Παρακολούθησα τους «Ανθρωποφύλακες» του Περικλή Κοροβέση στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, σε σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη, με τον Νέστωρ Κοψιδά στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Πολύ ειλικρινά θα ομολογήσω πως ακόμα δεν έχω συνέλθει.
Κι ας είχα διαβάσει αρκετές φορές στο παρελθόν την μαρτυρία του Κοροβέση, κι ας είχα μιλήσει άλλες τόσες μαζί του, κι ας έχω πάρει συνεντεύξεις, ή έχω γράψει άρθρα για το θέμα του έργου, τη χούντα, τους βασανισμούς, το φασισμό. Είχα υπόψιν μου, ότι θα είναι μια παράσταση που όχι μόνο με ενδιαφέρει και με αφορά ως πολίτη, αλλά πάντα έχει κάτι να μου δώσει οτιδήποτε με θέμα τους «Ανθρωποφύλακες», να με κάνει ίσως ακόμα λίγο καλύτερο άνθρωπο. Δεν ήξερα, όμως, ότι αυτή η θεατρική παράσταση θα καταφέρει να με συγκλονίσει.
Ίσως γιατί αντιλαμβάνεται κανείς, όταν τα φώτα σβήσουν και βγει έξω στην Πανεπιστημίου να περπατήσει για να επιστρέψει στο σπιτάκι του, πως κάτι ακόμα ως κοινωνία δεν καταλάβαμε. Πως κάτι ακόμα ως άνθρωποι ίσως δεν νιώσαμε. Πως κάτι ως πολίτες δεν πήραμε χαμπάρι. Κι αυτή η παράσταση μάς κάνει να το αντιληφθούμε και συγχρόνως μάς υπενθυμίζει χωρίς να μας υποδεικνύει, να έχουμε το νου μας...
Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Κάθε μέρα χρειάζεται να αποδεικνύουμε -ακόμα και στον ίδιο μας τον εαυτό- ποιοί ακριβώς είμαστε, και σε τι πλανήτη θέλουμε να ζούμε. Κι αυτό από μόνο του, πολλές φορές στην Ιστορία αποδείχθηκε πως δεν είναι και τόσο απλό -ή για κάποιους κλισέ- όσο μπορεί να ακούγεται.
Στο πρώτο πλάνο της σκηνής του Θεάτρου Τέχνης, ο ηθοποιός αφηγείται παραστατικά την ανείπωτη εμπειρία του, χαράζοντας με το κάρβουνο το άσπρο χαρτί, για να σχεδιάσει τους χώρους που ελάμβαναν χώρα οι φρικαλεότητες των πραξικοπηματιών. Στο δεύτερο πλάνο, ο σκηνοθέτης με έναν επίσης ευρηματικό τρόπο, δημιουργεί το φόντο σε όσα συμβαίνουν στον ηρωά του: Μια Ελλάδα τόσο διαφορετική, που όμως κάποιος μπορεί να ξεκαθαρίσει ειδικά μετά από αυτήν την παράσταση, πως το θεοσκοτεινό βρωμερό μπουντρούμι της απομόνωσης, εξέπεμπε λόγω του κάθε ήρωά του, όλο αυτό το φως και την καθαρότητα που έχουμε απόλυτη ανάγκη και σήμερα και πάντα, ενώ στη ολόλαμπρη clean σκηνή του πλαισίου με τις υπερβολικές εντυπώσεις, κατοικούσε το κατάμαυρο σκοτάδι και η δυσωδία.
Το μόνο που μπορώ να σχολιάσω στο δια ταύτα, μετά από αυτή τη θεατρική εμπειρία, είναι: Δείτε αυτήν την παράσταση. Και ξαναδείτε την.
Σημειώσεις για την παράσταση "Ανθρωποφύλακες":
"Εκείνο που φοβίζει είναι η ανθρώπινη φύση. Αν ο καθένας από εμάς, μηδέ εμού αξαιρουμένου, θα άφηνε την ασφάλεια και την προσωπική του ευημερία, θα έπαιρνε την ευθύνη να βγει μπροστά και να συγκρουστεί. Αν θα σκεφτόταν ως Πολίτης. Ο Πολίτης των διαφωτιστικών ιδεών, ο Πολίτης της εποχής των επαναστάσεων παραχώρησε τη θέση του στον υπήκοο. Αφηνόμαστε πιο εύκολα στην τύχη, στα χέρια της Θείας Πρόνοιας, κρυβόμαστε πίσω από το σύνολο, αγκαλιάζουμε την ανευθυνότητα. Δεν κάνουμε πια ότι δεν βλέπουμε, βιαζόμαστε να ξεχάσουμε. Αυτή η παράσταση έγινε για να μην ξεχάσουμε." Μάνος Βαβαδάκης, σκηνοθέτης της παράστασης "Ανθρωποφύλακες" που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο-μαρτυρία του Περικλή Κοροβέση.
