Σε μια συγκεκριμένη περίοδο
της ζωής μου η μόνη μου διέξοδος ήταν τo χαρτί και το μολύβι. Έγραφα κι άδειαζα την άβυσσο της
ύπαρξής μου στο λευκό χαρτί, όλη η μαυρίλα της ψυχής μου ήταν το μελάνι που
έδινε ζωή στις λέξεις κι οι λέξεις γίνονταν η νέα μου πραγματικότητα, ο άλλος,
ο όμορφος κόσμος. Κι η ασχήμια μεταμορφωνόταν σε κύκνο, χανόταν στη λήθη.
Ξημέρωναν οι μέρες με ένα ζεστό και φωτεινό ήλιο, τη μελαγχολία την είχαν
καταπιεί οι σελίδες του τετραδίου μου, γεμάτες με μαύρα στίγματα να ομολογούν
την πίκρα, τους φόβους, τη λύπη κι όποιο άλλο τέρας με συνέθλιβε και δυσκόλευε
το μυαλό μου. Κι έμενε εκεί, βουβό, ειπωμένο πια κι εγώ ελεύθερη με όνειρα. Από
την εφηβεία στην ενηλικίωση αυτός ήταν ο τρόπος μου να αντέξω.
Μα η
ελευθερία χρειάζεται γνώση. Και γνώση αποκτάς με το διάβασμα, τη μελέτη, την
ανάγνωση, την αναζήτηση. Αυτά τα στοιχεία χρειάζεται η δημιουργική γραφή
αρχικά, μαζί με την αλήθεια και το θάρρος να βουτήξεις και
να ανασύρεις όλα τα ανείπωτα. Ναι, θέλει θάρρος να αφήσεις τον συγγραφικό εαυτό
σου να σε παρασύρει και να ακούσεις αυτά που απωθούσες κι έκρυβες και
παράβλεπες. Μια σωστή γραφή προϋποθέτει πολλή και προσηλωμένη ανάγνωση. Τρόποι, ύφος, ρεύματα, τάσεις, ιστορία,
πρέπει να εξερευνήσεις κι αυτούς τους βυθούς. Όσες πιο πολλές γνώσεις
αποκτήσεις, τόσα τα εφόδια που θα έχεις για μια σωστή γραφή.
Αυτό
άρχισα να κάνω, ακολουθώντας την καθοδήγηση των υπεύθυνων Δασκάλων μου στα
εργαστήρια δημιουργικής γραφής, δειλά στην αρχή πιο θαρρετά μετά, να γράφω όσα
δεν αντέχω ή να προσπαθώ τουλάχιστον. Παράλληλα ανακάλυψα νέους λογοτεχνικούς
κόσμους, έμαθα να αναγιγνώσκω κι όχι απλά να διαβάζω ένα βιβλίο, να κοιτώ κάτω
από τις λέξεις και πίσω από τα νοήματα που κρύβουν, να κοιτώ κατάματα τον
συγγραφέα και να νιώθω την αλήθεια του.
Έμαθα να αξιολογώ ένα λογοτεχνικό κείμενο δίχως κατά ανάγκη να μου
αρέσει, αλλά να έχω το δικαίωμα άποψης και το κριτήριο να το αναλύω και να το
εκτιμώ θετικά ή αρνητικά.
Όταν λέμε
δημιουργική γραφή δεν είναι απαραίτητο η γνώση αυτή να οδηγήσει να γίνει
κάποιος συγγραφέας. Η σωστή αποτύπωση της σκέψης μας με σωστό λόγο είναι
κομμάτι της καθημερινότητάς μας, βοηθά από το πως θα ζητήσουμε κάτι στο περίπτερο,
πως θα συζητήσουμε με τους φίλους μας έως πως θα γράψουμε μια κάρτα, ένα γράμμα
ή ως είθισται σήμερα να αναρτήσουμε μια δημοσίευση. Η δημιουργική
ανάγνωση/γραφή με βοήθησε στην αναζήτηση νέων λέξεων, με βοήθησε να κατανοήσω
τη γλώσσα μας, το λεξικό έγινε φίλος μου και μόνιμος συνεργάτης μου κι άνοιξαν
οι φωτεινοί ορίζοντες δημιουργικότητας. Από τη συμμετοχή μου σε τρία εργαστήρια
δημιουργικής γραφής έμαθα να μεταεπικοινωνώ, να μοιράζομαι με θάρρος, να ακούω
με προσοχή, να διαβάζω περισσότερο, να συνδιαλέγομαι, να καλλιεργώ την
ικανότητα να οικειοποιηθώ δημιουργικά τον γραπτό λόγο.
Γιατί
συνεχίζω να γράφω, ποίηση, δοκίμια, άρθρα, ότι ξυπνά το σκουλήκι της συγγραφής.
Όχι απαραίτητα για να βρουν αποδέκτη. Γράφω γιατί αλλιώς θα με πνίξουν
αυτά που ρέουν στις φλέβες μου σαν
μικροοργανισμοί, βασανίζουν τη σκέψη μου, γράφω γιατί λυτρώνομαι, γιατί παίρνω
δύναμη από τις λέξεις, γνωρίζω τον εαυτό μου, γνωρίζω τους συγγραφικούς εαυτούς
μου, μα περισσότερο ανακαλύπτω το παιδί μέσα μου, το παραμελημένο παιδί που
έχουμε όλοι μας και πρέπει να διαφυλάξουμε γιατί χωρίς αυτό δεν μπορούμε να
έχουμε συνέχεια ως ενήλικες.
Αφιερωμένο στους δυο Δασκάλους μου στη Δημιουργική Γραφή
Κρυσταλία Πατούλη και
Νίκο Δαββέτα ως ελάχιστο ευχαριστώ.
07-04-2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου