά χρόνια αργότερα με την έκδοση του βιβλίου της Νίκος Καζαντζάκης - ένας τραγικός, απομυθοποιητική και ψυχαναλυτική προσέγγιση της προσωπικότητας του συγγραφέα. Συζητήσεις προκάλεσε και το δοκίμιό της Αντίγνωση - Τα δεκανίκια του καπιταλισμού στο οποίο υποστήριξε τη θεωρία της περί του χριστιανισμού ως θεμελιακού όρου για την επικράτηση του καπιταλισμού ανά τον κόσμο. Το πιο γνωστό έργο της είναι το μυθιστόρημα Η Συβαρίτισσα με έντονα αυτοβιογραφικό χρώμα και εμφανείς επιρροές από τη νιτσεϊκή φιλοσοφία. Το θεατρικό έργο της Τιμή ευκαιρίας για τον παράδεισο παραστάθηκε το 1976 από τη Β΄ σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Σχετικά Άρθρα:

θέλεις να σου εμπιστευτώ κάτι; Νικηφόρος Βρεττάκος

Ποιοι ακούνε ακόμα τζαζ; Γιάννης Ν. Μπασκόζος

Η άρνηση να μάθουμε. Άλις Μίλερ

Ό, τι να πεις, είναι επικίνδυνο. Γιάννης Τσαρούχης

Αργύρης Χιόνης: Ένας επιδέξιος κηπουρός της Ποίησης

11.1.12

Λίστα βιβλίων

Πατήστε εδώ

15.8.11

Βιβλία για το καλοκαίρι

Παρασκευή, 12 Αύγουστος 2011 00:05 Βιβλίο

clicknews .gr _ Βιβλία για το καλοκαίρι _ Κώστας Τραχανάς

Γράφει: Ο Κώστας Τραχανάς

Τα βιβλία που εκδίδονται είναι πολλά και σε σημαντικό αριθμό πολύ αξιόλογα. Κάθε βιβλίο είναι ένας κόσμος, ανοιχτός προς διερεύνηση, ένα σύμπαν πλούσιο και υποσχετικό. Τι να διαλέξεις; Η επιλογή για εμάς είναι μια δύσκολη υπόθεση.
Τα καλά βιβλία κυκλοφορούν κάθε στιγμή και φυσικά όχι μόνο στις καλοκαιρινές διακοπές.

Η ελληνική αγορά του βιβλίου καλύπτει όλα τα γούστα, όλες τις αναζητήσεις και όλες τις απαιτήσεις.
Εμείς σας προτείνουμε μερικά πολύ αξιόλογα βιβλία που μας άρεσαν, που μας χάρισαν γνώσεις, που μας ταξίδεψαν. Καλό διάβασμα.
-«Ψυχολογικά Ζητήματα σε ιστορίες Φροντίδας» Μ.Γκούβα-Ε.Κοτρώτσιου Εκδόσεις Δημήτριος Λαγός 2011
-«Καλό αίμα-κακό αίμα» Ε. Σταθοπούλου Εκδόσεις Εστία 2010
-«Από μνήμης» Γ. Θεοχάρης Εκδόσεις Μελάνι 2010
-«Λαγού μαλλί» Γ. Μακριδάκης Εκδόσεις Εστία 2010
-«Η άλωση της Κωνσταντίας» Γ.Μακριδάκης Εκδόσεις Εστία 2011
-«Φιλιππιάδα και πέριξ» Α. Γεωργίου Εκδόσεις Φ.Μπάρκας 2010
-«Τα μαγικά τραγούδια του Λευτέρη» Μ. Τσέλιος Εκδόσεις Αίολος 2011
-«Το θέατρο των πηγών και η νοσταλγία της καταγωγής» Μ. Στεφανοπούλου Εκδόσεις Εστία 2011
-«Τα πορτραίτα της» Α.Παναρέτου Εκδόσεις Εστία 2011
-«Απομνημονεύματα» Στρατηγού Μακρυγιάννη Τόμοι Α, Β, Γ Εκδόσεις Εστία 2011
-« Ο Γερμανός μουτζαχεντίν ή το ημερολόγιο των αδελφών Σίλλερ» Β.Σανσάλ Εκδόσεις Πόλις 2010
-«Γιατί έφαγα τον πατέρα μου» Ρ. Λέβις Εκδόσεις Άγρα 2010
-«Τρώγοντας ζώα» Τ.Σ. Φόερ Εκδόσεις Μελάνι 2010
-«Το πρόσωπο της μάχης» Τ. Κήγκαν Εκδόσεις Κέδρος 2010
-« Μυστήριο σε επτά πράξεις» Ε. Πέρλαν Εκδόσεις Κέδρος 2010
-« Ζωή σε άλλους κόσμους» Σ. Ντικ Εκδόσεις Κέδρος 2010
-«Το τραγούδι της φάλαινας» Ν.Κ. Έϊμπραμς Εκδόσεις Ψυχογιός2010
-«Βαμμένο πουλί» Κοζίνσκι Εκδόσεις Μεταίχμιο 2011
-«Η δηλητηριώδης Βίβλος» Μ. Κίγκσολβερ Εκδόσεις Μελάνι 2010
-«Τα βραβεία μου» Τ. Μπέρνχαρντ Εκδόσεις Εστία 2011
-«Τα λουτρά του Κιραλύ» Ζ. Ματέρν Εκδόσεις Εστία 2011
-«Δημόσιος κίνδυνος» Μ.Ουελμπέκ-Μ.Ανρί Λεβύ Εκδόσεις Εστία 2010
-«Ο χάρτης και η επικράτεια» Μ.Ουελμπέκ Εκδόσεις Εστία 2011
-«Διάλογοι» Μπόρχες-Σάμπατο Εκδόσεις Printa 2010
-«Οι Άρχοντες των θαλασσών» Τ. Χέϊλ Εκδόσεις Ψυχογιός 2011
-«Ο σπόρος» Φ.Ρέϊ Εκδόσεις Κέδρος 2010
-«Υδράργυρος» Ν.Στίβενσον Εκδόσεις Κέδρος 2010
-«Ο Χριστός φιλόσοφος» Φ. Λενουάρ Εκδόσεις Πόλις 2011
-« Η απόδειξη» Λ. Κοσέ Εκδόσεις Πόλις 2010
-«Το κοιμητήριο της Πράγας» Ο. Έκο Εκδόσεις Ψυχογιός 2011
-«Το δωμάτιο» Ε. Ντόναχιου Εκδόσεις Ψυχογιός 2011
-«Η περίπτωση Φίνκλερ» Χ.Τζέϊκομπσον Εκδόσεις Ψυχογιός 2011
-«Βεατρίκη και Βιργίλιος» Γ. Μαρτέλ Εκδόσεις Ψυχογιός 2011
-«Ο ανήλικος επισκέπτης» Σ. Ουόλτερ Εκδόσεις Καστανιώτης 2011
-«Αόρατος άνθρωπος» Ρ. Έλισον Εκδόσεις Κέδρος 2011
-«Άρωμα και Αλχημεία» Μ. Αφτέλ Εκδόσεις Κέδρος 2010
-« Στο τέλος της γης» Ν. Γκρόσμαν» Εκδόσεις Καστανιώτης 2011
-«Κεντρική Ευρώπη» Γ. Βόλμαν Εκδόσεις Κέδρος 2010
-«Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν» Λ. Σράιβερ Εκδόσεις Μεταίχμιο 2010
-«Εκείνοι που πυρπόλησαν το ρύζι» Μ. Χουάσκο Εκδόσεις Μελάνι 2010

31.7.11

Τέος Ρόμβος

Τι πρέπει να κάνουμε; Απαντά ο συγγραφέας, Τέος Ρόμβος

Ποιες αιτίες μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο έρευνας της Κρυσταλίας Πατούλη - ερωτήματα στα οποία δίνουν τη δική τους απάντηση γνωστές προσωπικότητες των γραμμάτων, των τεχνών και των επιστημών.

11:25 – Τετ 27/07/2011, tvxsteam

Για μιαν άλλη πολιτεία μεταξύ ουρανού και γης. Υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις, αναγνώσεις και πάμπολλες οικονομικές αναλύσεις για το πώς φτάσαμε ως εδώ, υπάρχουν όμως και κάποιες μελέτες που επικεντρώνονται στην ιστορική πορεία της χώρας και ενθυμούμενός τες αγανακτώ.

Αγανακτώ, λοιπόν, με τα ιστορικά ψέματα με τα οποία μας γαλούχησαν οι πνευματικοί μας ταγοί στήνοντας ένα ολόκληρο σύστημα ψευδών αξιών με την αποσιώπηση πολιτικών και γεγονότων όπως, για παράδειγμα, της μαζικής σφαγής δεκάδων χιλιάδων γυναικών, ανδρών, παιδιών από τον ήρωα Κολοκοτρώνη στην Τριπολιτσά
Αγανακτώ διαβάζοντας για τη δολοφονία του Καποδίστρια πριν καταφέρει να βάλει τις βάσεις για τη συγκρότηση ενός ελληνικού κράτους με ευρωπαϊκό προσανατολισμό
Αγανακτώ με τον ήρωα της επανάστασης Μακρυγιάννη που έγινε μεγαλοκτηματίας και τοκογλύφος
Αγανακτώ με τους ομοεθνείς μου που κατάφεραν να εκμαυλίσουν τους Βαυαρούς πριν εκείνοι καταφέρουν να οργανώσουν στοιχειωδώς τη χώρα
Αγανακτώ με το Βενιζέλο που αφέθηκε στη γοητεία μιας Ελλάδας των πέντε θαλασσών
Αγανακτώ με τις ραδιουργίες του Παλατιού
Αγανακτώ και με τον Κ. Καραμανλή που διέλυσε οικιστικά τη χώρα με την αντιπαροχή και τη λοκομοτίβα της ανάπτυξης –την οικοδομή
Κι αγανακτώ ακόμη με τα δέντρα που τον ψήφισαν το 1961
Αγανακτώ με τη χούντα των ηλίθιων στρατιωτικών και την 7ετία τους που μας έβαλε στο γύψο
Αγανακτώ με τον Α. Παπανδρέου και το ιστορικό «Τσοβόλα δώστα όλα»
Αγανακτώ και με τον Κ. Καραμανλή τον Β΄ που έβγαλε την τάπα από τη βάρκα
Αγανακτώ γενικώς με την πολιτική εξουσία που πάντα διαπλεκόταν στενά με μια κομπραδόρικη αστική τάξη που επωφελούμενη από τους δεσμούς της με το κράτος πλιατσικολογούσε το δημόσιο κορβανά
Αγανακτώ επίσης σφόδρα και με όλους εκείνους που στριμώχνονταν στα βουλευτικά γραφεία για διορισμούς
Αγανακτώ και με τους αγρότες, τους κτηνοτρόφους και λοιπούς παραγωγούς που ξέχασαν την ενασχόληση με το αντικείμενό τους και κατάντησαν επιδοτούμενοι επαίτες
Αγανακτώ με τους απίθανους μισθούς σε Δημόσιο και ΔΕΚΟ που προέκυπταν μέσα από υπόγειες διαπραγματεύσεις
Αγανακτώ με τους φοροφυγάδες
Αγανακτώ με τους μεγαλογιατρούς, φορτηγατζήδες, φαρμακοποιούς, ταξιτζήδες και, και, και…
Αγανακτώ με τη δικαιοσύνη που δεν ήταν τυφλή, ήταν όμως κουφή
Αγανακτώ…
Από παιδί με ενοχλούσε ο πολιτισμός της ανταγωνιστικότητας. Με ενοχλούσε αφόρητα το ότι ζούσαμε σε περιβάλλοντα όπου έπρεπε διαρκώς να αποδεικνύουμε την ικανότητά μας στο κυνήγι του κέρδους, στην πίστη πως το χρήμα είναι υπέρτατη αξία και τέλος στην ανέλιξη στην εξουσία. Οι άνθρωποι γύρω μου ρίχνονταν με πάθος στην αρένα με τα λιοντάρια και στη συνέχεια προετοίμαζαν και τους επιγόνους τους για το στίβο.
Αυτός ο Πολιτισμός της Βαρβαρότητας δεν μου έκανε. Έμοιαζε με το παιχνίδι που παίζαμε μικροί, τότε που βγάζαμε έξω τα τσουτσούνια μας και τα μετράγαμε για το ποιος τον έχει πιο «μεγάλο».
Καταλάβαινα ότι αποζητούσα κάποιον άλλο πολιτισμό χωρίς ανταγωνισμούς και αντιθέσεις. Ένα πολιτισμό της συμφωνίας και της συντροφικότητας. Και όπως συμβαίνει με όλα τα πλάσματα που κυριεύονται από εκείνη την παρόρμηση που σπρώχνει τα πουλιά και τα έντομα να δημιουργούν σμήνη, τα θηλαστικά αγέλες και τα ψάρια να γίνονται κοπάδια, έτσι κι εγώ ακολούθησα το μαγεμένο αυλό της εποχής μου και βρέθηκα με πλάσματα παρόμοια με εμένα και εισχώρησα σε ομάδες και σε κοινότητες. Ένιωθα επιτακτική την ανάγκη συνύπαρξης και επικοινωνίας και γι’ αυτό το λόγο αναζήτησα ανθρώπους φίλιους για να συμφωνήσουμε και να προχωρήσουμε μαζί στη σύνθεση.
Στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, όπου έζησα, συμμετείχα στα κινήματα των καταλήψεων και έζησα σε κοινόβια. Βρέθηκα με ανθρώπους που φλέγονταν από ιδέες, που οραματίζονταν έναν κόσμο αρμονικό, χωρίς βία, χωρίς ανταγωνισμούς, ανθρώπους ξένους στις θλιβερές λογικές του κέρδους. Δημιουργούσαμε τρόπους ζωής με μικρές ομάδες και δουλειάς σε μικρές κοινότητες μακριά από «τις αγορές εργασίας». Αποφασίζαμε από κοινού και μοιραζόμασταν τις μέρες μας, συζητούσαμε τους προβληματισμούς μας, τις ιδέες, τις αξίες. Όραμά μας η απελευθέρωση του ανθρώπινου μυαλού από την κυριαρχία θρησκειών και δογμάτων, η απελευθέρωση από την κυρίαρχη λογική της ιδιοκτησίας, η απελευθέρωση από τη λογική ότι κάποιοι ειδικοί της εξουσίας πρέπει να μας κυβερνούν και να αποφασίζουν για όλους και όλα. Μοιραζόμασταν τα πάντα, τα λίγα ή τα πολλά, όσα καθένας μας κατείχε βάζοντας ρεφενέ τον ενθουσιασμό μας, τον ερωτά μας, την αθωότητα, την ανεμελιά μας. Κάποιοι σίμωναν επιφυλακτικοί στην αρχή αλλά σιγά σιγά όλο και ξανοίγονταν, άλλοι κουβαλούσαν ένα τεράστιο εγώ κι άλλοι πάλι γίνονταν παρανάλωμα προσφοράς χωρίς προσχήματα, απλώς γενναιόδωρα.
Αυτά για τότε…
Σήμερα, βυθισμένοι πια στην κατάθλιψη της οικονομικής κρίσης, παρακολουθούμε τους έχοντες και κατέχοντες να εξάγουν τα χρήματά τους στις ελβετικές τράπεζες ποντάροντας στη χρεοκοπία της χώρας ώστε να μπορέσουν να την αγοράσουν κοψοχρονιά.
Πού είναι άραγε εκείνοι οι «ευεργέτες», στους οποίους έκανε έκκληση ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος για να βοηθήσουν την οικονομία;
Πού είναι άραγε οι φωτισμένοι μεγιστάνες που θα ιδρύσουν κάποιους εναλλακτικούς χρηματοπιστωτικούς φορείς στα πρότυπα μιας «Τράπεζας των Φτωχών» ή μιας «Ηθικής Τράπεζας»;
Δεν θα μπορούσαν άραγε τα παιδιά εκείνων που επενδύουν στην αθλιότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου αγοράζοντας ΠΑΕ και ΚΑΕ και χρηματοδοτώντας στρατιές ηλιθίων, να επενδύσουν τα χρήματά τους στη δημιουργία τέτοιων εναλλακτικών χρηματοπιστωτικών φορέων όπου σαν στόχο δεν θα έχουν τα υπέρογκα κέρδη, αλλά τη στήριξη, με χαμηλότοκα δάνεια, ατόμων και ομάδων που αποκλείονται από το παραδοσιακό χρηματοπιστωτικό σύστημα;
Σήμερα βιώνουμε τα αποτελέσματα μια κρίσης που δεν είναι απλώς μια κρίση οικονομική αλλά μια βαθύτατη ηθική κρίση ενός ολόκληρου λαού που, τα τελευταία χρόνια, κομπάζοντας λόγω μιας πλαστής οικονομικής ευμάρειας, βυθιζόταν όλο και περισσότερο στην εξατομίκευση, στην ιδιώτευση, στην έλλειψη αξιών και ιδεών, στο απόλυτο έλλειμμα πνευματικότητας και περιεχομένου ζωής.
Όλοι εμείς χαμένοι στην καθημερινότητα δεν αντιληφθήκαμε ότι βουλιάζουμε όλο και περισσότερο στα προσωπικά μας προβλήματα χάνοντας την κοινωνική μας υπόσταση. Προσπαθήσαμε να λύσουμε τα προσωπικά μας αδιέξοδα κατά μόνας ξεχνώντας ότι η διέξοδος βρίσκεται στη συνεργασία, στην ανταλλαγή σκέψεων, στη συλλογικότητα.
Δεν αντιληφθήκαμε ότι υπάρχουν λύσεις. Ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το τέλμα αν γίνουμε μεγάλες οικογένειες, αν δημιουργήσουμε μικρές, αταξικές, παρεΐστικες ομάδες που θα στηρίζονται στην αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση και θα αποφασίζουν σε ελεύθερες συναθροίσεις και με ελεύθερη βούληση για ένα άλλο ποιοτικότερο τρόπο ζωής, μακριά από την κατανάλωση σκουπιδιών, σε αρμονία με τη φύση και τον εαυτό μας.
Ελπίδες δημιουργεί η κίνηση «Τοπική Ανταλλαγή Αγαθών και Υπηρεσιών» (Local Exchange Trading Systems) που ξεκίνησε σε κάποιες χώρες της Ευρώπης, στην Αυστραλία, στον Καναδά, αλλά τελευταία και στην Ελλάδα. Μια κοινότητα, μια ομάδα ανθρώπων, που θέλουν να ανεξαρτητοποιηθούν από το χρήμα και την αγορά φτιάχνουν ένα ανεξάρτητο σύστημα ανταλλαγής υπηρεσιών. Σε αυτό ο καθένας δηλώνει τι μπορεί να προσφέρει και τι έχει ανάγκη. Η ανταλλαγή αφορά αγαθά, υπηρεσίες ή γνώσεις. Όλοι προσφέρουν και όλοι έχουν κάποια στιγμή ανάγκη. Δεν αγοράζουν, όμως, ούτε πουλούν. Ανταλλάσσουν. Και γι’ αυτό μπορούν να χρησιμοποιήσουν και ένα νόμισμα.
Στη Μαγνησία οι κάτοικοι – μέλη της αντίστοιχης ομάδας «Τοπικής Ανταλλαγής Αγαθών και Υπηρεσιών» χρησιμοποιούν µια εναλλακτική μονάδα αντί του ευρώ και αγοράζουν προϊόντα και υπηρεσίες πληρώνοντας µε ΤΕΜ (Τοπική Εναλλακτική Μονάδα). Η ΤΕΜ δεν τυπώνεται και δεν κυκλοφορεί σε χάρτινη μορφή ούτε κόβεται σε νόμισμα. Οι κάτοχοί της όμως τη χρησιμοποιούν ως µέσο για να αγοράσουν και να πουλήσουν. Θεωρητικά έχει ίση αξία µε το ευρώ, ενώ οι συναλλαγές γίνονται μόνον μεταξύ των μελών του Δικτύου Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης. Καλύπτει ανάγκες, όχι την επιβίωση. Μεταξύ των µελών υπάρχουν αγρότες, υδραυλικοί, δικηγόροι, λογιστές, ηλεκτρολόγοι, γιατροί και καταστηματάρχες.
Δίκτυα σαν κι αυτό λειτουργούν εδώ και χρόνια σε πολλές χώρες. Στη Γερμανία υπάρχουν δεκάδες τοπικά νομίσματα που κυκλοφορούν. Ένα από τα πιο επιτυχημένα εσωτερικά νομίσματα είναι το chiemgauer στη Βαυαρία µε σταθερή ισοτιμία ένα προς ένα µε το ευρώ. Το chiemgauer δημιουργήθηκε το 2003 και σήμερα χρησιμοποιείται ως µέσο συναλλαγής µεταξύ 3.000 ατόμων και 600 επιχειρήσεων.
Στο χωριό Μαριναλέντα της ισπανικής Ανδαλουσίας, μια κοινότητα 2,5 χιλιάδων κατοίκων, διεκδίκησαν με το σύνθημα: «η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους» και κατάφεραν να πάρουν από ένα γαιοκτήμονα 12.000 στρέμματα γης και δημιούργησαν έναν αγροτικό συνεταιρισμό από τον οποίο ζει σήμερα σχεδόν όλο το χωριό. Στη Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωμα. Μια θέση στον παιδικό σταθμό με όλα τα γεύματα κοστίζει 12 ευρώ τον μήνα. «Εφαρμόζουμε μια συμμετοχική δημοκρατία, αποφασίζουμε για όλα, από τους φόρους ως τις δημόσιες δαπάνες, σε μεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες», λέει ο δήμαρχος. «Ξέρουμε πως οι άνθρωποι μπορούμε να δουλεύουμε και για άλλες αξίες, όχι μόνο για το χρήμα».
Εμείς, σήμερα στην Ελλάδα, απελπισμένοι από την οικονομική δυσπραγία, από τις κοινωνικές αδικίες, από τη μεροληπτική δικαιοσύνη, αγανακτισμένοι από τους κυβερνώντες και τους έχοντες, αρπάζοντες και κατέχοντες, ας ανυψωθούμε στα ουράνια και στις Νεφέλες του Αριστοφάνη και ας ιδρύσουμε μιαν άλλη πολιτεία μεταξύ ουρανού και γης μαζί με τα πουλιά.
Και στην κατεύθυνση αυτή υπάρχουν και στη χώρα μας διάσπαρτες πολλές πρωτοβουλίες πολιτών που σηματοδοτούν άλλες προτάσεις ζωής που μέχρι πρότινος φάνταζαν ανέφικτες…
Τέος Ρόμβος – Συγγραφέας
http://romvos.wordpress.com/

ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΓΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ, ΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ
http://www.iliohoros.gr/pazari/antallagi/
http://dwsepare.ning.com/
http://www.tzaba.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=116&Itemid…
http://www.tzaba.gr/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=28…
http://www.forfree.gr/thess/
http://jaba.gr/
http://www.cleverspending.gr/

ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
http://www.opencalendar.gr/portal/ocsm/freeEvents/rp/1

ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ
http://www.freecycle.org/group/GR/Greece
http://www.xariseto.gr/

ΔΩΡΕΑΝ Ε-ΒΟΟΚS KAI ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ
http://genia700euro.pblogs.gr/2010/06/646881.html
http://greekbookcrossing.pbworks.com/w/page/15662424/%CE%9F%CE%94%CE%97%…

ΔΩΡΕΑΝ ΦΑΓΗΤΟ ΑΝΑ ΝΟΜΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
http://helping.gr/8DE911D1.el.aspx
ΤΟ ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ
Παρασκευή αποθήκευση και συντήρηση τροφών. Βιολογική σπορά φύτεμα καλλιέργεια λαχανικών βοτάνων φυτών δέντρων. Φυσικές θεραπείες βοτανοθεραπεία υγεία και διατροφή
http://www.ftiaxno.gr/
Πώς καλλιεργώ λαχανικά
Πώς καλλιεργώ ντομάτες
http://symbulos.blogspot.com/2010/05/blog-post_8391.html
Πώς καλλιεργώ πατάτες
http://symbulos.blogspot.com/2010/05/blog-post_11.html
Πώς καλλιεργώ σέσκουλα
http://symbulos.blogspot.com/2010/04/blog-post_9569.html
Πώς καλλιεργώ καρότα
http://symbulos.blogspot.com/2010/04/blog-post_14.html

ΠΩΣ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΥΑΣΕΤΕ TO ΠΟΔΗΛΑΤΟ
http://www.podilates-thess.gr/forum/forum-10/community-can-cycle/
http://www.searchgrid.org/index.php?lang=el&cat=434&month=2011-06&id=49209

ΔΩΡΕΑΝ ΔΙΑΜΟΝΗ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
http://blogs.pathfinder.gr/genia700euro/write/post?e=362314
Ανταλλαγή σπιτιών
http://antallagi.blogspot.com/
ανταλλαγή σπιτιού για διακοπές σε όλο τον κόσμο
http://www.intervac-homeexchange.com/?lang=el_GR
ανταλλαγή σπιτιού για διακοπές στην Ελλάδα
WWW.elladahomeexchange.gr

ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ
http://cebil.gr/channels.php
ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΩΝ
http://www.google.gr/language_tools?hl=el

ΔΩΡΕΑΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΤΗΛΕΦΩΝΩΝ
http://www.whitepages.gr/gr/

ΔΩΡΕΑΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΑ ON LINE
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8D%CE%BB%CE%B7:%CE%9A%CF%8D%CF%81…
ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
http://www.winaddons.com/top-300-freeware-software/
http://www.freeware-apps.com/index.php
http://gym-filot.flo.sch.gr/library/DOREAN%20PROGRAMMATA.htm
http://www.opensoft.gr/
http://happysurfer.gr/
http://www.pcw.gr/DownloadsList.html
www.filehippo.com
http://ubuntu-gr.org/
http://dorean-free.blogspot.com/2010/02/blog-post.html

ΔΩΡΕΑΝ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΑ ΣΥΣΚΕΥΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΩΝ
http://diplodocs.gr/references.php

ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ FAX
http://www.myfax.com/free/

ΔΩΡΕΑΝ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ(ΑΘΗΝΑ)
http://www.pametheatro.gr/

ΔΩΡΕΑΝ ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ
http://genia700euro.pblogs.gr/2009/05/454099.html

ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΑΓΩΝΩΝ
http://www.myp2p.eu/
ΔΩΡΕΑΝ ON LINE ΤΑΙΝΙΕΣ, ΣΕΙΡΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ
http://genia700euro.pblogs.gr/2009/07/dwrean-online-tainies-seires-kai-a…

ΔΩΡΕΑΝ ΖΩΑΚΙΑ
http://strayshelp.blogspot.com/
http://www.adespoto.gr/
http://www.sapt.gr/site/prog.php?pp=3
http://www.pets.gr/
http://www.stray.gr/
http://www.kazshelter.org/

ΔΩΡΕΑΝ E-CARDS
http://www.in.gr/e-cards/
http://www.ecards.co.uk/
http://virtualgravy.com/

ΔΩΡΕΑΝ ΥΠΟΤΡΟΦΙΕΣ
http://ypotrofies.gr/?lang=el
ΔΩΡΕΑΝ ΟΝ LINE NAVIGATOR
http://www.viamichelin.com/tpl/hme/MaHomePage.htm
ΔΩΡΕΑΝ ΑΣΥΡΜΑΤΟ INTERNET
http://free-wifi.gr/

ΔΩΡΕΑΝ ON LINE ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
http://www.arcadegames.gr/
http://www.tetrisfriends.com/
http://www.freewaregames.net/
http://sfairistirio.com/Adventure/62/Car-Chaos.html

ΔΩΡΕΑΝ ΦΩΤΟΜΟΝΤΑΖ
http://funphotobox.com/?gclid=CNfgjtvT0JgCFVSK3godfmHk0g
http://www.photofunia.com/
http://www.fa ceinhole.com/us/
http://www.imagechef.com/
http://www.magmypic.com/
http://www.fakemagazinecover.com/?page=5

ΔΩΡΕΑΝ ONLINE ΛΕΞΙΚΑ
http://www.greek-language.gr/greekLang/index.html
http://www.komvos.edu.gr/dictionaries/dictonline/DictOnLineTri.htm
http://utopia.duth.gr/~apapavas/page1.html
http://users.otenet.gr/~vamvakos/lexdic.htm
http://www.foreignword.com/LTools/DictSearch/Greek/dictsrch.htm

ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΜΑΘΗΣΗ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΏΝ ΜΕΣΩ INTERNET
http://genia700euro.pblogs.gr/2010/04/608808.html

ΔΩΡΕΑΝ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ, ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ,ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
http://www.free.gr/get/index.php
http://www.dwrean.net/

ΔΩΡΕΑΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ON LINE
http://www.freeplay.gr/index.php
http://www.deezer.com/#home
http://www.imeem.com/
http://listen.grooveshark.com/
http://www.last.fm/
http://www.youtube.com/
-------------------------------
Μέχρι στιγμής έχουν δημοσιευτεί στο www.tvxs.gr οι ανάλογες απαντήσεις των:

30.7.11

One World One Revolution

www.real-democracy.gr

23.5.11

Γράφω για να...

"Γράφω για να μην ξαναγράψω ποτέ.
Γράφω γιατί είμαι πολλά πρόσωπα.
Γράφω, για να μην ξαναϋπάρξουν αυτά τα πρόσωπα που είμαι,
αλλά ένα και μοναδικό πρόσωπο,
που δεν γράφει"

Ελεονώρα Σταθοπούλου, Καλο αίμα κακό αίμα, εκδ. εστία

15.5.11

"Πρέπει να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε" Γκάντι

Η ελευθερία δεν αξίζει τίποτα, αν δεν συμπεριλαμβάνει την ελευθερία να κάνεις λάθη.
Υπάρχουν κι άλλα πράγματα να κάνεις στη ζωή εκτός από το ν' αυξάνεις την ταχύτητά της.
Το αληθινό νόημα του πολιτισμού δεν προϋποθέτει την αύξηση της κατανάλωσης, αλλά τον ελεύθερο και καλά προμελετημένο περιορισμό των επιθυμιών.
Η αξία του ιδανικού κρύβεται στην ιδιότητά του να απομακρύνεται καθώς το πλησιάζουμε.
Ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος να ικανοποιήσει τις ανάγκες του κάθε ανθρώπου, αλλά είναι πολύ μικρός για να ικανοποιήσει την ανθρώπινη απληστία.
Η μηχανή σήμερα βοηθάει πολύ λίγους ανθρώπους και ζημιώνει εκατομμύρια άλλους.
Πρέπει να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε.
Το "όχι" που ειπώθηκε με πεποίθηση, είναι καλύτερο από το "ναι" που ειπώθηκε μόνο και μόνο για να χαρεί κάποιος ή - που είναι και το χειρότερο - για να αποφευχθούν κάποια προβλήματα.
Η ικανότητα της συγχώρεσης είναι η ιδιότητα του δυνατού. Η αδύναμοι ποτέ δεν συγχωρούνε.
Οι πολύλογοι έπαινοι προσβάλλουν. Είσαι αναγκασμένος να πεις πως δεν τους αξίζεις.
Εάν δεν είχα το αίσθημα του χιούμορ, τότε θα έπρεπε να αυτοκτονήσω.
Το δικαίωμα να πει τα πιο σκληρά λόγια για τους ανθρώπους έχει μόνο εκείνος που τους απέδειξε ότι πραγματικά νοιάζεται για αυτούς.
Ο θυμός έχει πάντα μια αιτιολογία, αλλά σπάνια αυτή είναι καλή.
Η πίστη πρέπει να ενισχύεται από τη λογική… όταν η πίστη τυφλώνεται, πεθαίνει.
Οι επτά αμαρτίες της κοινωνίας: πολιτική χωρίς αρχές, πλούτη χωρίς κόπο, εμπόριο χωρίς ηθική, απόλαυση χωρίς μετάνοια, διαπαιδαγώγηση χωρίς χαρακτήρα, επιστήμη χωρίς ανθρωπισμό, θαυμασμός χωρίς ακολουθία.
Σε θέματα συνειδήσεως δεν έχει θέση ο νόμος της πλειοψηφίας…
Η ηθική πρόοδος ενός έθνους φαίνεται στον τρόπο που συμπεριφέρεται στα ζώα.
Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που λες, και αυτά που κάνεις είναι σε αρμονία.

Σεμινάριο Αφήγηση Ζωής

22.1.12

Αποφάσισα να κηρύξω κι εγώ τον πόλεμο. Γιάννης Μακριδάκης

Αποφάσισα να κηρύξω κι εγώ τον πόλεμο. Γιάννης Μακριδάκης

21.1.12

Χωρίς συναίσθημα δεν υπάρχει τέχνη. Ρέα Γαλανάκη

Χωρίς συναίσθημα δεν υπάρχει τέχνη. Ρέα Γαλανάκη

17.1.12

Εαυτούληδες. Γιάννης Σκαρίμπας

16.1.12

Η απαγορευμένη γνώση. Άλις Μίλερ

14.1.12

Στο ποτάμι

12.1.12

Λιλή Ζωγράφου: Αν ξαναγινόμουν είκοσι χρόνων

Λιλή Ζωγράφου: Αν ξαναγινόμουν είκοσι χρόνων

11.1.12

Λίστα βιβλίων

15.8.11

Βιβλία για το καλοκαίρι

Βιβλία για το καλοκαίρι

Παρασκευή, 12 Αύγουστος 2011 00:05 Βιβλίο

clicknews .gr _ Βιβλία για το καλοκαίρι _ Κώστας Τραχανάς

31.7.11

Τέος Ρόμβος

Τι πρέπει να κάνουμε; Απαντά ο συγγραφέας, Τέος Ρόμβος

30.7.11

One World One Revolution

23.5.11

Γράφω για να...

15.5.11

"Πρέπει να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε" Γκάντι

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

✿Επισκέπτες✿

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Σεμινάριο Αφήγηση Ζωής