Οι "Ανθρωποφύλακες" είναι ένα βιβλίο ορόσημο, αφού είναι η πρώτη μαρτυρία που εκδόθηκε και κυκλοφόρησε διεθνώς κάνοντας γνωστή την πρακτική βασανισμών που ακολουθούσε η χούντα των συνταγματαρχών έναντι των αντιφρονούντων, και η οποία κατατέθηκε μαζί με άλλες στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Η καταδίκη της Χούντας στο Συμβούλιο της Ευρώπης ήταν και η αρχή του τέλους της Δικτατορίας. Οι βασανισμοί, μια οργανωμένη άνωθεν πρακτική, στόχευε στον πλήρη εξευτελισμό των συλληφθέντων, σωματικά και ψυχικά. Η σκληρότητα της περιγραφής των βασανισμών στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας ισορροπεί με την λογοτεχνική αφήγηση του Κοροβέση, απόρροια της καλλιτεχνικής του ιδιότητας.
Ακριβώς πενήντα χρόνια μετά από την πρώτη έκδοση του βιβλίου η παράσταση αναμοχλεύει τις σκληρές δοκιμασίες εξευτελισμού και βίας που υπέστη μέρος του λαού, πρακτική που ακόμα και σήμερα, έστω και ως αστείο, επιδοκιμάζεται από πολιτικούς και πολίτες. Σε συνδυασμό με τη σκιαγράφηση της περιόδου της Επταετίας αναδεικνύεται πως το καθεστώς απλώθηκε σε όλους τους τομείς, στραγγαλίζοντας κάθε φωνή αντίστασης και δημιουργίας.
"Το βιβλίο κυκλοφόρησε νόμιμα στην Ελλάδα μετά την πτώση της Χούντας. Παράνομα κυκλοφορούσε από τις αρχές της δεκαετίας του '70. Και συνέχισε να εκδίδεται όλον αυτόν τον μισό αιώνα (ο τελευταίος εκδοτικός οίκος "Εκδόσεις των Συναδέλφων" έκανε τρεις εκδόσεις). Εντούτοις, αγνοήθηκε συστηματικά από τα ΜΜΕ (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων). Για την πολιτεία βέβαια αυτό το βιβλίο ουδέποτε υπήρξε. Και αυτό οδηγεί σε ένα θλιβερό συμπέρασμα. Η σιωπή της μεταπολίτευσης για τα βασανιστήρια της χούντας είναι μια συγκάλυψη των βασανιστηρίων. Το κράτος στη συνέχειά του θέλει να ξεχάσει το κράτος βασανιστή που ήταν σάρκα από την σάρκα του και οστά από τα οστά του". Περικλής Κοροβέσης
"Η ύψιστη επαναστατική αρετή σήμερα είναι να είσαι πολίτης. Και είναι ο πιο αποτελεσματικός φραγμός σε κάθε αυθαιρεσία […] Μετά την 21η Απριλίου 1967, το δικαίωμα να υπάρξεις σαν πολίτης ήτανε αντίσταση. Σ’ αυτούς που επέμεναν να ΄ναι πολίτες, το νέο καθεστώς επέβαλε μια τυπική διαδικασία προσαρμογής. Προσπάθησα να παραμείνω πολίτης." Περικλής Κοροβέσης, Ανθρωποφύλακες
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν
Ανθρωποφύλακες του Περικλή Κοροβέση
Σκηνοθεσία Μάνος Βαβαδάκης
Συντελεστές:
Διασκευή: Άνδρη Θεοδότου
Σκηνοθεσία: Μάνος Βαβαδάκης
Σκηνικά-Κοστούμια: Γιωργίνα Γερμανού
Μουσική: Φάνης Ζαχόπουλος
Μουσική παραγωγή: Ορέστης Πετράκης
Κίνηση: Μυρτώ Γράψα
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός σκηνοθέτη: Θεοδώρα Γεωργακοπούλου
Βοηθός σκηνογράφου: Τίνα Μαρινάκη
Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου
Παίζουν οι: Νέστωρ Κοψιδάς, Θεοδώρα Γεωργακοπούλου, Ειρήνη Γεωργαλάκη, Ελένη Ζαχοπούλου, Άρης Λάσκος
Παραστάσεις κάθε Δευτέρα & Τρίτη από 13/05 έως 04/06.
Ώρα παράστασης: 21:15 | Διάρκεια παράστασης 90 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ γενική είσοδος, 10 ευρώ μειωμένο
--
Υπόγειο Πεσμαζόγλου 5 | Τηλ. 2103222760
--
Via: http://tvxs.gr/news/theatro/oi-anthropofylakes-sto-theatro-texnis-karoloy-koyn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου